وزارت ورزش بلای جان ورزش

بحث روز ورزش مساله ادغام سازمان تربیت بدنی, سازمان جوانان و وزارت رفاه و امور اجتماعی است این مساله یکی از مهمترین چالش های چند سال اخیر ورزش است

بحث روز ورزش مساله ادغام سازمان تربیت بدنی، سازمان جوانان و وزارت رفاه و امور اجتماعی است این مساله یکی از مهمترین چالش های چند سال اخیر ورزش است.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی که تصور می کنند نظارت ضعیفی بر عملکرد سازمان های تحت پوشش ریاست جمهوری دارند این بار بنا را بر این گذاشته اند تا با ادغام و تحت مهمیز قرار دادن سازمان های تحت الا مر ریاست جمهوری مستقیما این سازمان را تحت نظارت مستقیم خود بگیرند و از سوی دیگر اگر بخواهند فقط این دو سازمان را تبدیل به وزارتخانه کنند افزایش وزارتخانه جدید مغایر کوچک سازی دولت است، لذا با وصل دو سازمان به وزارتخانه رفاه در تلاش هستند هم با مانور تجمیع نظر شورای نگهبان را جلب کنند و هم به اهداف خود یعنی تحت امر گرفتن دو سازمان، جامه عمل بپوشند.

ایپنا خبر از طرح ادغام سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان و تشکیل وزارت ورزش و جوانان با امضای ۱۳۴ رای موافق داد و این یعنی ایجاد قریب الوقوع وزارت ورزش و جوانان، این خبر نشان از عزم جدی اهالی مجلس مبنی بر ایجاد این وزارتخانه دارد، اما در مقابل اهالی وابسته به سازمان به شدت از عملی شدن چنین طرحی انتقاد کرده و آن را تورم زا یا مغرضانه می دانند. به اظهارنظر دو تن از اهالی سازمان توجه فرمایید.

افشارزاده که از پیشکسوتان مدیریت سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک است می تواند نظر کارشناسی قابل تاملی را مطرح کند وی در گفت و گو با ایسنا عنوان می کند:

من اعتقاد دارم که این اتفاق نباید بیفتد چارت سازمانی تربیت بدنی بسیار خوب است تنها در این سال ها طرح جامع تا حدودی برنامه ها را به هم زده است. به عقیده من همان چارت سازمان تربیت بدنی در گذشته بسیار کامل بوده و همه موارد در آن دیده شده بود. از طرفی دیگر وزارت ورزش و ادغام سازمان تربیت بدنی با وزارت رفاه نیاز به طرح سنگینی دارد و پست ها را تعویض می کند. به نظر من جز این که تورم نیروی انسانی در ورزش ایجاد کند، چیز دیگری ندارد باید به جای این کار فدراسیون ها، هیات ها، آکادمی المپیک و بخش علمی ورزش را تقویت کرد.

وی ادامه داد: تحت نظارت مجلس بودن ورزش مشکلی را حل نمی کند وقتی سیستم نظارتی کامل باشد، نیازی به وزارتخانه شدن نیست.

و در این رابطه عبدالرضا ساور در گفت و گو با خبرگزاری فارس این طرح را حتی مغرضانه می داند و عنوان می کند: نمی دانم استدلال برای ادغام سازمان ملی جوانان و تربیت بدنی چیست؟

بهتر است ابتدا ضعف سازمان را مشخص کند بعد به دنبال ارائه طرح باشد. استدلا ل برای ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی باید قوی و منطقی باشد به نظر من این طرح همراه با غرض ورزی است. نباید این گونه طرح ها همراه با حب و بغض باشد به نظر ما در ر وزنامه طرح فعلی نه تنها مشکلی از مشکلا ت سازمان را حل نمی کند بلکه بر مشکلا ت آن خواهد افزود، اما معتقدیم که مشکل سازمان مشکل ساختار تشکیلا تی نیست بلکه مشکلا ت ورزش نداشتن طرح جامع است.

● سازمان تربیت بدنی و مدیریت سیاسی

آن چه بن همام در سفرش به تهران درمورد سهمیه ایران درلیگ قهرمانان آسیا اعلا م کرد، کاهش سهمیه نیست بلکه قطع سهمیه ایران دراین مسابقات است.

علی کفاشیان که برای انتخابات ریاست هیات فوتبال استان قم به این شهر سفرکرده بود، گفت: در صورتی که موارد مورد نظر فیفا تا تاریخ مشخص شده رعایت نشود فوتبال باشگاهی ایران به بازی های دسته دوم آسیا سقوط خواهد کرد یعنی بازی در AFC کاپ ودیگر در لیگ قهرمانان آسیا حضور نخواهیم داشت.

باید از فردا منتظر نمایندگان کنفدراسیون فوتبال آسیا باشیم تا بیایند ببینند که رییس صدا و سیما پای خود را در یک کفش کرده و حاضر نیست حق و حقوق تیم های لیگ برتر را بدهد و در نتیجه آنها با دیدن این مقاومت ایران را از شرکت در لیگ قهرمانان آسیا محروم کنند. البته ما از همین الا ن پیش بینی می کنیم که پس از اعلا م محرومیت و فشار افکار عمومی سیاسیون به دست و پا خواهند افتاد و با هزینه بالا تر به کنفدراسیون آسیا خواهند رفت تا جبران مافات کنند و این قصه ادامه دارد.

ما بارها نوشتیم که مدیریت سازمان تربیت بدنی تخصص لا زم حتی در دیپلماسی ورزش هم ندارد و آنها را مردان سیاسی نامیدیم که با حضور خود ورزش را دچار مشکل کرده اند، ناکامی ها، تعلیق و محرومیت ها را حاصل عملکرد غیر کارشناسانه آنها می دانستیم.

اگر مدیران سازمان ورزش توان رفتار سیاسی داشتند تا امروز مشکل مقاومت صداوسیما برابر حق مسلم تیم های لیگ برتری حل شده بود، اما عدم توفیق در وادار کردن صداو سیما مبنی بر پرداخت حق پخش تلویزیون نشان داد که مدیریت سازمان تربیت بدنی از قدرت ایجاد فشار سیاسی بر مدیریت صدا و سیما برای احقاق حق فوتبال باشگاهی کشورمان به شدت عاجز است تا آن جا که لا بی ها، جلسات متعدد حتی فشار از بالا هم نتوانسته سخن حق آنها را به کرسی بنشاند لذا کار به مجلس و فراکسیون ورزش آن کشیده شده است واین نشان می دهد که ورزشی ها و مدیران وابسته به آن کاری از دستشان بر نیامده است لذا این گونه رییس فدراسیون فوتبال که می توانست مدیری قدرتمند و محکم دراحقاق حق باشد ملتمسانه اقرار می کند که بحث، بحث کم شدن سهمیه نیست بحث حذف وسقوط به دسته دوم آسیا مطرح است و ما کاری از دستمان برنمی آید، ای کاش چهره ای مشابه دادکان داشتیم تا اجازه ندهد به هیچ عنوان تلویزیون از فوتبال صحنه ای پخش کند تا ببینیم آیا رییس صداوسیما خود داوطلبانه حق فوتبال را دودستی تقدیم می کرد یا خیر، اما حیف که آنها باید در کنج منزل حسرت بخورند ودیگران ازموضع ضعف و استیصال فقط به نام رییس فدراسیون اکتفا کنند.

اما قصه اصلی این است که مجلس ششم طرح حق پخش تلویزیونی را از سوی تعدادی ازنمایندگان مجلس عضو فراکسیون ورزش آماده و در صحن علنی مطرح و به تصویب رساندند محتوای طرح حق پخش همه رشته های ورزشی بود، نه فقط فوتبال. این طرح مراحل تصویب خود را گذراند سپس به شورای نگهبان رفت و در آن جا نظرات شورای نگهبان باعث بازگشت طرح به مجلس شد مجلس بر مصوبه خود اصرار کرد، کار به مجمع تشخیص مصلحت کشید در آن جا اشکالی بر طرح گرفته شد طرح به مجلس و از سوی رییس مجلس جناب کروبی برای رییس جمهور فرستاده شد. در آن زمان جناب حجت الاسلام سید محمد خاتمی وقتی طرح ارجاع شده مجلس را دید جهت بررسی به سازمان برنامه ریزی و بودجه آن زمان ارسال کرد و این طرح هم اکنون در یکی از دفاتر این سازمان در حال خاک خوردن است. تنها کار ریاست محترم جمهور این است که طرح را درخواست کند، نامه ای روی آن گذاشته تا مجددا به جریان بیفتد اگر جایگاه قانونی طرح تصویب شود بدیهی است صداوسیما موظف به اجرای مصوبه مجلس محترم یا مجمع تشخیص خواهد بود وبه همین راحتی کار سامان می گیرد وهمه از این همه دفع الوقت غیر ارادی رها می شوند.

نویسنده : غلامحسین زمان آبادی