از پنالتی تا پنالتی

خطیبی هرگز به قول خود وفادار نبود او هرگز به درد تیم ملی نخورد و قلعه نویی چه لجبازانه او را در بازیهای جام چهاردهم به یك بازیكن فیكس تبدیل كرده بود, اگرچه دوستی ها مرزبندی را نمی فهمند به خصوص اگر این دوستی دارای قدمت چند ساله باشد مثلاً از فصل پنجم تا

امیر قلعه نویی می داند كه اگر این پنالتی به گل تبدیل شود، قهرمانی استقلال در فصل پنجم امری است دست نیافتنی.

سپاهان كه تا دقایق پایانی در ورزشگاه آزادی با نتیجه یك- صفر حكم شكست خورده این دیدار را دارد حالا موفق به گرفتن یك ضربه پنالتی از استقلال شده است.

پاسی ها گویا بیش از پرسپولیسی ها خوشحال هستند چون با گل شدن این پنالتی قهرمانی را از استقلال پس خواهند گرفت. زننده پنالتی چهره شناخته شده ای است هم برای استقلالی ها و سرمربی نگران شان و هم برای پاسی ها كه با رسول خطیبی دوره خاصی را پشت سر گذاشته اند. خطیبی آن پنالتی را به گل تبدیل نكرد تا امیر بیش از همیشه رسول را دوست بدارد.

● چند روز بعد

یكی از روزنامه های ورزشی مصاحبه جالبی را با رسول خطیبی ترتیب داد. مهاجم آن روزهای سپاهان كه در آخرین دیدار تیمش ضربه پنالتی را وارد دروازه استقلال تهران نكرده بود، ضمن به كارگیری ادبیاتی غیرمحترمانه در مصاحبه اش تأكید كرده بود: «اصلاً دوست ندارم پاسی ها قهرمان شوند. به نظر من استقلال باید قهرمان شود.»

اعتراف عجیبی بود اما خب رفاقت این حرف ها را نمی فهمد. به خصوص اینكه بعد از به هدر دادن آن پنالتی معروف، رسول دیگر فقط یك دوست نبود، او شده بود مهاجم محبوب سرمربی استقلال!

آنچه كه رسول خطیبی در مصاحبه اش با آن روزنامه ورزشی مطرح ساخت اعتقادش بود.

● خطیبی خوشبخت می شود

او سال ها از تیم ملی دور مانده بود. چه نقدهایی كه با این مضمون نوشته نشد: «رسول خطیبی را دعوت كنید.» بعضی از روزنامه ها گاهی اوقات چه كودكانه فریب می خورند.

برانكو خود را در قید و بند دعوت از این مهاجم نمی دید. جام جهانی، باخت ها، نمایش های ضعیف، لجبازی مربی ترسوی كروات و بالاخره موفقیت مربیانی كه مدام می پرسیدند «چرا خارجی ها؟» همه چیز را به نفع مربیان داخلی تغییر داد. در تعلیق بودیم كه امیر همه كاره شده بود. حالا چه پاسخ هایی كه نباید می داد. هرچند كه نمی توانست پاسخ دوستانه آن پنالتی معروف را به تعویق بیندازد؛ خطیبی شد بازیكن ملی و البته شماره ۱۰ را هم از آقای سرمربی هدیه گرفت؛ شماره ای كه سال های سال برازنده علی دایی بود و با كوهی از افتخارات به رسول رسید.

● واكنش های رسول

«قلعه نویی اعتماد به نفس را به من برگرداند. حتی می توانم بگویم هیچ مربی ملی تاكنون این طور به من محبت و توجه نداشته.»

رسول حق داشت با این عبارات شیرین خود را نزد سرمربی تیم ملی نمكی تر جلوه دهد. به هرحال در شرایطی كه فضای فوتبال ما به لطف آقای دبیركل وقت فدراسیون فوتبال به سمت و سوی خرد جمعی حركت می كرد، ارتباط میان بازیكن و مربی می بایست دقیقاً همین شكل و شمایل را به خود می گرفت؛ «چیزی فراتر از قرض دادن نان به یكدیگر.»

بعد از بازی دوستانه مكزیك قلعه نویی هم حق مطلب را ادا كرد؛ «او را پسندیدم.»

اما وقتی در دقایق پایانی دیدار دوستانه با غنا در قامت ۱۰ تیم ملی از زمین بازی اخراج شد، این امیر قلعه نویی بود كه در گفت وگو با یكی از دوستان صمیمی اش قاعده دوستی را تا حدودی به هم ریخت؛ «این پسر كار دستمان می دهد!»

اما دیگر همه چیز تمام شده بود. تازه آقای رسول ۱۰ دایی را نیز بر تن كرده بود: «قول می دهم حق دایی بزرگ را ادا كنم.»

● این مهاجم بدقول

خطیبی هرگز به قول خود وفادار نبود. او هرگز به درد تیم ملی نخورد و قلعه نویی چه لجبازانه او را در بازیهای جام چهاردهم به یك بازیكن فیكس تبدیل كرده بود، اگرچه دوستی ها مرزبندی را نمی فهمند. به خصوص اگر این دوستی دارای قدمت چند ساله باشد. مثلاً از فصل پنجم تا ...

● حاشیه ساز

به همه این اتهامات حاشیه سازی را نیز اضافه كنید. این اتهام آنجایی رنگ واقعیت به خود گرفت كه فضای اردوی تیم ملی بیش از حد رنگ دوستانه به خود گرفته بود.

حالا رسول خطیبی هم می خواهد برای نزدیك تر شدن سعید الوسی به محوطه معروفیت كاری انجام دهد. دوستی است و هزار دردسر. بنابراین خیلی راحت ID كارت خود را به آقای ماساژور داد تا پس از اعلام حكم یك جلسه محرومیت رسول خطیبی از سوی AFC بیش از پیش به انتخاب های عاقلانه امیر قلعه نویی ایمان بیاوریم. او پس از چنین حاشیه تلخی هم دست از رفاقت با مهاجم حاشیه ساز تیم ملی برنداشت. آنجا بود كه احساس كردیم از آن كروات هم لجبازتر وجود دارد.

● غیر حرفه ای

دال با مهدوی كیا لجبازی كرد. كیا در اوج آمادگی روی نیمكت می نشست و هرگز لب به اعتراض نمی گشود. سرمربی هامبورگ فقط یك بار به او فرصت خودنمایی داد. بازیكن محبوب فوتبال كشورمان كه اگر ده ها پنالتی دیگر را هم به گل تبدیل نكند چیزی از محبوبیت و احترامش نزد رسانه های داخلی كم نخواهد شد در همان یك فرصت كار را یكسره كرد. مهدوی كیا حرفه ای گری خود را به توماس دال اثبات كرد. اما ۱۰ ملی پوش ما كیست؛ رسول خطیبی! او كه لژیونر حرفه ای هم برای ما نبوده است. به یاد می آوریم ۱۴ بهمن ماه روزنامه البیان نوشت: «رینالد داسلوا برای جانشینی رسول خطیبی در تیم فوتبال الشارجه امارات به این تیم پیوست.»

و بعد در توضیح این جایگزینی تأیید كرد: «این اتفاق تنها یك عقد قرارداد ساده نیست كه بازیكنی به جای بازیكن قدیمی به تیم وارد شود چرا كه اخراج رسول خطیبی به دلیل ضرب و شتم سرمربی الشارجه را در واقع می توان به عنوان پیروزی اصول بر ارزش های اخلاقی فوتبال قلمداد كرد.»

ریارویی رسول خطیبی با این موضوع در نوع خود جالب بود: «وقتی برای الشارجه گل می زدم روزنامه های ایرانی كجا بودند كه بنویسند. حالا بعد از درگیری من با سرمربی تیم انگار خیلی ها دوست دارند به این موضوع بپردازند. غافل از اینكه من به خاطر لجبازیهایی كه او نسبت به من روا می داشت، با وی درگیر شدم.»

● پنالتی زن معروف

ایران، كره جنوبی. احتیاط بیهوده دوست قدیمی رسول خطیبی كار را به وقت های اضافه كشانده و بعد هم ضربات پنالتی. خیلی ها حیرت زده شدند وقتی مهدی مهدوی كیا آن ضربه را به گل تبدیل نكرد. ضربه كیا جبران شد. گویا طبق اظهارات جالب توجه كیا: «یكی آن بالا هست كه همیشه دست اش را می گیرد.» كیا مقصر بود اما ضربه پنالتی اش خیلی زود جبران شد. یك بازیكن بزرگ در مصاحبه ای گفته بود: «پاها نیستند كه پنالتی می زنند.»

هیچ كس كیا را به خاطر آن پنالتی مؤاخذه نمی كند. دندان شكسته او گویای واقعیت مهدوی كیا است. پنالتی مهدوی كیا جبران شد. حالا دوست قدیمی پشت ضربه است. این بار ماجرا تفاوت زیادی با ۲ سال پیش دارد. آن روز در آزادی اگر ضربه به گل تبدیل می شد به طور حتم در حال و هوای احساساتی فوتبال ایران بعد از جام جهانی امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی نمی شد تا در مالزی روی حسرت میلیون ها نفر نمك لجبازی بپاشد.

قلعه نویی به پاهای رسول نگاه می كرد و خطیبی نمی دانست كه دنیا چه حساب دقیقی دارد.

خطیبی پنالتی را به گل تبدیل نكرد. خیلی ها در زدن ضربات پنالتی ناكام مانده اند حتی دایی بزرگ. اما چرا شماره ۱۰ تیم ملی مورد مؤاخذه قرار می گیرد؟ پاسخ همان فاصله ای است كه كمتر كسی این روزها به آن توجه می كند. «از پنالتی فصل پنجم تا پنالتی جام ملت ها.»

● مسؤولیت من سنگین شده

چقدر خوب از عهده این مسؤولیت سنگین برآمد. او كه قبل از این به واسطه حضور برانكو در رأس كادر فنی تیم ملی فرصت خدمت به فوتبال ملی را نیافته بود به لطف حضور یك دوست قدیمی توانست در جام ملت های آسیا خدمات زیادی را نشان دهد. از جمله اینكه بیهوده بازی كرد گل نزد. حاشیه درست كرد. به تعویض خود اعتراض كرد و در پایان پنالتی مقابل كره را به گل تبدیل نكرد تا ایران حتی سایه جام را هم نگاه نكند. احتمالاً فراموش كرده بود كه این پنالتی برخلاف آن پنالتی كه در آزادی مقابل استقلال به دست آمد اتفاقاً باید به گل تبدیل شود تا دوستی اش با امیر پایدار بماند.

مهدی مهاجر