سفرهای احمدی نژاد

دومین سفر اروپایی احمدی نژاد در دوره دوم حضور او در راس دولت ایران سرانجام اتفاق افتاد

دومین سفر اروپایی احمدی نژاد در دوره دوم حضور او در راس دولت ایران سرانجام اتفاق افتاد. او که در دور نخست ریاست جمهوری خود نزدیک به ۴۲ سفر خارجی رفته بود در چند ماه نخستین دومین حضورش در پاستور برای دومین بار راهی اروپا شد و قصد آن دارد در آینده یی نزدیک راهی دانمارک شود تا شاید کمی از کنایه های منتقدان سیاست خارجی در امان بماند که او را متهم می کنند به ناتوانی در سیاست های خارجی و همواره سفرهایش را به رخ او و وزیر امور خارجه اش می کشند.

حتماً به خاطر دارید هنگامی که منوچهر متکی برای بار دوم به مجلس معرفی شد تا از جمله وزرای ثابت دو دولت محمود احمدی نژاد باقی بماند، چگونه نمایندگان همسو با دولت به سیاست های خارجی تاختند و او را متهم کردند به ناتوانی در برقراری ارتباط و عدم رایزنی برای سفر های اروپایی و برجسته رئیس دولت. اعتراض نمایندگان به این بود که در روابط خارجی و سفرهای رئیس دولت چه چیز عاید ایران شده است و چرا تا به حال مقامات رسمی دول اروپایی از احمدی نژاد دعوت نکرده اند تا به عنوان یک مقام ارشد ایرانی به سفر اروپایی برود.

● سفر به اروپا

حق با نمایندگان بود. اگرچه متکی و نمایندگانی که به یاری اش آمده بودند از فتوحات سفرهای خارجی دولت گفتند و اینکه در دنیا چگونه با آنها رفتار شده و عزت و اقتدار ملی را به نمایش گذاشته اند و در هر سفر چیزی جز غرور برای میهن نیافریده اند، اما حکایت سفرهای خارجی احمدی نژاد آن گونه که همسویان و حواریونش می گویند، نیست. او در چهار سال نخست حضورش در پاستور به ۴۲ سفر خارجی رفت که تنها یکی از آنها به مقصد اروپا بود. تازه آن سفر هم کلی حاشیه به همراه داشت. او که نه به دعوت سران کشور ایتالیا که برای نشست در اجلاس جهانی فائو به رم رفته بود بار دیگر آرزوی محو اسرائیل از روی زمین را کرد؛ سخنانی که البته با اعتراض مقامات برگزارکننده روبه رو شد.

اما آنچه بیشتر از همه حاشیه آفرید خبر سوءقصد به جان احمدی نژاد بود که سفیر ایران در ایتالیا چنین توضیحش داده بود؛ «این ماجرا توهم توطئه نبوده و صحت دارد. یک روز قبل از سفر برای کنترل شرایط دستگاه اشعه ایکس نصب شده در محلی که آقای احمدی نژاد قرار بود اقامت داشته باشد به محل رفتم و در بررسی ها مشاهده شد شدت یا میزان اشعه دستگاه مورد نظر که در داخل ساختمان قرار داشت، بیشتر از حد معمول است. ابتدا به خرابی دستگاه مشکوک شدیم و به فرض اینکه دستگاه خراب است، دستگاه دیگری به محل آوردیم اما معلوم شد مشکل از دستگاه نیست و ظاهراً اشعه از جایی کنترل می شد. وقتی رئیس جمهوری وارد محل شد، میزان اشعه دستگاه بیشتر شد و به بالای هزار رسید به طوری که آثار ناشی از شدت اشعه در محیط داخل ساختمان کاملاً احساس می شد.» این تمام حکایت سفر احمدی نژاد نبود چرا که نه منابع ایتالیایی این خبر را تایید کردند و نه او را به ضیافت شام دعوت کردند تا نخستین تجربه سفر اروپایی احمدی نژاد چندان برایش ماندگار و خوشایند نباشد.

● امریکا سرزمین محبوب

هر چه احمدی نژاد به اروپا نرفته بود تلافی اش را سر قاره امریکا درآورد. او نه تنها با چاوس، مورالس و فیدل کاسترو رفیق گرمابه و گلستان شد که به سرزمین شیطان هم رفت. نخستین بار وقتی تازه به پاستور آمده بود خبر رسید که باید خودش را برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل آماده کند. عکس هایی از گروگانگیران سفارت امریکا منتشر شد و رسانه ها ادعا کردند یکی از اینها احمدی نژاد است اما موضوع سریع از سوی تسخیرکنندگان سفارت امریکا و رسانه های دولتی تکذیب شد تا محمود احمدی نژاد با همراهانش به نیویورک برود؛ همان سفری که وقتی از آنجا برگشت ماجرای هاله نور را مطرح کرد و آنجا هم احمدی نژاد به هولوکاست حمله کرد و پیشنهاد داد سال جدید میلادی را به نام مهرورزی و معنویت نامگذاری کنند.

البته این تنها سفر احمدی نژاد به نیویورک نبود چرا که او تنها رئیس دولت ایران بود که در تمام مجامع عمومی سازمان ملل حاضر شد. اگرچه هیچ گاه حاشیه ها او را رها نکردند. چه در آخرین حضورش که در فاصله کمی بعد از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری برگزار شد هنگام سخنرانی او بار دیگر بسیاری از حاضران سالن را ترک کردند و او نیز دیدارش با رسانه ها را لغو کرد و به ایران بازگشت. یا یک دوره قبل تر نیز در سال ۲۰۰۸ حضور او در دانشگاه کلمبیا با حاشیه های بسیاری روبه رو شد. اگرچه نزدیکانش از آن حماسه کلمبیا را ساختند اما یکی از محل های اعتراض نمایندگان به سفرهای خارجی احمدی نژاد همین دانشگاه کلمبیا بود.

● رفیق های لاتین

البته اگر احمدی نژاد تنها به بهانه مجمع عمومی سازمان ملل پنج بار به ایالات متحده رفت، تا دل تان بخواهد به امریکای لاتین رفت و از امریکای لاتین مهمان دعوت کرد. شبه چپ های به قدرت رسیده در امریکای لاتین که سر ناسازگاری با امریکا داشتند رفقای خوب احمدی نژاد بودند. این دوستی با امریکای لاتین آنقدر بالا گرفت که همفکران احمدی نژاد در دانشگاه فرزندان «چه» انقلابی نامدار امریکای لاتین را به ایران آوردند تا برای او بزرگداشت بگیرند؛ بزرگداشتی که البته با حاشیه های بسیاری نیز همراه بود. آن هنگام که دختر «چه» از حاضران خواست درباره پدرش با مطالعه بیشتر حرف بزنند چرا که او نه خدایی داشته و نه پیامبری را ملاقات کرده است. اما در میان تمام این رفقا که گویی با احمدی نژاد نقطه مشترک امریکاستیزی داشتند چاوس رفیق دیگری بود. این دو تقریباً هر سال دو بار با همدیگر دیدار کردند و علاوه بر سفرهای متعدد چاوس به تهران، احمدی نژاد نیز به طور متوسط سالی یک سفر به امریکای لاتین داشت. او در این سفرها به نیکاراگوئه، بولیوی و کوبا و برزیل هم رفت. ونزوئلا بعد از ایالات متحده امریکا دومین کشوری بود که بارها احمدی نژاد به آنجا رفت و چاوس را به آغوش گرفت. روابط احمدی نژاد و ونزوئلا به گونه یی بود که احمدی نژاد مدعی شد کودکان آنجا او را با نام کوچک می شناسند. او برای تکمیل دوستی خود با چاوس برای آخرین بار در دوره دوم حضورش در پاستور چاوس را در مشهد و در صحن حرم رضوی در آغوش گرفت.

● سفر به قاره سیاه

احمدی نژاد چند باری هم به قاره آفریقا رفت. او که تلاش بسیار داشت تا شاید یک بار دیگر ایران و مصر با هم دست دوستی بدهند و حتی خبر از بازگشایی سفارتخانه های دو کشور داد اما مقصدش نه آفریقای توسعه یافته که کشورهای دورافتاده و تازه کشف شده یی بود که احمدی نژاد برای آنان نیز چون طبقه فرودست ایرانی از بازستاندن حق شان سخن می گفت و اینکه عدالت روزی آنها را حاکم خواهد کرد. او در پنج سال اخیر به سیرالئون، زامبیا، جزایر کومور، کنیا، تانزانیا و سنگال سفر کرد و هر بار که بازگشت از دستاوردهای بزرگ خود در این سفرها گفت.

● همسایگان مساله دار

یکی از نقدهایی که نمایندگان به متکی داشتند و دارند این است که موقعیت ما در منطقه و در میان همسایگان خوب نیست. در جنوب امارات و در شمال آذربایجان و در شرق پاکستان و افغانستان چندان با ما سازگار نیستند و آرامش منطقه یی را بر هم زده اند. آنها به دولت خرده گرفتند که به جای سفرهای طول و دراز به امریکای لاتین روابط را با کشورهای همسایه و هم مسلک قوی تر می کردید تا شاید وضعیتی بهتر داشته باشیم. اما این نقدها به این معنا نبود که احمدی نژاد به کشورهای همسایه سفر نکند. او هم به نشست سران کشورهای حاشیه خلیج فارس رفت و هم به ارمنستان در شمال ایران سفر کرد و سفرش را نیمه تمام گذاشت . او هم به آسیای میانه رفت و هم قطر و هم امارات تا شاید کمی به اوضاع سیاست خارجی اش در منطقه سامان بدهد. اما هنوز هم منتقدان سیاست خارجی بر او خرده می گیرند که در دوست یابی ناکام بوده است. البته او یک متحد در شمال دارد که گرچه حضورش در سیاست خارجی ایران همواره با تردید کارشناسان روبه رو بوده اما این روزها متحد استراتژیک دولت دهم برای حل مساله هسته یی و حضور در عرصه بین الملل است. روسیه دوران جدید در کنار چین دو متحد استراتژیک ایران هستند که گویی به دلیل حمایت های بین المللی از ایران از مواهب اقتصادی و تجاری نیز بهره مند شده اند.

حمید مافی