مقایسه RAMهای RDRAM و DDR

مقایسه RAMهای RDRAM و DDR :
RAM ‌به عنوان یك بافر برای افزایش سرعت دسترسی به برنامه‌ها و فایل‌های در حال استفاده عمل می‌كند. اگر همه داده‌ها روی هارد دیسك ذخیره می‌شود. RAM بسیار از هارددیسك …

مقایسه RAMهای RDRAM و DDR :

RAM ‌به عنوان یك بافر برای افزایش سرعت دسترسی به برنامه‌ها و فایل‌های در حال استفاده عمل می‌كند. اگر همه داده‌ها روی هارد دیسك ذخیره می‌شود. RAM بسیار از هارددیسك سریع تر و دارای پهنای باند بالاتر است. به این معنی كه می‌تواند داده‌های بیشتری را با سرعت بالاتر انتقال دهد و تاخیر پایین‌تری هم دارد. به عبارت دیگر فاصله زمانی كه داده درخواست می‌شود تا زمان ارسال آن ، خیلی كوتاه تر است.

SDRAM و یك مشكل:

یكی از موارد مهم افزایش كارایی كامپیوتر ، حذف گلوگاهها است. گلوگاه قطعه‌ای در كامپیوتر است كه در مقایسه با سایر اجزاء از سرعت كمتری برخوردار است. در طول ۶ سال گذشته SDRAM نوع استاندارد RAM برای سیستم‌های و كاربردهای معمولی بوده و در طول این مدت تغییر چندانی در تكنولوژی RAM بوجود نیامده است. اما با رشد تكنولوژی اكنون SDRAM تبدیل به یك گلوگاه شده است.

راه حل :

با طراحی‌های PC۱۰۰ تا PC۱۳۳ و حتی PC۱۵۰ ، SDRAM به حداكثر پهنای باند دست یافت. بنابراین چاره مشكلات دستیابی به یك طراحی جدید برای RAM است. RAM به منظور جلوگیری از اشباع و تبدیل شدن به گلوگاه باید قادر به تحویل داده‌ها با سرعتی باشد كه بقیه سیستم را منتظر نگذارد. در حال حاضر دو طراحی اصلی با دو رویكرد متفاوت برای تبدیل شدن به استاندارد نهایی با یكدیگر رقابت دارند. در یك سو اینتل با طراحی RDRAM قرار دارد كه به منظور سازگاری با پردازنده P۴ به بازار عرضه شد و در سوی دیگر AMD و VIA تكنولوژی DDR را ارائه كردند كه معمولا با پردازنده‌های اتلون عرضه می شود. هر دو این پیاده سازیها ، مشكل پهنای باند را حل می‌كنند. اما اینكه كدام یكی پیروز میدان خواهند شد زمان مشخص خواهد كرد.

مقایسه :

RDRAM یك طراحی كاملا جدید است و رویكردش به بیان ساده ، عملكرد با فركانس‌های بسیار بالاتر است در حالی كه SDRAM های PC۱۰۰ با سرعت ۱۰۰ مگاهرتز كار می‌كند RDRAM سرعتی معادل ۲۰۰ مگاهرتز دارد. علاوه بر ضریب عملكرد بالا ، RDRAM روی هر دو لبه بالا رونده و پائین رونده سیكل ساعت ، توانائی خواندن و نوشتن دارد. البته این به معنای داشتن پنهانی باند ۸ برابر نیست. برای دستیابی به فركانس بالاتر ، RDRAM با یك باس ۱۶ بیتی اجرا می‌شود. (در حالی كه SDRAM باس ۶۴ بیتی دارد). با مشاهده كارایی RDRAM مشخص می‌شود كه پهنای باند آن دو برابر پهنای باند SDRAM می‌باشد.

AMD و VIA رویكرد متفاوت دارند. در حالی كه RDRAM از تكنولوژی كاملا جدید بهره می‌برد،‌ DDR چیزی كه بیش از بهینه سازی تكنولوژی SDRAM نیست. DDR نیز روی هر دو لبه سیكل ساعت فعال است و نام كامل آن DDR-SDRAM به وضوح نمایان گر عملكرد است. (DDR = DOUBLE DATA RATE) به عبارت دیگر DDR – SDRAM معادل SDRAM قدیمی با همان فركانس و پهنای باس اما با پهنای باند دو برابر است.

نقاط ضعف :

بزرگترین ضعف RDRAM هزینه آن است. تولید كننده‌ای كه بخواهد RDRAM تولید كند باید حق امتیاز بالایی به RAMBUS بپردازد. علاوه بر این نو بودن تكنولوژی RDRAM ، تولید كنندگان را مجبور به تغییر ساخت در خطوط تولید می‌كند.

ضعیف دیگر RDRAM تاخیر بالاتر آن است. زیرا با باس ۱۶ بیتی كار می‌كند. بنابراین دستوراتی كه به RAM ارسال می‌شود باید به صورت سریال در صف قرار بگیرند. هر چند پهنای باند بالاتر تا حدود زیادی این مشكل را حل كرده است اما در هر حال این نقطه ضعفی است كه در آینده به RDRAM ضربه خواهد زد. بعلاوه RDRAM گرمای زیادی را تولید میكند. در طراحی آینده به این مساله توجه شده و برای RAM فن خنك كننده در نظر گرفته شده است. همچنین ماجولهای RAM در حالتی كه مورد استفاده قرار ندارند موقتا STANDBY می شوند اما خارج شدن یك ماجول از حالت STANDBY خود حدود ۱۰۰ نانو ثانیه زمان می‌برد كه به تاخیر RDRAM اضافه می‌شود.

DDR-SDRAM هم راه حل كاملی نیست. SDRAM قدیمی ۷۵ درصد كاربرد موثر از باس داشت. DDR با كمی افت ۶۵ درصد را نشان می‌دهد. در حالتی كه RDRAM ، ۸۵ درصد كاربرد موثر از باس را دارد.به نظر می‌رسد این مساله تنها نقطه ضعف اصلی DDR است كه می توان به خاطر توانایی عملكرد روی پهنای باندی همانند RDRAM از آن صرفنظر كرد.

حقیقت ماجرا و آینده:

در مورد هر سیستم كامپیوتر ، قدرت در بازار ، بزرگترین عامل موفقیت یك تكنولوژی است. از این نظر DDR در موقعیت برتری نسبت به RDRAM قرار دارد. چرا كه پیش‌تر هم برای حافظه كارت‌های گرافیكی مورد استفاده قرار داشته و در بازار سابقه دارد. علاوه بر این كارخانه‌ها برای تولید آن نیاز به تغییرات اندكی در خطوط تولید هستند.

از سوی دیگر RDRAM موفقیت خود را از همراهی با پردازنده P۴ بدست آورده و حمایت ۸۵ درصدی بازار را داراست.

چیپ ست‌های جدید اجازه استفاده P۴ را با DDR می‌دهند. در نتیجه سیستمهای P۴ با همان سرعت RDRAM البته با قیمت پایین‌تر در دسترس خواهد بود.

چیپ ست جدید دیگری هم اجازه فعالیت با SDRAM استاندارد را با P۴ می‌دهد. اما این مساله سرعت سیستم را پایین می‌آورد.

آمارها نشان می‌دهد كه DDR موقعیت برتری نسبت به RDRAM دارد و مادربردهای P۴-DDR در سطح گسترده در دسترس هستند. پیش بینی می‌شود كه عمر RDRAM به زودی به پایان خواهد رسید البته RDRAM همچنان استاندارد سیستم‌های فوق پیشرفته خواهد بود كه به سطح بالاتری از ضریب انتقال داده نیاز دارند.