بحران در عراق نتیجه اشغال این کشور

کابینه فعلی عراق هیچ وزیری برای وزارتخانه های بهداشت, آموزش عالی, کشاورزی, خدمات عمومی و حمل و نقل ندارد و اقتدار و حوزه قدرت این کابینه هم تنها به منطقه سبز در بغداد, پایتخت عراق محدود می شود

چرا گوردون براون نخست وزیر جدید انگلیس هنوز هم از اشغال عراق حمایت می کند؟ این پروژه را از هر سطحی که بنگریم کاملاً شکست خورده است.

اشغالگران به هیچ کدام از اهداف خود دست نیافته اند و تنها بدبختی و بیچارگی را برای مردم عراق به ارمغان آورده اند.چهار سال پیش زمانی که امریکا و انگلیس نیروهای خود را وارد عراق کردند وعده داده بودند که امنیت و ثبات در این کشور بحران زده حاکم خواهد شد اما اشغال عراق به پروژه یی کاملاً شکست خورده تبدیل شد و آخرین استراتژی امریکا برای پیروزی در این جنگ یعنی اعزام نیروهای نظامی بیشتر به داخل خاک عراق هم روندی سریع تر به ناکامی پروژه اشغال عراق بخشید.

چندی پیش پارلمان عراق قانونی را به تصویب رساند که براساس آن کنترل و اداره نفت این کشور را در اختیار کمپانی های چندملیتی قرار می داد. کارگران اتحادیه های کارگری در واکنش به این قانون در سراسر کشور اعتصاب کرده و سرانجام به خواسته خود که جلوگیری از اجرای این قانون بود، رسیدند.کابینه عراق که در سال ۲۰۰۵ تشکیل شد قرار بود کابینه «آشتی ملی» باشد اما حالا که دو سال از تشکیل کابینه گذشته از سی و هفت عضو کابینه شانزده نفر استعفا داده اند که شامل احزاب مسلمانان سنی، مسیحیان و همچنین اعضای بزرگترین و قدرتمندترین قدرت سیاسی حال حاضر در عراق یعنی حامیان مقتدا صدر روحانی تندرو شیعه می شود.

کابینه فعلی عراق هیچ وزیری برای وزارتخانه های بهداشت، آموزش عالی، کشاورزی، خدمات عمومی و حمل و نقل ندارد و اقتدار و حوزه قدرت این کابینه هم تنها به منطقه سبز در بغداد، پایتخت عراق محدود می شود.

در داخل این منطقه هم قدرت شورشیان بیشتر از دولتمردان است و گروه های مختلف شورشیان در حال نبرد با یکدیگر برای تصاحب دیگر وزارتخانه ها هستند.امریکا و انگلیس در حالی وعده برقراری و استقرار امنیت در عراق را داده اند که در حال حاضر بیش از هفت میلیون قبضه سلاح مختلف در این کشور وجود دارد.اخیراً پنتاگون اعلام کرد که یکصد و نود هزار قبضه اسلحه از نوع AK۴۷ در عراق گم شده است. از سوی دیگر حدود صدهزار قبضه سلاح M۱۶ که قرار بود در اختیار ارتش عراق قرار گیرد نیز به همین سرنوشت دچار شده اند و این تنها گوشه کوچکی از فاجعه یی است که در حال رخ دادن در عراق است.

بسیاری از این سلاح ها سر از ترکیه و لبنان درمی آورند و به این ترتیب به ناآرامی و درگیری در عراق و نیز کشورهای همسایه آن دامن زده می شود.اشغال عراق شیوه تازه یی در ترور و تروریسم را نیز در عراق ایجاد کرده است. ده ها هزار مزدور که قرار است به عنوان «ارتش خصوصی» در سراسر عراق فعالیت کنند و تعداد آنها حدود چهل و هشت هزار نفر می شود به این دلیل که در طرح برقراری امنیت در عراق به صورت پیمانکاری حضور دارند در مجموع سالیانه دو میلیارد پوند درآمد کسب می کنند.از سوی دیگر دو کمپانی نظامی انگلیسی به نام های Aegis Defence System و Erinys قراردادهایی به ارزش ۲۷۱ میلیون پوند با عراقی ها که اکثر معامله گران آنها همین مزدوران و وطن فروشان هستند به امضا رسانده اند.

تعداد این سربازان که امنیت وطن شان را با پول می فروشند آنقدر زیاد شده که کنترل آنها از دست خارج شده و حتی در برخی اوقات اقدام به شلیک به نیروهای امنیتی و نظامی عراقی و امریکایی می کنند. امریکا و انگلیس ادعا دارند رشد اقتصادی عراق روشن ترین و واضح ترین نشانه و مدرک در اثبات موفقیت آمیز بودن حمله و اشغال این کشور است و این بزرگترین اشتباه آنها است.شرایط زندگی مردم عادی عراق روز به روز بدتر می شود. قبل از حمله امریکا و انگلیس به عراق ساکنان بغداد روزانه بین ۱۶ تا ۲۴ ساعت برق داشتند اما طی ۴ سالی که از حمله به عراق می گذرد این میزان به ۵ تا ۶ ساعت در روز کاهش یافته است.

در اوایل سال ۲۰۰۴ اکثر عراقی ها به راحتی می توانستند سوخت ارزان قیمت به دست آورند که بیش از ۹۰ درصد نیاز آنها را تامین می کرد اما حال درایت و تدبیر مسوولان عراقی و نیز اشغالگران باعث کاهش این میزان به ۵۷ درصد شده است و این یعنی اینکه مردم با صرف هزینه گزاف تری می توانند سوخت مورد نیاز خود را تامین کنند.در حال حاضر درآمدی که از صادرات نفت عراق حاصل می شود و طبعاً می باید در اختیار دولت و مردم این کشور قرار گیرد به حساب های خصوصی کمپانی نفتی امریکایی واریز می شود.

این آمار به اینجا ختم نمی شود و در حال حاضر بیش از ۴۰ درصد مردم عراق بیکار هستند و ۴ میلیون عراقی جایی برای زندگی ندارند. از هر ۳ کودک عراقی یک نفر درس و مدرسه را رها کرده و سیستم بهداشتی این کشور نیز کاملاً از کار افتاده است. زمانی می توان عمق فاجعه را بهتر درک کرد که بدانیم عراق کشوری بود که سیستم آموزشی اش زمانی یکی از بهترین سیستم های آموزشی در میان کشورهای خاورمیانه بود و سیستم بهداشتی آن نیز الگوی بسیاری از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به شمار می رفت. در آخرین بررسی ها و آمارگیری ها تخمین زده می شود که ۶۵۰ هزار عراقی جان خود را از دست داده اند.

تعداد عراقی هایی که در ماه جولای امسال کشته شدند یک سوم بیشتر از عراقی های کشته شده در ماه قبل از آن بوده است. تعداد نامعلومی از مردم این کشور هم خانه و سرپناه خود را در جریان حمله و اشغال عراق از دست دادند. همین آمارها کافی است تا نشان دهد اشغال عراق پروژه یی کاملاً ناموفق بوده است اما بوش و براون به جای برنامه ریزی برای خروج نیرو هایشان از عراق شروع به متهم کردن همسایگان عراقی در ایجاد ناآرامی در این کشور کرده اند. از سوی دیگر امریکا میلیاردها دلار اسلحه به اسرائیل، مصر و عربستان ارسال کرده است و نتیجه آن هم ناامن شدن بیشتر منطقه است.