محسن چاووشی عزیز ٬ همیشه فریاد بزن

عاشق نیستم که با ترانه های محسن چاووشی ناله کنم اما حزن صدای محسن چاووشی آنقدر دلنشین و جذاب هست که دل آدمیان را می رباید ناخود آگاه هم ناله ات فوران می کند و نمی دانی چطور بگریی که لایق ترانه های محسن چاووشی باشی آهنگ های جدیدش چه قشنگ نفس آدمیان را حبس می کند چه سوزناک

عاشق نیستم که با ترانه های محسن چاووشی ناله کنم . اما حزن صدای محسن چاووشی آنقدر دلنشین و جذاب هست که دل آدمیان را می رباید . ناخود آگاه هم ناله ات فوران می کند و نمی دانی چطور بگریی که لایق ترانه های محسن چاووشی باشی. آهنگ های جدیدش ؛ چه قشنگ نفس آدمیان را حبس می کند . چه سوزناک...

من چاووشی را دوست دارم ؛ به خاطر اینکه صدایش ٬ تن صدایش و اعماق صدایش ؛ خبر از یک غم می دهد . خبر از افسردگی ٬ خبر از نفرت و بی مرامی... سوزناکی صدایش حتی آدمهای بی احساس را به وجد می آورد . شاید من هم یکی از آن بی احساس ها باشم...

برایم مهم نیست که این آلبومش مجوز دار هست یا نه ؟ فقط این مهم است که بار دیگر محسن چاووشی تو را با موسیقی آشتی داده و تو را همدرد خودت می داند . حتی اگر این ترانه ها عاشقانه باشد . مهم نیست که چاووشی عاشقانه می خواند . اصلا مهم نیست ؛ برای چه کسی می خواند ! مهم آن است که از ته دلش و با تمام وجودش ترانه هایش را فریاد می زند . فریاد دلنشین و جذاب. بدون داشتن خش خش که ما با فریادمان آن را به دیگران نشان می دهیم .

آهنگ های جدیدش را گوش می دهم و می کنم . بیشتر به این پسر ٬ به این بشر٬ به این صدا غبطه می خورم و مجذوبش می شوم. نمی دانم ؛ خدا چگونه این صدا را به محسن چاووشی داده ؟ چگونه این سوزناک خوندن ٬ این صدای عمیق غمگین را به محسن داده ...نمی دانم این فریادش از کجا نشأت می گیرد ؟ من عاشق فریاد های محسن چاووشی هستم . فریادی که ترانه یه شاخ گل نیلوفر را دلنشین کرده است .در بعضی ترانه هایش ؛ فریادی سر نمی دهد و من مجذوبش نمی شوم . محسن عزیز تو فریاد بزن و ما هم تحسین ات می کنیم...

فریادی که در ترانه (( چرا )) توسط چاووشی زده می شود . در اینجای ترانه که می گوید : (( چرا از عاشقی حیرونی چرا ؟ / چرا قدرمو نمی دونی چرا ؟ )) . مهم نیست که این ترانه چقدر ساده و بچگانه ست . مهم فریاد محسن بود که این ترانه را از سادگی و بچگانه بودن بیرون آورده است . وقتی می خواهی بهترین ترانه هایش را در بین این آلبوم جدید ؛ انتخاب کنی ٬ به سمت ترانه یه شاخ گل نیلوفر می روی . ترانه ای که سر تا سر از فریاد است . اینجای ترانه که با فریاد محسن چاووشی مست کننده است را بخوانید : (( بدون تو سنگم ٬ کنار تو ابرم / بیا تا گریه کنم ٬ سر اومده صبرم / اگه یه روز مردم ٬ بیا گریه کن و / یه شاخه نیلوفر بذار روی قبرم )) وای چقدر با این جای ترانه گریستم . آن هم منی که سودای عشق عاشقی ندارم و به کلی از آن دورم...

ای کاش محسن چاووشی در ترانه های دیگرش فقط فریاد می زد . فریادش ٬ فریاد ماست . مایی که در بسی از این زندگی ٬ در این نا امیدی ٬ در این کوله واره گرفتاری ٬ فریادمان به ته رسیده... حتی اگر محتوای فریاد محسن چاووشی شبیه ما نباشد . مهم فریادش هست . مهم سوزناکی اش هست...

مهم این هاست . ابراز تأسف می خورم که چرا محسن چاووشی در ترانه (( بغض )) اینجای ترانه را : (( چی بگم از کجا بگم / دردمو با کیا بگم )) فریاد نزد ؟! چرا اینقدر بی احساس ؟ چرا اینقدر خواب آور ؟ محسن چاووشی عزیز تو این جای ترانه رو فریاد نزدی اما من با صدای افتضاحم ؛ خودم پیش دستی می کنم و فریاد می زنم:

چی بگم از کجا بگم ؟

دردمو با کیا بگم ؟

احسان ولی زاده

منبع = وبلاگ نوشته هایی با طعم حاشیه