دایی قلم منتقدان خارجی را هم تیز می کند

این جا نه به تو رحم می کنند نه به زبانت

علی دایی با پیروزی مقابل امارات، اصطلاح فوتبالی ها را در مورد خودش بار دیگر زنده کرد. «او به بازی و زندگی بازگشت. » درست مثل تیمهایی که عقب افتاده اند و در دقایق میانی بازی، با یک گل اختلاف را به حداقل می رسانند.

اما علی دایی باید توجه و نگاه خود را بار دیگر بچرخاند و به سوی بازی امارات در العین ببرد، جایی که تیم او با تک گل دقایق آغازین پیش می افتد و حریف بسان تیمی بهت زده و نگران و شاید هم غرق شده در خرافات (ناتوانی در باز کردن دروازه ایران ) به در بسته می کوبد.

دایی را باید به گذشته بازگرداند و برای او از اتفاقاتی نوشت که نه در زمین مسابقه که کنار زمین و در دقایقی پس از بازی رقم خورد.

پیش از این زمانی که با علی دایی در مورد شیوه گویش و رفتارش در قبال رسانه های جمعی و یا گروه داوری به بحث می نشستیم، او در دفاع از رفتار پرخاشگرایانه اش توجیهاتی را بر زبان می آورد که صرفاً نقش حلال و پاک کننده کوتاه مدت را داشت.

دایی از خود دفاع می کرد و اعتقاد داشت اعتراضات او در قبال داوری یا نقدهای خبرنگاران، صرفاً به داخل مرزها خلاصه می شود و البته همین ادعای او نیز بحث برانگیز بود. این که چرا دایی نمی توانست در قبال انتقادات و یا اشتباهات سهوی داوران خودداری کند، نه فقط ابزاری برای نقد بیشتر او توسط منتقدان همیشگی اش و دستمایه ای برای کوچک خواندن وی از سوی گروهی خاص، که البته این نگرانی را شکل می داد که آیا دایی می تواند پس از تمامی تند مزاجی ها و تند خویی هایش در داخل مرزها، یک جنتلمن واقعی و نمادی از تشخص و صبوری در رویدادهای بین المللی باشد؟

دایی نگرانی هایمان را بیشتر و بیشتر می کند! زمانی که به اتفاقات پس از بازی دیدار ایران و امارات نگاهی می اندازیم و متوجه تند گوییهای وی مقابل خبرنگاران اماراتی می شویم، نه تنها از حاضر جوابی او مثل کودکی خردسال خرسند نمی شویم که احساس می کنیم با شفاهیاتش نه فقط گذشته باشکوه خود که حتی گوشه هایی از افتخارات اخلاقی فوتبال ایران را نیز زیر سؤال می برد.

علی دایی زمانی که به یک خبرنگار اماراتی می گوید: «متأسفانه انگار شما این بازی را ندیدید و دارید از یک بازی دیگر صحبت می کنید...» در حقیقت درک مخاطب خود را به صورت آشکارا زیر سؤال می برد و خود به خود توپ انتقادات را به زمین حریف می اندازد.

او قلم رسانه های برون مرزی را در قبال خودش و البته تیم ملی ایران تیزتر می کند و نیازی نیست که ما برای او بگوییم اعراب حاشیه خلیج همیشه فارس، چقدر در کنفدراسیون فوتبال آسیا و بخشهای مدیا و خبرسازی قوی و بی رقیب هستند!

نیازی نیست که برای علی دایی بازگو کنیم که در آینده و زمانی که او باز هم با گویش تند و بی پروایش، اصحاب رسانه بین المللی و آسیایی را در مقابل ایران قرار دهد، دیگر کسی برای او جلسه دوستانه و آشتی کنان با حضور خبرنگاران برپا نخواهد کرد!

دایی را نیازمند بازنگری می بینیم. او صاحب یک جایگاه فوق قاره ای شده و اما در قبال تمامی زحماتی که سالها با لباس بازیکنی کشیده، حالا زبانی دارد که تمامی آن شکوه را به دست باد می سپارد.

دایی اگر نتوانست در داخل کشور، حامیان رسانه ای مناسبی داشته باشد، لااقل در خارج از ایران بکوشد جو رسانه ای بر علیه خود ایجاد نکند!

ادامه این رفتار تند مزاجانه بر علیه خبرنگاران می تواند در نهایت او و البته تیم ملی را زیر فشار قرار دهد. آیا می تواند کمی زبان خود را کنترل کند؟!

پیام یونسی پور