بگذارید به اندازه پولی که می گیرند, احساس مسئولیت کنند

آقایان مدیرعامل برای راحتی دیگران چرا خود را تحت فشار قرار می دهید

حکایت هزارو یک شب استقلال و جباری درست زمانی به پایان رسید که مطبوعات به استقبال تعطیلات آخر هفته می رفتند و در نتیجه بعد از تمدید قرارداد او با آبی ها فرصتی نبود تا مهمترین چالش نقل و انتقالات این فصل زیر ذره بین قرار گیرد و نقد شود اما این مسأله آن قدر مهم بوده وهست که پس از چند روز نیز بدان اشاره گردد و حقیقت حواشی و تبعات آن مدنظر قرار گیرد.

مورد اولی که در این ارتباط قابل ذکر می باشد این است که با پیروزی نهایی جباری و ثبت قراردادی یک ساله که از نظر مالی و نیز شرط هایی که در متن آن قید شده جدایی در هر مقطع زمانی از فصل بدون آنکه مخالفتی صورت گیرد کاملاً یک طرفه به حساب می آید، باید منتظر تکرار روزهای پرحرف و حدیثی که پشت سر گذاشتیم در آینده ای نه چندان دور باشیم و آن وقت با چشمان خود ببینیم که روند استیلای بازیکن بر مدیر و مربی، چه شکل جدی و قابل تأملی به خود گرفته است البته نیک هم به این مهم واقف هستیم که برای مربی حرفه ای شدن و عقب نماندن، حداقل از فوتبال رو به پیشرفت آسیا ناگزیر به تقبل برخی هزینه ها هر چند گزاف می باشیم و کسی نمی تواند مانع ورود پول به فوتبال و نقش غیر قابل انکارش را در رابطه با در جا زدن یا جلو رفتن شود. دقیقاً همین جاست که موضوع دوم رخ می نماید و جلب توجه می کند؛ اینکه بازیکنی چون جباری چیزی در حدود ۴۰۰ میلیون یا قطبی مبلغی بالغ بر ۷۰۰ میلیون برای یک فصل طلب می کند و با در خواستش در نهایت موافق می گردد- مطابق با شنیده های تقریباً موثق- حقیقتی است که چاره ای جز باور و کنار آمدن با آن را نداریم.

از سوی دیگر این ۲ نفر در رده های مختلف قابلیت ها و شایستگی هایشان را عیان و ثابت کرده اند و وقتی قیاس هایی با همتایان آنها انجام می شود نیز به آنجایی می رسیم که باید برسیم، یعنی دریافت دستمزدی که تقریباً به حق است تازه اگر این عقیده کاملاً درست هم نباشد و برخی همچنان با رد وبدل شدن ارقام بی سابقه در فوتبال ایران مخالف باشند باز این واقعیت وجود دارد که غلط یا درست طی هر فصل پول های زیادی به حساب مربیان و بازیکنان ایرانی ریخته می شود و کسی نمی تواند آن را انکار کند. به عبارت دیگر هر قدر که تکذیبه صادر کرد و توضیح ارائه شود که دستمزد امثال جباری، قطبی و خیلی های دیگر آنی نیست که دهان به دهان می چرخد هیچ کس نمی تواند باور کند قرارداد جباری کمتر از ۴۰۰ و قطبی پایین تر از ۶۰۰ ۷۰۰، میلیون تومان ارزش داشته باشد پس دیگر دولا دولا راه رفتن وسعی در نادرست جلوه دادن صحبت های مطرح شده هیچ لزومی و توضیحی ندارد و اتفاقاً باید از این به بعد کاملاً شفاف سازی صورت گیرد چرا که با این کار نتایجی حاصل می گردد که از هر لحاظ مفید و مؤثر است.

اولاً اینکه سقف انتظارات از هر مربی و بازیکنی مشخص می شود و دیگر کسی به راحتی نمی تواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی و برای ناکامی هایش توجیه ارائه کند. در این صورت منت گذاشتن بر سر مردم و خدای ناکرده فریب دادن آنها نیز باروبندیلش را جمع می کند و دیگر کسی جرأت نخواهد داشت عنوان کند به خاطر عشق و تعصبش در این فوتبال عرق می ریزد!

ثانیاً از پرداخت مبالغی که بعضاً حق افراد نیست و روابط در آن نقش دارند جلوگیری می شود چون ناخود آگاه بین بازیکنان و مربیان طبقه بندی ای صورت می گیرد و هر کس بسته به توانایی ها و بازدهی اش مزد دریافت می کند. بازار گرمی ها و کلاس گذاشتن ها هم به این ترتیب کمرنگ و کمرنگ تر می شود چرا که مدیر عامل فلان باشگاه دیگر نگران این نیست که تعیین شرط برای بازیکن از سوی او چه خطراتی را متوجهش می کند چرا که اگر وی راهش را کج کند و از تیم دیگری سر در بیاورد، معلوم می شود ماهیتش چه بوده، چقدر پول گرفته و مدیران فلان تیم در عمل چه هزینه هایی را برای ایجاد تغییر در نظر بعضی از بازیکنان متقبل می شوند! رقم قرارداد وقتی مشخص باشد، خیلی راحت تر از قبل نیز می توان جریمه ها و تنبیهات را برای کم بازدهی، بی نظمی و... مربی و بازیکن اعمال کرد و... متأسفانه مدیران عامل اکثر باشگاه های لیگ برتری بالاخص آنهایی که برای خود اسم ورسم وسابقه ای دارند از اعلام مبالغی که می پردازند هراس دارند در حالی که اگر به عمق جریان بروند و در آن دقیق شوند متوجه می گردند این اقدام راحتی و آسایش بیشتر آنان در آینده را موجب می شود، سالهاست که این افراد به هنگام ناکامی تیم هایشان مورد انتقاد و بعضاً سرزنش قرار می گیرند اما وقتی دستمزدها مشخص باشد، ورق به نفع آنان بر می گردد چرا که اگر مربی و بازیکنان گرانقیمتی در تیم حضور داشته باشند انتقادات قبل از مدیرعامل متوجه آنها می گردد و اگر هم در قیاس با عوامل دیگر تیم ها کمتر و چیزی شبیه حداقل حق واقعی باشد انتظارات خود به خود پایین می آید و معقولانه و متعادل تر می شود بیراه که نمی گوییم؟ انصافاً مانده ایم این چه ترسی است که به جان بعضی ها افتاده و آنان را از اعتراف به خرج مبالغ هنگفت باز می دارد.

آخر این همه پول می دهید، راحت بگویید و انتظارات را متوجه آنهایی کنید که خوشا به حال این بازیکنان که پول خوب می گیرند و در عین حال یک نفر به نام مدیر عامل به این در و آن در می زند تا تکذیب کند آنها دریافتی شان خیلی بالاست و در نتیجه این جماعت سوار بر اسب مراد می تازد و به هنگام ثبت ناکامی هم پشت همان مدیر عامل «سیبل شده» پنهان می گردند...!