یوونتوس و «تب کونته»

کسی چه می داند , شاید روزی به جای تعبیر «تب گواردیولا» از «تب کونته» استفاده کنند

بر عکس آلگری (که از گمنامی به شهرت رسید) آنتونیو کونته در دوران بازیگری خویش یک اسطـــــوره بود و موفقیت های وی در جایگاه هدایت تیم‌ها، درصدی از آنچه از او داخل زمین چمن دیده‌ایم نیست.

● بچه جنوب

آنتونیو کونته ۳۱ جولای ۱۹۶۹ در شهر لچه، درست در پاشنه چکمه بزرگ ایتالیا به دنیا آمد. برای مردم این شهر ۹۵ هزار نفری در دنیا فقط ۲ چیز مهم است: تاریخ و فوتبال. شهر آنها بسیار قدیمی است و از حیث داشتن بناهای تاریخی و کلیساهای زیبا در ایتالیا زبانزد است. فوتبال اما به علت حضور باشگاه ۱۰۴ ساله این شهر و بازیکنان بزرگی که تحویل فوتبال کشور داده از اهمیت زیادی برخوردار بوده و در قلب مردم جای دارد. به‌مانند تمامی بچه‌های شهر، آنتونیوی جوان هم در رویاهای خود، روی سنگفرش خیابان‌ها و در هنگام بازی با بچه‌های همسن خود، رویای پوشیدن لباس قرمز و زرد لچه را در سر می‌پروراند و سرانجام با پیوستن به جوانان باشگاه و سپس تیم اصلی، بدل به نماد فوتبال شهر شد. حاصل ۷ سال بازی در تیم (۱۹۹۲ ـ ۱۹۸۵)، ۸۹ بازی و تنها یک گل بود که البته برای یک مدافع جوان، آمار قابل‌توجهی است.

وقتی در سال ۱۹۹۱ گزارش‌هایی مبنی بر علاقه جیووانی تراپاتونی، سرمربی وقت یوونتوس به وی منتشر شد، همگان کار این مدافع جوان را زیر ذره‌بین قرار داده و سرانجام در فصل بعد، او توانست به عنوان نماد شهر زادگاهش، لباس بیانکونری را بر تن کند. آن سال‌ها، سال‌های طلایی میلان بود و تا نیمه دهه ۹۰، عملا جایگاهی برای ظهور سایر تیم‌ها وجود نداشت اما با جمع‌شدن تدریجی ستارگانی چون فابریتزیو راوانلی، جان لوکا ویالی، روبرتو باجو و... تیم آرام‌آرام به قدرت شماره یک ایتالیا تبدیل شد و به نوعی مالک مطلق دهه ۹۰.

با خروج ویالی و راوانلی از تیم، آنتونیوی ۲۷ ساله تبدیل به کاپیتان باشگاه شده و هر روز بیشتر از قبل در دل هواداران جای خود را باز می‌کرد. بازوبندی که خود، ۶ سال بعد به بازوی دل‌پیروی جوان بست، حاصل ۱۲سال بازی وی در کنار بانوی پیر (لقب یوونتوس) ۲۹۵ بازی رسمی و زدن ۲۹ گل در کنار ۵ قهرمانی سری A و یک قهرمانی اروپا بود و با خداحافظی در سال ۲۰۰۴، هواداران غم از دست‌دادن یک مدافع مستحکم را از ته قلب احساس کردند.

● مربیگری

حضور بازیکن مشهور تیم ملی و یوونتوس در کلا‌س‌های مربیگری برای بسیاری جالب بوده و نویدبخش تولد مربی بزرگی در آینده را می‌داد. او خیلی زود به دعوت لوییجی دکانیو به عنوان دستیار به سیه‌نا رفت و در کنار کلاس‌های آموزشی، به کار عملی هم پرداخت. در سال ۲۰۰۶، باشگاه آرتسو که در سری B حاضر بود، از وی دعوت به همکاری کرده و سکان هدایت تیم را به وی سپرد، اما عدم کسب نتایج مناسب سبب شد تا مدیران که تنها به نام او اعتماد کرده بودند، خیلی زود عذر وی را خواسته و اخراجش کنند. هرچند که مدت کوتاهی بعد مجددا سراغ وی آمده و باز از وی دعوت به همکاری نمودند؛ همان همکاری‌ای که در انتهای فصل به سقوط تیم به دسته C منجر شد.

شرایط برای مربی جوان بسیار دشوار شده بود و می‌رفت تا یک استعداد بزرگ، خیلی زود ناکام شود ولی تیمی دیگر از استان آپولیا (استانی که لچه هم جزو آن است) از وی دعوت به کار کرد. باری، تیمی که پس از باخت در داربی آپولیا برابر لچه عذر جوزپه ماتراتزی سرمربی خود را خواسته بود، این‌بار با مدافع سابق حریف می‌خواست دوباره از سری B به صدر فوتبال کشور بازگردد. حضور در منطقه زادگاه گویا سبب‌ساز نوعی تحول در کونته شده بود.

او در فصل ۲۰۰۸ ـ ۲۰۰۷ توانست تیم را در میانه جدول حفظ کرده و با کسب نتایج خوب، مدیران و هواداران را به آینده امیدوار کند. آینده‌ای که در فصل بعد به تبلور رسیده و با صعود باری در فصل ۲۰۰۹ ـ ۲۰۰۸ به سری A، گویی کونته هم از قالب یک مربی عادی به یک مربی شناخته‌شده «پوست‌اندازی» کرد.

صعود باری همزمان شد با اخراج کلودیو رانیری از یوونتوس. سران بیانکونری که جوزده تب گواردیولا بودند، می‌خواستند به نحوی کار را به یک مربی جوان بسپارند و چه کسی بهتر از یک گواردیولای جدید. پپ بازیکن سابق بارسا است که با قهرمانی با تیم دوم باشگاه در دسته ۲ اسپانیا، سرمربی تیم سابق خود شده و به بزرگ‌ترین افتخارات ممکنه رسیده است. آنیلی هم با همین دیدگان، آنتونیو کونته تازه به سری A بازگشته را انتخاب و باب مذاکره با وی باز شد. مدیران یووه آنقدر محکم با وی حرف زدند که او مجاب شد فصل بعد (۲۰۱۰ ـ ۲۰۰۹) را در تیم سابق خود خواهد بود و با تصمیمی عجولانه از باری استعفا کرده و آماده عقد قرارداد شد. ولی در دقیقه ۹۰، یوونتوسی‌ها با همبازی سابق کونته ـ یعنی چیرو فرارا ـ که دستیار مارچلو لیپی در تیم ملی بود، تماس گرفته و تیم را در فصل بعد به وی سپردند. کونته در همان زمان با اعلام این‌که از آمدن دوست سابقش به تیم خوشحال است قول داد که روزی برای هدایت یووه به این‌تیم بازگردد.

آتالانتا مقصد بعدی کونته بود. جایی که با اخراج آنجلو گرگوچی، هواداران به شدت متعصب این تیم شهر برگامو جایگاهی رفیع را برای تیم خود در فصل ۲۰۱۰ ـ ۲۰۰۹ طلب می‌کردند، اما با عدم کسب چنین نتایجی، اصطکاکی سخت و تدریجی بین مردم و هواداران آبی‌ها با کونته پیش آمد که اوج آن در ۶ ژانویه ۲۰۱۰ و پس از باخت ۲ بر صفر برابر ناپولی شکل گرفت. جایی که تیفوسی‌ها با سرمربی درگیر شده و کار با دخالت پلیس خاتمه یافت. روز بعد کونته با حضور در دفتر باشگاه استعفای خود را نوشت و تیم را در رده نوزدهم سری A رها کرد و رفت.

او که تا حدی سرخورده شده بود با ارائه یک فوتبال زیبا در فصل۲۰۱۱۰-۲۰۱۰ به عنوان تیم دوم بعد از آتالانتایی که با خروج وی سقوط کرده بود به سری A بازگشت. اتفاقی که باز هم تب معروف را در آندره‌آ آنیلی بیدار و از او برای همکاری در کنار گورخرهای تورین دعوت کرد.

● یوونتوس

با اتمام یک فصل ناامیدکننده از سوی مربی‌ای که در بدو ورود به یوونتوس وعده بازگشت به روزهای خوش گذشته را داده بود، لوییجی دل‌نری تنها توانست یوونتوس را به رتبه هفتم رسانده و خیلی زود عذرش خواسته شد. ۲۲ می ‌۲۰۱۱ بود که جوزپه مارونا، مدیر تیم یووه به طور رسمی از حضور آنتونیو کونته در فصل بعد در تیم خبر داد. بدین‌ترتیب کاپیتان پس از ۷ سال به تیم خود بازگشت و با امضای قراردادی ۲ ساله، کار را آغاز کرد. شاید مهم‌ترین اتفاق این فصل برای یوونتوسی‌ها حضور آندره‌آ پیرلو، مدافع باتجربه میلان پس از یک دهه بازی در این تیم در جمع تورینی‌ها بود. کار کونته در تیم بشدت عالی آغاز شد و از همان ابتدای فصل، همگان مطمئن بودند که سال‌های طلایی بانوی پیر، دوباره آغاز شده است.

در ابتدای فصل از یووه، میلان، ناپولی و لاتزیو به عنوان مدعیان اصلی قهرمانی نام برده می‌شد که به سبب یارگیری‌های خاص آنها بود و در این بین، کونته و تیمش توانستند تمام انتظارات را برآورده کنند. آنها تا به اینجای کار با انجام ۱۷بازی پس از میلان و تنها به دلیل تفاضل گل کمتر در رتبه دوم جای دارند.

کسب ۷۰درصد امتیازات (۳۴ از ۴۸ امتیاز ممکنه) و کسب ۵۸ درصد پیروزی (۱۰ از ۱۷) او را نه یک گواردیولا ولی یک مربی موفق نشان داده و هواداران بشدت به ادامه فصل امیدوارند. آنها که در این فصل از حضور در لیگ قهرمانان محرومند (به ‌سبب هفتم شدن در فصل قبل)، تمام توان خود را روی لیگ و جام‌حذفی قرار داده‌اند. جایی که آنها در مرحله یک‌چهارم نهایی در انتظار برنده دیدار رم ـ فیورنتینا هستند.

کونته در این فصل همه چیز را در اختیار داشته و با مدیریت آنیلی، با کمترین حاشیه روبه‌رو بوده است. او محبوب هواداران است و باید از این موقعیت نهایت استفاده را ببرد. کسی چه می‌داند، شاید روزی به جای تعبیر «تب گواردیولا» در دنیا از «تب کونته» استفاده کردند.

علی پازکیان