جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

قانون نانوشته «باسك»


قانون نانوشته «باسك»

باشگاه آتلتیك بیلبائو در سال ۱۸۹۸ توسط گروهی از بازرگانان محلی شكل گرفت كه پیش از آن و در دوران تحصیل در انگلستان با این ورزش آشنا شده بودند

این یك حقیقت است كه دنیای فوتبال به تدریج به سمت جهانی شدن پیش رفته، با وجود باشگاه های بیشتر و بیشتری كه امروزه برای خرید بازیكنانی از سایر كشور ها تلاش می كنند اما همچنان آتلتیك بیلبائوی اسپانیا با این روند مخالفت می كند. آنها فقط با بازیكنانی قرارداد امضا می كنند كه در باسك به دنیا آمده اند.

در ژانویه ۲۰۰۵ طرفداران باشگاه اسپانیایی آتلتیك بیلبائو بار دیگر به یاد آوردند كه چرا تیم آنها «شیر ها» نامیده می شود. شكست ۳ بر صفر خانگی مقابل اوساسونا، با غرش ناگهانی شیر ها بهپیروزی ۴ بر ۳ تبدیل شد.كاپیتان خولن گررو كه تقریباً یك سال می شد راه دروازه را پیدا نكرده بود بازی با اوساسونا را برای گلزنی دوباره انتخاب كرد.

گرروی ۳۰ ساله نزدیك به ۱۲ سال در بیلبائو بوده است، دوره ای كه او به عنوان یكی از معدود بازیكنان هنرمند و خلاق در تیمی كه به طبیعت تنومند و مقاومش مشهور است شناخته شده اگر چه تازگی ها بیشتر از روی سكو ها بازی تیمش را تماشا كرده كه دلیل عمده آن رقابت های دشوار پیش رو است.آخرین محصولات بیلبائو ( ژاوی گونزالس، آسیر دل هورنو، تیكو و فرانسیسكو یسته ) به خاطر تكنیك عالی و مهارت فوق العاده تحسین می شوند.

گوئررو هم از تیم های پایه بیلبائو ظهور كرده و از منطقه باسك اسپانیا آمده است. آتلتیك تنها باشگاه برجسته ای است كه این موهبت را برای خود پذیرفته تا فقط با بازیكنانی قرارداد امضا كند كه جزو ۲ میلیون و نیم نفر جمعیت ساكن در ناحیه اطراف باشگاه هستند. این باشگاه از سال ۱۹۲۸ در دسته برترفوتبال اسپانیا حضور دارد، ۲۴ بار جام حذفی (جام پادشاهی) را برده، ۸ بار فاتح لیگ شده و در سال ۱۹۸۴ قهرمان همزمان این ۲ جام شده است، كه این آخرین قهرمانی آنها است، همچنین در سال ۱۹۷۷ نایب قهرمان جام یوفا شدند.

آتلتیك بیلبائو گواه مثبتی است بر اینكه همزمان با تسلیم تدریجی فوتبال در مقابل جهانی سازی، باشگاه ها همچنان می توانند با تكیه بر بازیكنان بومی خود به موفقیت برسند. طرفداران آتلتیك وقتی رقبای خود نظیر بارسلونا و رئال مادرید را می بینند كه یك خارجی دیگر را به كلكسیون خود اضافه كرده اند لبخند ساده ای می زنند و سر خود را به نشانه تاسف تكان می دهند.آتلتیك آشكارا به كار توسعه جوانان به عنوان راه پیش روی خود اعتقاد دارد و این تفسیر دیگری برای سر باز زدن باشگاه از خرید بازیكنان خارجی است.

منتقدان سیاست باشگاه ادعا می كنند این سیاستمداران محلی هستند كه همواره هیأت مدیره باشگاه را برای عدم جذب بازیكنان غیرباسكی تحت فشار گذاشته اند. ایالت باسك مدت زیادی است كه برای به دست آوردن استقلال خود با دولت مركزی اسپانیا در نزاع است و برخی معتقدند آتلتیك می تواند ثابت كند كه یك تیم متشكل از بازیكنان باسكی می تواند اصالت خود را در مقایسه با باشگاه هایی از بارسلونا و مادرید با گروهی از بازیكنان خارجی حفظ كند و كمتر كسی در مورد این حقیقت تردید دارد كه آتلتیك در سالیان گذشته به موفقیت قابل توجهی دست یافته است.

● قانون نانوشته

باشگاه آتلتیك بیلبائو در سال ۱۸۹۸ توسط گروهی از بازرگانان محلی شكل گرفت كه پیش از آن و در دوران تحصیل در انگلستان با این ورزش آشنا شده بودند. در سال های ابتدایی، كارگران معدن انگلیسی ساكن در باسك اجازه داشتند به باشگاه بپیوندند. یك مرور سریع بر بریده های جراید محلی آن روز ها نشان می دهد كه فوتبال از بدو شروع آن یك تجارت جدی بوده است. مقاله های زیادی دیده می شوند كه به حواشی مسابقات پرداخته اند، حتی بدون اینكه به نتیجه پایانی بازی اشاره كنند...

در هر صورت از زمانی كه این ورزش به یك مقوله حرفه ای تبدیل شده آتلتیك فقط یك بازیكن خارجی در فصل ۱۹۹۷- ۱۹۹۶ داشته؛ لیزارازو كه او هم یك بومی از منطقه باسك فرانسه است بعداً به تیم ملی فرانسه هم راه یافت.قانون نانوشته «فقط باسك»- كه برخی مردم به عنوان علامت مشخصه باشگاه به آن اعتقاد دارند- فقط برای بازیكنان اعمال می شود اما آتلتیك در سالیان گذشته شماری از مربیان خارجی را استخدام كرده است كه به درجات موفقیت متفاوتی رسیده اند.

مربی اهل چك فردیناند داوچیك اولین كسی بود كه توانست در فصل ۱۹۵۵- ۱۹۵۴ آتلتیك را به رقابت های اروپایی رهنمون كند و هنگامی كه یوپ هاینكس آلمانی در اوایل دهه ۱۹۹۰ كار خود را آغاز كرد رئیس وقت باشگاه آتلتیك گفت: «ما الان بهتر بازی می كنیم، حتی وقتی كه می بازیم.» سپس در سال ۱۹۹۸ آتلتیك توسط لوئیس فرناندز هدایت شد، یك فرانسوی با ریشه هایی در ایالت آندلس اسپانیا، كه با این تیم جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

● الماس های زیرخاكی

در تابستان سال ۲۰۰۳ بود كه ارنستو بال ورده بازیكن سابق آتلتیك به سمت مربیگری تیم منصوب شد. از آن روز تاكنون باشگاه حتی یك سنت هم خرج خرید بازیكنان جدید نكرده است و در عوض ترجیح داده تا استعداد های جوان باسكی را در تیم اصلی مورد استفاده قرار دهد. مدت زیادی است كه بیلبائو از چنین سیاست سخت گیرانه ای پیروی می كند.

وقتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ خاویر اوریا نایب رئیس وقت باشگاه با پرسشی در مورد سیاستسلطه جویانه باشگاهش مبنی بر خرید همه بازیكنان حرفه ای و سطح بالای موجود فوتبال اسپانیا كه به نوعی به كشور باسك مرتبط می شدند روبه رو شد، با تاسف گفت: «ما به دنبال هر جنبنده ای هستیم.» اوریای فقید حتی همان موقع هم از سیاست باشگاهش راضی نبود: «مربی تیم اصلی شاید برای ۳ سال در تیم ما بماند اما همیشه تقاضای بازیكنان بیشتر و بهتری می كند اما این به معنای بهتر شدن تیم ما نیست و چنین سیاستی رشد نوجوانان باشگاه ما را دچار اختلال می كند.»لساما زمین تمرینی آتلتیك تقریباً در ۲۰ كیلومتری شهر بیلبائو واقع شده و ۸ زمین چمن، یك سالن فوتسال، یك مركز توانبخشی، یك سالن بدنسازی و چندین كلاس درس و همچنین خوابگاه را در برگرفته است.

نوجوانان باشگاه هم درست مثل حرفه ای ها می توانند از تمام این امكانات استفاده كنند. اتوبوس های اختصاصی آتلتیك بازیكنان را به لساما آورده و برمی گردانند و گروهی از معلمان خصوصی هم در دسترس پسربچه ها هستند تا بین جلسات تمرینی به آنهایی كه در زمینه درسی نیاز به كمك دارند یاری برسانند. به علاوه چندین پایگاه لساما در سرتاسر ایالت باسك پخش شده اند كه در آنجا مربیان سازنده با بازیكنانی كه توسط ۳۰ مسئول استعدادیابی باشگاه كشف شده اند كار می كنند.

● پول همه چیز نیست

به طور معمول درآوردن الماس ها از زیر خاك خیلی طول نمی كشد. بیشتر كارگران كارخانجات فولادسازی اطراف بیلبائو شدیداً به فوتبال علاقه مند هستند. آنها به سادگی هر روز صبح پسران ۶ یا ۷ ساله خود را به «لساما» می آورند.

به امید اینكه آینده روشنی را برای فرزندان خود ترسیم كنند. این جابه جایی بعضی از اوقات باعث تغییر شغل والدین بچه ها هم می شود. برای مثال كمی بیش از ۱۰ سال قبل خولیان گررو یك كارگر فولادسازی چهل و چند ساله چنین شرایطی را تجربه كرد. او الان مدیر برنامه های پسرش خولن است و شرایط زندگی اش به طرز قابل توجهی پیشرفت كرده. در اواسط دهه ۱۹۹۰ بیشتر غول های اسپانیایی به این فكر افتاده بودند تا با خولن جوان ترین بازیكن تاریخ تیم ملی اسپانیا كه در آمریكای ۹۴ اولین جام جهانی اش را تجربه كرد قرارداد امضا كنند.

اگر چه او با تمدید قراردادش با آتلتیك تا سال ۲۰۰۷ (تقریباً پایان دوران بازیگری اش) همه مشتریان را ناامید كرد. ارزش قرارداد او به پول امروز چیزی در حدود یك میلیون یورو به ازای هر فصل بود كه اصلاً رقم قابل توجهی برای یك فوق ستاره نیست، بخصوص كه در آن دوره زمانی فوتبال اسپانیا از پول لبریز شده بود. «پول همه چیز نیست» این جمله ای بود كه پدر و مدیر برنامه های خولن در مورد مبلغ كم قرارداد پسرش به زبان آورد. خود خولن هم نظر مشابهی داشت: «برای من خیلی مهم است كه برای آتلتیك بازی كنم. جایی كه همه از یك منطقه جغرافیایی می آیند و جایی كه بیشتر بازیكنان از مقاطع آموزشی باشگاه وارد تیم اصلی می شوند، درست مثل خود من.»

● بازگشت به اوج

وقتی یكی از خودی ها آتلتیك را برای یك معامله بهتر با رئال مادرید یا بارسلونا ترك می كند به ندرت از سوی وفاداران باشگاه بخشیده می شود. طرفداران با دیدن بازیكنانی كه در تیم های جوانان باشگاه پرورش یافته اند احساس هویت و استقلال باشكوهی پیدا می كنند. آنها به خاطر صبر و بردباریشان هم شهرت دارند، حتی وقتی كه باشگاه شرایط دشواری دارد. به علاوه وقتی مربی تیم به راحتی همسایه دیوار به دیوار طرفداران باشد، آنها خیلی بهتر شرایط را درك می كنند و شكیبا هستند.

در مقایسه با پیشینیان خود ارنستو بال ورده مربی فعلی تیم اعتقاد به مراتب بیشتری به بازیكنانی كه باشگاهش ساخته نشان می دهد. در عین حال او تلاش می كند تا بازیكنانش را بیشتر به اجرای بازی مهیج و تماشاگرپسند تهییج كند.

متفاوت با آن طبیعت مقاومی كه پیش از این آتلتیك به آن مشهور بوده است. به لطف سیاست بال ورده، آینده بیلبائو روشن به نظر می رسد به طوری كه آنها سعی می كنند مسیری برای بازگشت به قله افتخار فوتبال اسپانیا را ترسیم كنند. آندونی زوبی زاره تا دروازه بان سابق اسپانیا كه در حال حاضر مدیر ورزشی آتلتیك است، یكی دیگر از افرادی است كه كمك برای معرفی یك مجموعه فكری جدید در باشگاه به او نسبت داده می شود.

او با بیان استراتژی باشگاه می گوید:«ما باید تلاش كنیم و مثل بقیه باشگاه های بزرگ باشیم. باید اتحاد بیشتری بین بازیكنان، مدیران و طرفداران ایجاد كنیم. اگر بتوانیم این كار را كنیم آن وقت می توانیم این محدودیت تحمیل كرده به خودمان را به یك امتیاز ویژه تبدیل كنیم. طرفداران اگر بدانند كه بازیكنان فقط به خاطر پول اینجا نیستند به تیم اعتقاد پیدا می كنند. همین طور برای بازیكنان، آنها هم وقتی نگران تلاش باشگاه برای خرید یك ستاره خارجی كه جای آنها را در تیم بگیرد نباشند فضا و زمان بیشتری برای پیشرفت خواهند داشت.»

● كلیسای جامع

اولین زمین فوتبال بیلبائو كمپ انگلیسی ها در نزدیكی شاهكار معماری مدرن شهر یعنی موزه گوگنهایم قرار داشت. استادیوم سن مامس موسوم به كلیسای جامع یا لاكاتدرال با سبك خاص ورزشگاه های انگلیسی بیش از ۹۰ سال پیش در نزدیكی كمپ انگلیسی ها ساخته شد و همچنان استادیوم خانگی آتلتیك است. اولین گل آتلتیك در ۲۱ اوت ۱۹۱۳ توسط مهاجم افسانه ای تیم رافائل مورنو آرانساندی مشهور به «پی چی چی» به ثمر رسید.

واژه ای كه امروزه برای بهترین گلزن فصل لالیگا به كار می رود.ركورد گلزنی باشگاه در اختیار تلمو سارائوناندیا (سارا) است، كه ۲۵۱ بار مابین سال های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۵ برای تیمش گلزنی كرد اما ركورد بیشترین تعداد بازی مربوط به دروازه بانی به نام خوزه آنخل ایریبار است كه ۴۶۶ بار (۴۱۵۵۱ دقیقه) پیراهن آتلتیك را بر تن كرد. طی سالیان گذشته ورزشگاه ۴۰ هزار نفری كاتدرال دستخوش تغییرات و نوسازی های زیادی در مقاطع زمانی مختلف شده اما آتلتیك اكنون برنامه هایی برای ساخت یك استادیوم بزرگ تر فوق مدرن دارد و آرشیتكت معروف بریتانیایی سر نورمن فاستر را مامور این پروژه كرده است.

شهر بیلبائو قصد دارد به یكی از مراكز معماری مدرن تبدیل شود.به هر حال هیچ برنامه ای برای منسوخ كردن قانون نانوشته «فقط باسك» درآتلتیك بیلبائویی كه با بیش از ۱۲۰ باشگاه آماتور منطقه توافقنامه امضا كرده تا به عنوان اولین گزینه پسربچه های باسكی مطرح باشد وجود ندارد. تقریباً ۶ درصد بودجه سالانه باشگاه كه در سال های اخیر بیش از ۴۰ میلیون یورو بوده است، به فعالیت های مربوط به پرورش جوانان تزریق می شود.



همچنین مشاهده کنید