رنگ شناسی كودكان

كودكان ۲ ساله قادرند رنگهایی را كه به اسم نمیشناسند با هم جور كنند این مطلب نشان میدهد كه گاهی اشیاء از طریق زبانِ رنگی خود با كودك ارتباط برقرار میكنند

قدرت بینایی نوزاد با تشخیص تاریكی از روشنایی آغاز میشود . سپس حركت را تشخیص میدهد . وآنگاه شكل اشیاء توجه او را جلب مینماید . شناخت رنگها آخرین مرحله است .

تشخیص تاریكی از روشنایی اولین مرحله و ابتدایی ترین مرحله از احساس بینایی است . و با افزایش سن ، قدرت تمایز رنگها و معنی و مفهوم روحی رنگها نیز پدیدار میگردد .كودك به طور طبیعی به رنگهای روشن ، شاد و امیدبخش علاقمند بوده و از رنگهای تیره و ناامید كننده گریزان است . او تُنالیته های مختلف یك رنگ را تشخیص نمیدهد . او همه رنگهای قرمز را به رنگ لاله میبیند و تمام رنگهای آبی برایش رنگ دریا است .

برای او رنگ زرد یعنی شعاعهای خورشید .

رنگ شناسی كودك رابطه مستقیمی با اشیاء مورد تماس وی دارد .

طبق تحقیقی كه "كوك" در سال ۱۹۳۱ انجام داد ، كودكان ۲ ساله قادرند رنگهایی را كه به اسم نمیشناسند با هم جور كنند . این مطلب نشان میدهد كه گاهی اشیاء از طریق زبانِ رنگی خود با كودك ارتباط برقرار میكنند . البته رشد درك رنگها در كودكان ۵ سال به بالا همانند افراد بالغ میگردد .

به طور مثال اگر كودكانی را كه دارای سنین مختلف میباشند برگزینیم و به هریك تعدادی اشكال هندسی كه دارای رنگهای مختلف هستند نشان دهیم تا آنها را مقایسه كنند ، خواهیم دید كودكانی كه به

دو سال و نیم نرسیده اند ، به دلیل عدم تشخیص كامل رنگها ، انتخابشان بر اساس شكل و اندازه است ، و در مورد كودكان بالای دو سال و نیم بر اساس رنگ .

پس از آشنایی مقدماتی با رنگها ، كودك به رنگ عكس العمل نشان میدهد . تا آنجا كه یك رنگ را نسبت به بعضی رنگهای دیگر ترجیح میدهد و ضمن درك و تاثیر پذیری از رنگها جهات مختلفی اعم از روانی ، احساسی ، عاطفی و رفتاری به رنگهای بخصوصی گرایش پیدا كرده و نوعی حالت تعامل بین آن حالات و رنگها به وجود می آورد . كه بر این اساس كودكان را میتوان طبقه بندی كرد .

كودك سالمی كه مراحل رشد طبیعی خود را می پیماید ، در حقیقت از رنگهای گرم لذت میبرد ، لذا ناخودآگاه ، رنگهایی نظیر قرمز را كه پر از انرژی و جذبه و هیجان است دوست دارد و به آنها گرایش پیدا میكند . رنگهای گرم سبب فعالیت و جنب و جوش بوده ، و مولد حركت و شادی میباشند .

لذا بایستی در ایجاد اماكن و محیطهای پرورشی و نیز در تهیه برنامه های گوناگون برای كودكان نهایت دقت را داشت كه حتماً از رنگهای زنده استفاده شود .

برای درك اثر رنگهای زنده اگر یك جفت كفش قرمز و یك جفت كفش تیره را جلوی كودكی بگذاریم ، می بینیم كه به طور طبیعی ، كودك دست روی كفش قرمز میگذارد . و این خود حاكی از زنده بودن رنگهای گرم است .

مع الوصف ، كودكان كه به مراتب بیشتر از بزرگسالان نسبت به محیط اطراف خود كنجكاو بوده و سخت از آن تاثیر میگیرند ، در رابطه با رنگهای اطراف نیز تاثیر پذیری بیشتری نسبت به سایرین دارند و در مقابل رنگهای مختلف واكنشهای متفاوتی از خود بروز میدهند .

برگرفته از كتاب رنگ و تربیت نوشته مهدی علی اكبرزاده