برنده رسانه است

آخرین قسمت سریال «یوسف پیامبر» جمعه شب به نمایش درآمد و پرونده یکی از پرسر و صداترین سریال‌های تلویزیونی تاریخ تلویزیون ایران بسته شد؛ سریالی که توانست موافقان و مخالفان زیادی …

آخرین قسمت سریال «یوسف پیامبر» جمعه شب به نمایش درآمد و پرونده یکی از پرسر و صداترین سریال‌های تلویزیونی تاریخ تلویزیون ایران بسته شد؛ سریالی که توانست موافقان و مخالفان زیادی داشته باشد. مخالفانی سرسخت و موافقانی دل سپرده که وقت خود را گاهی چنان تنظیم می‌کردند که یک قسمت از این سریال را در چندین نوبت و از شبکه‌های مختلف ببینند.

با به پایان رسیدن سریال پرطرفدار یوسف پیامبر اکنون هم برنده‌ها مشخص شده‌اند و هم بازنده‌ها. اولین برنده را می‌توان رسانه به معنای عام آن دانست. تلویزیون ایران با نمایش سریال یوسف پیامبر نشان داد که تعریف استاندارد و همه جانبه رسانه را شناخته و می‌تواند با یک سریال نمایشی در قالب آموزشی و سرگرمی طیف‌های گسترده مردم را با خود همراه کند. تلویزیون، رسانه‌ای فراگیر است که هدف آن جلب عموم مخاطبان است، مخاطبانی باسواد عمومی که تلویزیون هم برای آنها جنبه سرگرمی دارد و هم آموزشی. برای این گروه از مخاطبان گسترده، سریال یوسف توانست آموزش‌های مناسبی را ارائه کند؛ این سریال تصویری از مصر باستان و روابط حکمرانان و دین مداران آن سرزمین وسیع را به نمایش گذاشت و نشان داد که رسولان خداوند در همه دوره‌ها حضور داشته‌اند و تلاش آنها برای فراخوانی مردم به توحید و یگانه‌پرستی بوده است.

عموم مخاطبان سریال یوسف پیامبر با دیدن این سریال به زبانی ساده آموختند که برای عبور از دام‌های شیطانی باید سختی‌ها را به جان خرید، آنها آموختند که حتی پیامبران نیز در دسترس شیطان هستند اما آنچه آنها را از معصیت دور نگه می‌دارد اراده قوی برای دور نگه داشتن خود از گناه است. شاید همین روایت ساده و به اصطلاح عامیانه از معصیت، توطئه، دوری از گناه، عشق‌ورزی و... دلایل اصلی علاقه مردم به سریال یوسف پیامبر بود.

با نگاهی به طیف مخاطبان این سریال در داخل و خارج کشور می‌توان به این نکته نیز پی برد که سطح آگاهی و علایق عموم مردم در بیشتر نقاط دنیا با یکدیگر یکسان است. مردمی که در آسیای شرقی، آسیای میانه، اروپا و... زندگی می‌کنند با تعاریفی از دین، فطرت غریزی و ارتباطات انسانی مواجه هستند که آنها را می‌توان در مردم ایران هم دید به همین دلیل سریال یوسف پیامبر که در وهله اول برای مردم ایران ساخته شده است برای آنها هم دیدنی می‌شود و میلیون‌ها نفر در دنیا به تماشای سریالی می‌نشینند که اصل قصه آن برگرفته از قصص قرآن است.

استقبال از سریال یوسف پیامبر نشان داد که رسانه ملی ایران می‌تواند بین‌المللی نیز باشد و در عصری که به عصر ارتباطات معروف است، جایگاهی مطمئن برای خود پیدا کند. این جایگاه مطمئن در زمانه‌ای قابل توجه است که آسمان دنیا پر از امواج ماهواره‌هایی است که براساس خشونت، مصرف گرایی، سکس و... هر لحظه صدها برنامه را به آنتن گیرنده‌های مردم دنیا روانه می‌کنند و در این شرایط انتخاب کار دشواری خواهد بود و مخاطبی که از بین این برنامه‌های متنوع، سریالی مانند یوسف پیامبر را برای دیدن انتخاب می‌کند حتما برای این انتخاب خود دلایل قانع کننده‌ای خواهد داشت؛ او حتما با دلایلی محکم و سنجیده به دیدن سریالی نشسته است که هیچکدام از جذابیت‌های فریبنده سریال‌هایی را که فقط برای پر کردن اوقات مخاطبان و با هدف سوددهی برای شرکت تولیدکننده تولید شده‌اند را ندارد.

برنده‌های اصلی در پروسه نمایش سریال یوسف پیامبر رسانه ملی و مخاطبانی هستند که آنچه می‌خواستند از محصول این سریال برداشت کردند. اما در کنار این موفقیت‌های چشمگیر اگر همه آنهایی که از ابتدا تصمیم به ساخت سریال یوسف پیامبر گرفتند و همه آنهایی که از ابتدا ساز مخالف کوک کردند می‌توانستند آستانه تحمل و سعه صدر خود را بالاتر ببرند شاید موفقیت سریال یوسف پیامبر می‌توانست در سطح دنیا و با اتکا با استانداردهای بین‌المللی به جایگاه بالاتری ارتقا یابد و تلویزیون ایران را در رسانه‌های معتبر دنیا به یک نمونه موفق تبدیل کند.

با نگاهی به سریال یوسف پیامبر می‌توان پی برد که بهترین امکانات تلویزیون ایران اعم از کادر انسانی و فنی در اختیار این سریال قرار گرفته بود؛ امکاناتی که اگر تخصصی‌تر از آنها استفاده می‌شد حتما سریال به نتایج بهتری دست پیدا می‌کرد و افراد کمتر از آن می‌توانستند اشکال بگیرند. منتقدان هم اگر مهربانانه‌تر به سریال نگاه می‌کردند شاید جنگ پنهان سازندگان سریال یوسف پیامبر و منتقدان روزبه‌روز گسترده‌تر نمی‌شد و کار به قهر و... نمی‌کشید.

فعالیت در رسانه ملی ایران مانند دیگر کشورها نیست چون فعالیت در این رسانه فعالیتی فرهنگی است نه اقتصادی و در این تعریف فرهنگی، تعامل و تحمل نظرات مخالف و موافق حرف اول را می‌زند.

سریال یوسف پیامبر با همه حواشی و موفقیت‌هایش به پایان رسید، پایانی که رسانه ملی را برای گام‌های بلند بعدی در جلب مخاطب جهانی امیدوارتر کرد. گام‌هایی که می‌توانند از تجربه سریال یوسف پیامبر بیشترین استفاده را بکنند تا رسانه جمهوری اسلامی ایران را در دنیا به رسانه‌ای نمونه و حتی الگو تبدیل کنند.