تلاش برای جبران مافات

تیم ملی فوتبال از زمان شروع به كار كادر فنی جدید تا امروز ۴ بازی رسمی برگزار كرده كه حاصل آن دو پیروزی و دو تساوی بوده است در دیدار اول طی یك بازی انتقاد آمیز در تهران با سوریه یك بر یك مساوی شدیم, اما پیروزی ۲ بر صفر در دمشق مقابل این حریف بدقلق باعث شد تا همه چیز فراموش شود

تیم ملی فوتبال از زمان شروع به كار كادر فنی جدید تا امروز ۴ بازی رسمی برگزار كرده كه حاصل آن دو پیروزی و دو تساوی بوده است. در دیدار اول طی یك بازی انتقاد آمیز در تهران با سوریه یك بر یك مساوی شدیم، اما پیروزی ۲ بر صفر در دمشق مقابل این حریف بدقلق باعث شد تا همه چیز فراموش شود.

در دیدار سوم باز هم یك بازی سراسر انتقاد را از تیم قلعه نویی شاهد بودیم. او برابر كره جنوبی و در زمین حریف با شانس و اقبال بلند مساوی كرد و در نهایت در یك بازی كسل كننده موفق شدیم تیم از پیش باخته چین تایپه را با دو گل از پیش رو برداریم.

نكته قابل توجه در ۴ دیدار گذشته این كه امیر قلعه نویی و همكارانش كه قرار بود با تفكری نو راه صعود و افتخار آفرینی را برای تیم ملی هموار كنند، به محض برخورد با اولین مشكل و تساوی در تهران به همان سیستم گذشته و همان بازیكنان مورد علاقه برانكو ( به جز دایی) روی آوردند كه صد البته باز هم نتیجه جالبی در پی نداشت.

كادر فنی تیم ملی با این تفكر برای به دست آوردن یك نتیجه درخور و خروج از این بن بست با تمام قوا در تهران برابر كره قرار می گیرد. این بازی فرصتی برای جبران مافات است كه نباید به سادگی از دست داد.

حریف، كره جنوبی است و هر مربی ایرانی آرزو دارد در زمان او ایران این بازی را ببرد.

اما برخلاف تصورات ما شنیده شد كه كره ای ها قصد دارند تركیبی جوان و در واقع تیم زیر ۲۳ ساله های خود را به تهران بفرستند. این مساله زمانی مسجل شد كه آنالیزور ایرانی این تیم در مصاحبه ای با خبرگزاری های داخلی عنوان كرد كه ما به قصد میدان دادن به جوانان برای كسب تجربه بیشتر به ایران می آییم. علیرغم همه این صحبت ها مربیان تیم ملی هنوز بر این باورند كه كره ای ها با تركیب اصلی و تیم بزرگسالان خود به میدان می آیند و روی همین اصل با دعوت از تمامی نام های بزرگ داخلی و خارجی سعی دارند به هر قیمت ممكن این بازی را به سود خود پایان دهند و با صدرنشینی در گروه و شكست رقیب دیرین و كهنه كار حداقل نتایج و بازی های ضعیف گذشته را فراموش كنند. پیروزی بر كره در هر صورت شیرین است، اما همانطور كه بارها عنوان شده تفاوت تفكرات حاكم بر فوتبال همین مواقع مشخص می شود. كره ای ها هنوز كه هنوز است در پی جبران آن شكست تلخ ۶ بر ۲ هستند، آنها دوست دارند باخت ۴ بر ۳ مسابقات چین را هم فراموش كنند اما این را هم خیلی بهتر از ما درك كرده اند كه آینده نگری و توجه به نسل فردا خیلی مهمتر از پیروزی و به راه انداختن هیاهوی امروز است.كره می توانست مثل ما با دعوت از تمامی بزرگانش برای تلافی شكست های گذشته گام به زمین آزادی بگذارد هر چند كه شاید همین تیم به ظاهر جوان نیز در برابر ملی پوشان ما كم نیاورد ولی به هر صورت آنها این فرصت طلایی خارج از خانه را از دست ندادند تا جوانانشان از جو موجود در ورزشگاه آزادی نهایت بهره را ببرند. یا می بازند و یا سربلند بیرون می آیند اما آنچه مهمتر است تجربه ای است كه از این دیدار ۹۰ دقیقه ای آن هم برابر چشم هواداران ایران به دست می آورند، تجربه ای كه ما خیلی راحت به خاطر تفكر مقطعی و نتیجه گرایی كه همیشه حاكم بر ورزش و به خصوص فوتبال بوده از امیدهای خود دریغ كردیم، آنها را به برزیل فرستادیم تا آنجا به دنبال حریف تداركاتی بگردند و در عوض خیلی راحت این نقد را به نسیه عوض كردیم.

فریدون حسن