تیم دوست داشتنی, فوتبال نفرت انگیز

کی روش, تیم ملی, لیگ برتر, تبانی, مجلس و خرده حرف ها

یک- تیم کی‌روش حالا متشخص شده؛ شخصیتی جا افتاده و برندی رو به رشد؛ تیمی که کمتر برآیند فوتبال ایران و بیشتر محصول شخص کی‌روش است. کی‌روش به روال حاکم در فوتبال ایران تن نداد و راه خودش را رفت. او اگرچه به بخش بزرگی از خواسته‌هایش برای تدارک تیم‌ملی نرسیده، اما حداقل‌ها را هم با اصول حرفه‌یی خودش تعریف می‌کند. وضعیت امروز تیم‌ملی، با اوضاع جاری در فوتبال سرخورده از انگ غش و تهدید، قابل قیاس نیست؛ لیگی خالی از کیفیت و پر از حکایت.

دو- مردم «فوتبال ایران» را رها کرده‌اند. کمتر کسی در گپ و گفت‌های روزانه، با هیجان از زیبایی یک گل یا یک شوت دیدنی، یا سیو بی‌نظیر یک دروازه‌بان در لیگ‌برتر حرف می‌زند. حرف‌های فوتبالی بیشتر شبیه به بحث‌های ابزورد درباره بزه‌های اخلاقی و ناهنجاری‌های اجتماعی شده؛ زدوبند و دلالی و تبانی و فساد و ناپاکی، سرخط خبرهای فوتبال ماست. و بی‌اعتمادی مطلق. که نتیجه عکس‌العمل خنثی، مایوس‌کننده و از سر استیصال فدراسیون، در قالب کمیته‌های رنگ به رنگ اخلاق، مبارزه با تخلفات حرفه‌یی، انضباطی و غیره است.

سه- ۶۳ روز از مسابقه «سپاهان-پرسپولیس» گذشته؛ لحظه‌یی که به پاک نبودن فوتبال ایران اعتراف شد. علی دایی کماکان به قطعیت روز اول پای ادعایش ایستاده. بدون هیچ تعارفی، صحبت از خرید محسن قهرمانی، داور مسابقه و پول‌های واریزشده به یک حساب بانکی است. یک ادعای روشن و یک متهم مشخص. طبق معمول، تنها راه واکاوی موضوع، شد برنامه نود. تلاش عادل برای پرداختن به لایه‌های مبهم پرونده، حساسیت کمیسیون اصل نود مجلس را برانگیخت و این پرونده را، در قالب بزرگ‌تری به نام «فساد فوتبال ایران»، به قوه مقننه برد.

چهار- طی دهه گذشته، رابطه مجلس و فوتبال، یک رابطه یک‌طرفه و از سمت مجلس به فوتبال بوده است. به این معنی که برخی از نمایندگان مجلس، یا به واسطه علاقه شخصی، یا به‌خاطر وجهه اجتماعی و صندوق مطمئنه آرا، یا صرف شهرت و دیده‌شدن، راهی به هیات‌مدیره باشگاه‌های ویترین‌دار باز، یا دست‌کم، برای حلقه دوستان‌شان، چهره‌هایی را از بین شاخص‌ترین اسامی فوتبال [شیفته به متصل‌شدن به ارکان قدرت]، دست و پا کرده‌اند. چنین خصیصه‌یی بین صفات بعضی از نماینده‌های مجلس، راه را برای استقلال رای و عمل در برخورد برابر و بدون قید و شرط با همه متهمان پرونده‌های مطرح‌شده همه این سال‌های فوتبال ایران می‌بندد!

پنج- کی‌روش از بی‌استعدادترین نسل فوتبال ایران، از کارنابلدترین فدراسیون تاریخ فوتبال ایران و از ناپاک‌ترین فضای حاکم بر فوتبال ایران، تیمی محترم و دوست‌داشتنی را به چهارمین اتفاق عمر همین فوتبال تبدیل کرده، اما با کارکردی دوگانه؛ برای مردم، تیم‌ملی تنها دلیل موجه برای دل‌باختن به فوتبال ایرانی است. و برای مسوولان، تیم‌ملی سنگری محکم و مطمئن است برای «کتمان». کتمان همه‌چیز و همه کس.

شش- عوض حیدرپور، نماینده شهرضا در مجلس؛ مبارزه با فساد مالی در ورزش مهم‌ترین هدف وزارت ورزش باشد.

هفت- محمدعلی پورمختار، رییس کمیسیون اصل نود مجلس؛ هنوز کسی در جریان این پرونده بازداشت نشده است.

هشت- محسن قهرمانی، داور؛ خیلی‌ها را با خودم می‌کشم پایین.

نه- علی دایی، سرمربی پرسپولیس؛ آقایان می‌ترسند که دست خودشان رو شود.

ده- علی کفاشیان، رییس فدراسیون؛ خاک رای قهرمانی را پاک می‎‌کنیم.

یازده- سید محمدهادی آیت‌الهی، نایب‌رییس اول فدراسیون؛ هیچ مدرکی وجود ندارد. قهرمانی می‌تواند شکایت کند.

دوازده- مهدی تاج، نایب‌رییس دوم فدراسیون؛ مشکلاتی که در فوتبال هست، نسبت به بقیه پدیده‌های بد اجتماعی ناچیز است.

سیزده- فریدون اصفهانیان، رییس کمیته داوران؛ نیم‌فصل دوم از قهرمانی استفاده می‌کنیم.

چهارده- محمد رویانیان، مدیرعامل پرسپولیس؛ قهرمانی تبرئه شود کاری می‌کنم که در تاریخ فوتبال ایران به یادگار بماند.

پانزده- امیر قلعه‌نویی، پر افتخارترین مربی لیگ‌برتر؛ فوتبال ایران پاک پاک است.

رامتین جباری