یوونتوس پیروز شد

بوفون درون دروازه, تورام, كاناوارو, زامبروتا در خط دفاع, زیدان, ویرا, كامورانزی, دل پیرو در خط هافبك و ترزگه, آنری, اینتزاگی در خط حمله مربی مارچلو لیپی, مدیر تیم میشل پلاتینی فكر می كنید این تیم جدید یوونتوس است

● بیایید یك تیم بسازیم:

بوفون درون دروازه، تورام، كاناوارو، زامبروتا در خط دفاع، زیدان، ویرا، كامورانزی، دل پیرو در خط هافبك و ترزگه، آنری، اینتزاگی در خط حمله. مربی مارچلو لیپی، مدیر تیم: میشل پلاتینی. فكر می كنید این تیم جدید یوونتوس است؟

نه. بازی فرانسه- ایتالیا در فینال برلین سال ۲۰۰۶. چندان هم تیم بدی نمی شود و می تواند همه تیم ها را شكست دهد. بله كمی پیر هستند اما از این كه بهتر است میشل پلاتینی هم بازی كند. او بهتر است از تریبون بازی را دنبال كند.

حداقل این تیم می تواند امیدواری هایی را در دل طرفداران یوونتوس به وجود بیاورد؛ آنهایی كه زیر شدیدترین اتهامات هستند و رسوایی بزرگی را پشت سرشان احساس می كنند. اما واقعیت این است كه در فینال جام جهانی تا چشم كار می كند بازیكنانی از یوونتوس حضور دارند، یعنی اینكه یوونتوس واقعی اینجا وجود دارد، فراتر از تلفن های داغ مدیران یووه، لطف های د سانتیس و دو قهرمانی كه به احتمال زیاد از دست خواهد رفت.

چند روز دیگر این تیم به دسته سوم سقوط می كند، همه منتظر آخرین رای ها هستند و این التهاب هر لحظه بیشتر می شود. كسانی كه امروز جایی ثابت در تیم دارند، یك ماه دیگر بازیكنان سابق نامیده می شوند و آنهایی كه در این تیم بودند به زندگی فعلی خود ادامه می دهند؛ بدون اینكه خجالت بكشند. اگر فوتبال همیشه افسانه ها را به یاد دارد، از این افسانه هم به خوبی یاد خواهد كرد. با شادی بی پایان. چرا كه نه.

مسلماً همه این را می گویند. جام جهانی با تمام خوبی ها و بدهی ها پیش می رود. باید فراموش كنیم كه تعدادی از بازیكنان متهم شدند یا مارچلو لیپی هنوز هم وسط این ماجراست. ستاره های لوكس با كابوس های لوكس را كسی باور نمی كند. در حقیقت زیبایی این فینال در این است: همه بازیكنان و مربیان یووه نشان دادند كه راه بردن را بلد هستند. ایتالیا یا فرانسه فرقی نمی كند. مهم این است كه حرف های لوچانو موجی اینجا اهمیتی ندارد چون آنها با پاهای خودشان تا فینال آمده اند. امروز همه می پرسند خب باید چه كار كنیم؟ ویرا این را می گوید. مسئله او، مسئله همه بازیكنان است: «خیلی سخت است كه به این مسئله فكر نكنیم. اما بهتر است كمی صبر كنیم. نمی توانیم آینده را مطالعه كنیم، بدون اینكه چیزی درباره آن بدانیم.» فرانسه- ایتالیا در حقیقت یوونتوس علیه یوونتوس است. تا اینكه بازیكنان از هر اتهامی مبرا شوند و شخصیت شكسته شده شان را دوباره به دست بیاورند.

اگر فرانسه برنده شود پلاتینی می تواند از این پیروزی خوشحال باشد اما نیمی دیگر از قلب او نگران یوونتوسی است كه در حال سقوط است. با این حال او هم امیدوار است كه زیبایی های یووه در این میدان دیده شود، همان طور كه همیشه وجود داشته است؛ زیدان وارث او شد، دل پیرو پوستر او را در اتاقش چسبانده بود، كاناوارو با آن لهجه ناپلی اش از او حرف می زد و مهاجمانی كه برای به وجود آوردن شادی جدید می توانند كار بزرگی انجام دهند.

امروز شاه فوتبال زیدان است، پلاتینی شاه فوتبال بود. بازیكنان فرانسوی و ایتالیایی كه فكر می كردند در این رسوایی خیلی چیزها را از دست می دهند نشان دادند كه بانوی ایتالیا بدون كمك و فریب هم می توانست پیروز شود. امروز دیگر برای كسی مهم نیست كه چه تیمی قهرمان می شود، همه آنها به این فكر می كنند كه توانایی خود را نشان دهند و گذشته تاریك را فراموش كنند. اینتزاگی بازیكن بزرگی بود و همین بزرگی را در میلان هم به نمایش گذاشت او همیشه سعی می كرد از محافظت كمك داوران فرار كند، بدون اینكه به دنبال لطف آنها باشد.

لیپی هم كمی اعتماد از دست رفته را دوباره پیدا كرده است. روح افسانه فوتبال، امروز در برلین این را می گوید و یادآوری می كند: «یوونتوس پیروز شد». باید ببینیم كه در فینال جام جهانی چه تیمی برنده می شود. پلاتینی موبایلش را خاموش كرده است چون نمی خواهد چیزی درباره پرونده یوونتوس بشنود. تیم اصلی یووه در برلین است.