بدوی ها

فرهنگ آنلاین

Bedouin
به عربی یعنی «بیایاننشین») هریک از اقوام کوچنده و عرب زبان ساکن در مناطق بیابانی عربستان و شمال افریقا. آنها ابتدا در عربستان میزیستند؛ سپس به سوریه و بین النهرین و بعداً به مصر و تونس راه یافتند. بدویها به قبایلی تقسیم میشوند که رهبری هر یک از آنها را شورایی از ریشسپیدان و یک شیخ، که به دلیل قابلیت هایش، خواه از حیث ثروت و خواه از لحاظ نژادگی و یا شجاعتش انتخاب میشود، برعهده دارند. بدویها از دیرباز در فصل باران با دامهایشان به بیابانها مهاجرت میکردند (در سودان و عربستان، گاو پرورش میدهند؛ در سوریه، اردن و عراق، گوسفند و بز؛ در بیابان صحرا، سوریه، و عربستان، شتر) و در فصل خشک در کنار چشمهها و واحه ها سکنا میگزیدند و به کشت ارزن و گندم میپرداختند. بدویها درحال حاضر بیش از پیش استقرار یافتهاند. آنها خود را مردم خیمه مینامند. در منطقة صحرا خانوادههایی که نسب خود را به اصحاب پیامبر اسلام می رسانند، جزو برزگان محسوب میشوند و بر دیگر قبایل استیلا دارند. مثلاً، سنوسیها در قرن 19 پهنة گستردهای از غرب مصر تا موریتانی را زیر سلطة خود داشتند و فقط پس از شکست از بریتانیاییها، فرانسویها و ایتالیاییها در مبارزهای طولانی این سلطه را از کف دادند. بسیاری از گروههای بدوی در جنگهای صدر اسلام مشارکت داشتند، اگرچه بسیاری از آنها چندان از شعایر اسلامی تبعیت نمیکنند.

واژه در ویکیپدیا:
http://en.wikipedia.org/wiki/Bedouin