تغییر مسیر

دیدن پل هایی که از انبوه درختان در جنگل راهی برای عبور پیش پای می گذارند، مرا به فکر فرو می برد. می دانم که وقتی دره ای پیش پای ما قرار بگیرد، وقتی دیگر راهی برای عبور نداشته باشیم، وقتی مسیر هموار زندگی به پایان برسد حتماً قدرتی هست که راهی پیش پای ما قرار دهد. این گونه که فکر می کنم می بینم که انسان در سایه امید به خداوند در سخت ترین لحظات نیز می تواند با حفظ روحیه و توان خود، باز هم از زندگی و شرایط خود بخوبی بهره مند شود.
نگاه کردن دقیق و هدفدار به پیرامون مان می تواند چنان مؤثر باشد که مسیر خود را عوض کرده و متوجه شویم جایی که ایستاده ایم، پایان راه نیست، بلکه باید تغییر جهت داد و همین تغییر و تحول هاست که به ما وجودی دیگر خواهد بخشید و درخششی وسیع به ما خواهد داد.
فاطمه فیضی

منبع : روزنامه ایران