شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
محیا، شاعری از جنوب
سید محی الدین متخلص به «محیا» یکی از شعرای معروف در قرن یازدهم هجری م به سال ۱۰۱۵ یا ۱۰۲۰ ه.ق در روستای «کال» زاده شد. او از اولاد «سیدکامل پیر» و یکی از دانش آموزان «شیخ عبادالله انصار» و از ارادتمندان «شیخ حسن بستکی» بوده است. محیا شاعری خوش قریحه و از صالحین زمان خود و عارفی مشهور در هرمزگان و نواحی لارستان بود. از همین رو، دو بیتی های او ورد زبان مردم این مناطق است.
دو بیتی های محیا به اصطلاح محلی در نواحی مختلف، به «شلوا» ، «شروا» و «شروند» مشهور است. محیا از نظر تاریخی دوران حکومت شاه عباس، شاه صفی، شاه عباس دوم و... تا دوران شاه سلطان حسین و اوایل سلطنت نادر را دیده است.
محیا معاصر با شعرائی همچون صائب تبریزی، کلیم کاشانی و ... بوده و از سبک هندی پیروی می کد. محیا به اسلام عشق می ورزید و به ایران علاقه ای وافرداشت و به شهرهای بزرگ علمی روزکارش در کشور مسافرت کرد و با شاعران و علمای آن جا به مباحثه و مناظره و مشاعره پرداخت. قرآن را حافظ بوده، حضرت محمد (ص) را محبوب و معشوق خود می دانست و به حضرت علی (ع) و فرزندان آن بزرگوار عشق می ورزید و خود را از نسل آن حضرت می دانست.
محیا شاعری است که دُر لفظ دری را به پای شاهزادگان و امیران نمی ریزد و پیوسته به یاد ستمدیدگان، دل می سوزاند. از همین رو، سروده های از دل برخاسته بر دل می نشیند. این عارف پاک باخته و ترانه سرای دل سوخته جنوبی بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال عمر کرد.
نمونه هایی از شعرهای محیا:
خدایا روز امیدم سرآمد
شب نو میدیم اندر برآمد
زاول تا به آخر عمر محیا
به تاراج دو زلف دلبر آمد
بهار آید زمین گلجوش گردد
در آید یار و اطلس پوش گردد
در آید یار محیا با جوانی
گل و بلبل به هم بیهوش گردد
برگرفته از کتاب محیا شاعری از جنوب توسط احمد حبیبی
دو بیتی های محیا به اصطلاح محلی در نواحی مختلف، به «شلوا» ، «شروا» و «شروند» مشهور است. محیا از نظر تاریخی دوران حکومت شاه عباس، شاه صفی، شاه عباس دوم و... تا دوران شاه سلطان حسین و اوایل سلطنت نادر را دیده است.
محیا معاصر با شعرائی همچون صائب تبریزی، کلیم کاشانی و ... بوده و از سبک هندی پیروی می کد. محیا به اسلام عشق می ورزید و به ایران علاقه ای وافرداشت و به شهرهای بزرگ علمی روزکارش در کشور مسافرت کرد و با شاعران و علمای آن جا به مباحثه و مناظره و مشاعره پرداخت. قرآن را حافظ بوده، حضرت محمد (ص) را محبوب و معشوق خود می دانست و به حضرت علی (ع) و فرزندان آن بزرگوار عشق می ورزید و خود را از نسل آن حضرت می دانست.
محیا شاعری است که دُر لفظ دری را به پای شاهزادگان و امیران نمی ریزد و پیوسته به یاد ستمدیدگان، دل می سوزاند. از همین رو، سروده های از دل برخاسته بر دل می نشیند. این عارف پاک باخته و ترانه سرای دل سوخته جنوبی بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال عمر کرد.
نمونه هایی از شعرهای محیا:
خدایا روز امیدم سرآمد
شب نو میدیم اندر برآمد
زاول تا به آخر عمر محیا
به تاراج دو زلف دلبر آمد
بهار آید زمین گلجوش گردد
در آید یار و اطلس پوش گردد
در آید یار محیا با جوانی
گل و بلبل به هم بیهوش گردد
برگرفته از کتاب محیا شاعری از جنوب توسط احمد حبیبی
منبع : پایگاه اطلاعرسانی بیوگرافی مشاهیر
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران حجاب چین دولت رئیس جمهور پاکستان رئیسی گشت ارشاد مجلس شورای اسلامی کارگران رهبر انقلاب سریلانکا
کنکور تهران پایتخت سیل قم سازمان سنجش فضای مجازی اصفهان زنان شهرداری تهران سلامت پلیس
خودرو دلار آفریقا قیمت خودرو قیمت دلار تورم قیمت طلا بازار خودرو بانک مرکزی سایپا ایران خودرو ارز
فیلم سریال پایتخت تلویزیون موسیقی سریال ترانه علیدوستی سینمای ایران سحر دولتشاهی مهران مدیری کتاب شعر
کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
فلسطین رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل جنگ غزه آمریکا روسیه حماس طالبان اوکراین ایالات متحده آمریکا ترکیه
پرسپولیس فوتبال جام حذفی آلومینیوم اراک استقلال فوتسال بازی بارسلونا تیم ملی فوتسال ایران باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال تراکتور
سامسونگ همراه اول ناسا الماس تسلا تیک تاک فیلترینگ
مالاریا زوال عقل پیری کاهش وزن سلامت روان داروخانه