جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
محیا، شاعری از جنوب
سید محی الدین متخلص به «محیا» یکی از شعرای معروف در قرن یازدهم هجری م به سال ۱۰۱۵ یا ۱۰۲۰ ه.ق در روستای «کال» زاده شد. او از اولاد «سیدکامل پیر» و یکی از دانش آموزان «شیخ عبادالله انصار» و از ارادتمندان «شیخ حسن بستکی» بوده است. محیا شاعری خوش قریحه و از صالحین زمان خود و عارفی مشهور در هرمزگان و نواحی لارستان بود. از همین رو، دو بیتی های او ورد زبان مردم این مناطق است.
دو بیتی های محیا به اصطلاح محلی در نواحی مختلف، به «شلوا» ، «شروا» و «شروند» مشهور است. محیا از نظر تاریخی دوران حکومت شاه عباس، شاه صفی، شاه عباس دوم و... تا دوران شاه سلطان حسین و اوایل سلطنت نادر را دیده است.
محیا معاصر با شعرائی همچون صائب تبریزی، کلیم کاشانی و ... بوده و از سبک هندی پیروی می کد. محیا به اسلام عشق می ورزید و به ایران علاقه ای وافرداشت و به شهرهای بزرگ علمی روزکارش در کشور مسافرت کرد و با شاعران و علمای آن جا به مباحثه و مناظره و مشاعره پرداخت. قرآن را حافظ بوده، حضرت محمد (ص) را محبوب و معشوق خود می دانست و به حضرت علی (ع) و فرزندان آن بزرگوار عشق می ورزید و خود را از نسل آن حضرت می دانست.
محیا شاعری است که دُر لفظ دری را به پای شاهزادگان و امیران نمی ریزد و پیوسته به یاد ستمدیدگان، دل می سوزاند. از همین رو، سروده های از دل برخاسته بر دل می نشیند. این عارف پاک باخته و ترانه سرای دل سوخته جنوبی بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال عمر کرد.
نمونه هایی از شعرهای محیا:
خدایا روز امیدم سرآمد
شب نو میدیم اندر برآمد
زاول تا به آخر عمر محیا
به تاراج دو زلف دلبر آمد
بهار آید زمین گلجوش گردد
در آید یار و اطلس پوش گردد
در آید یار محیا با جوانی
گل و بلبل به هم بیهوش گردد
برگرفته از کتاب محیا شاعری از جنوب توسط احمد حبیبی
دو بیتی های محیا به اصطلاح محلی در نواحی مختلف، به «شلوا» ، «شروا» و «شروند» مشهور است. محیا از نظر تاریخی دوران حکومت شاه عباس، شاه صفی، شاه عباس دوم و... تا دوران شاه سلطان حسین و اوایل سلطنت نادر را دیده است.
محیا معاصر با شعرائی همچون صائب تبریزی، کلیم کاشانی و ... بوده و از سبک هندی پیروی می کد. محیا به اسلام عشق می ورزید و به ایران علاقه ای وافرداشت و به شهرهای بزرگ علمی روزکارش در کشور مسافرت کرد و با شاعران و علمای آن جا به مباحثه و مناظره و مشاعره پرداخت. قرآن را حافظ بوده، حضرت محمد (ص) را محبوب و معشوق خود می دانست و به حضرت علی (ع) و فرزندان آن بزرگوار عشق می ورزید و خود را از نسل آن حضرت می دانست.
محیا شاعری است که دُر لفظ دری را به پای شاهزادگان و امیران نمی ریزد و پیوسته به یاد ستمدیدگان، دل می سوزاند. از همین رو، سروده های از دل برخاسته بر دل می نشیند. این عارف پاک باخته و ترانه سرای دل سوخته جنوبی بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال عمر کرد.
نمونه هایی از شعرهای محیا:
خدایا روز امیدم سرآمد
شب نو میدیم اندر برآمد
زاول تا به آخر عمر محیا
به تاراج دو زلف دلبر آمد
بهار آید زمین گلجوش گردد
در آید یار و اطلس پوش گردد
در آید یار محیا با جوانی
گل و بلبل به هم بیهوش گردد
برگرفته از کتاب محیا شاعری از جنوب توسط احمد حبیبی
منبع : پایگاه اطلاعرسانی بیوگرافی مشاهیر
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل غزه مجلس شورای اسلامی دولت نیکا شاکرمی روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت سیزدهم
هلال احمر قوه قضاییه یسنا آتش سوزی تهران پلیس بارش باران سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش سازمان هواشناسی دستگیری
قیمت خودرو بازار خودرو حقوق بازنشستگان قیمت طلا قیمت دلار خودرو دلار سایپا ایران خودرو بانک مرکزی کارگران تورم
فضای مجازی سریال شهاب حسینی تلویزیون نمایشگاه کتاب عفاف و حجاب مسعود اسکویی سینما فیلم سینمای ایران دفاع مقدس موسیقی
رژیم صهیونیستی فلسطین آمریکا حماس جنگ غزه اوکراین چین نوار غزه ترکیه انگلیس یمن ایالات متحده آمریکا
استقلال فوتبال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید لیگ برتر بایرن مونیخ
هوش مصنوعی کولر تلفن همراه گوگل اپل آیفون همراه اول خودروهای وارداتی تبلیغات اینستاگرام ناسا
فشار خون کبد چرب بیمه دیابت بیماری قلبی کاهش وزن داروخانه رابطه جنسی