بر درخت روز، میوه هایی از سنگ های رنگین

اكتاویوپاز Octavio paz شاعر، مترجم، نویسنده و دیپلمات بود.او روز یكشنبه بیستم آوریل ۱۹۹۸ برابر سی و یكم فروردین ۱۳۷۵ در سن ۸۴ سالگی زندگی شاعرانه اش پایان یافت. او در سال ۱۹۹۰ جایزه نوبل ادبی را از آن خود كرد. از ۱۷ سالگی می نوشت و در ۱۹ سالگی نخستین مجموعه شعرش را به نام ماه وحشی در سال ۱۹۳۲ منتشر كرد. او سالیان دراز به عنوان سردبیر در مجله ادبی (Vuelta) كار می كرد و همیشه به ادبیات مخصوصاً ادبیات شرق و فرهنگ سرخپوستی آمریكای لاتین می پرداخت. مجله Vuelta بعد از مرگ پاز دیگر منتشر نشد.كتاب های او:هزار توی تنهایی (۱۹۵۰)،عقاب یا خورشید (۱۹۵۰)،چنگ و كمان(۱۹۵۶)،جریان متناوب (۱۹۵۶)،سنگ آفتاب(۱۹۵۷)،بلانكو (سفید)(۱۹۶۷)،سیمون دستور نویس(۱۹۷۱)،طرحی از سایه ها (۱۹۷۵)،درخت درون (۱۹۸۷).
او همیشه می گفت: «خواندن شعر، شنیدن با چشم است و شنیدن شعر دیدن با گوش.» یادش همیشه با من زنده است.
۱
بر درخت روز
میوه هایی
از سنگ های رنگین
می آویزند
بر درخت شب
آتش و خون
۲
مردم
كلمات
مردم
به این فاصله شك كردم
و ماه، آن بالا، تنها
۳
در كنار ما زندگی می كنند
نادیده مان می گیرند
نادیده شان می انگاریم
و گاه با ما صحبت می كنند
۳
نور
افشان می شود
ستون ها
بیدار می شوند
و بی هیچ تكانی
می رقصند

ترجمه: سعید آذین

منبع : همشهری