سربازان میکربی!

سلاحهای اتمی و شیمیایی در این بین بسیار موردتوجه قدرتمندان و سیاستمداران قرار گرفته اند. آثار استفاده از سلاحهای اتمی در هیروشیما و ناکازاکی (۱۹۴۵) هنوز در بین مردم این مناطق ژاپن دیده می شود و سلاحهای شیمیایی که هر روز پیشرفته تر می شوند، جان رزمندگان شیمیایی شده کشورمان را در سالهای اخیر بسیار گرفته اند؛ اما خطرناک ترین این سلاحها، سلاحهای شیمیایی ، میکربی و بیولوژیک اند که ممکن است سالیان سال اثر مخرب آنها در محیط زیست و بدن جانداران باقی بماند.در جنگهای آینده سلاحهای بیولوژیک می توانند نقش بسیار تعیین کننده ای داشته باشند. مجله های معتبری چون ژن بایولوژی انگلستان درباره این گونه سلاحهای بیولوژیک مقاله های بسیاری چاپ کرده اند. با توجه به کدهای مختلفی که برخی نژادهای انسان دارند و کلا قابل تمایزند (حداقل بر کاغذ) می توان ویروس هایی در آزمایشگاه پرورش داد که قادر به تشخیص این کدها باشند یا تنها بر کد خاصی عمل کنند و آنها را دچار بیماری های خاصی کنند. دولت اسرائیل متهم به ساخت چنین سلاحهای بیولوژیکی علیه مردم مظلوم فلسطین است.اما دولت امریکا هم متهم است به پخش ویروسی خاص در بین یکی از قبایل سرخ پوستان که آنها را به نوعی سرماخوردگی مبتلا کرده اند که تنها بر نژاد سرخ تاثیرگذار بود و در انتها بسیاری از آنها جان سپردند و در نتیجه دولت امریکا توانست زمینهای منطقه را صاحب شود. اما بپردازیم به سلاحهای شیمیایی که در جنگهای ایران و عراق بخصوص حلبچه مورد استفاده دولت عراق قرار گرفت و بیشتر آنها تولید دولت فدرال آلمان بودند. سلاحهای شیمیایی که بیشتر از مواد معدنی تهیه می شوند قادرند بر سیستم اعصاب ، تنفس و سیستمهای بیوشیمی بدن انسان اثرهای ماندگار و مخرب بگذارند.برخی گازها مثل گاز خردل که به دلیل بوی خاصش که شبیه به سس خردل است این نام را گرفته ، قادر به تغییرات موتاژن (جهش های ژنتیک) و تغییر در بافتهای مختلف هستند.گاهی این موتاسیون ها به عقیم شدن و سرطان خون منجر می شوند. در حلبچه گازهای استفاده شده تاثیر مستقیم بر سیستم تنفسی افراد گذاشتند و باعث مسدود شدن راههای تنفسی و خفگی سریع مردم شدند.موادشیمیایی ساخته بشر وارد چرخه غذایی می شوند و گاهی در حیوانات و گیاهان نابهنجاری و تغییرات ژنتیک ایجاد می کنند؛ این مواد باعث تولد حیوانات ناقص الخلقه می شوند و مرگ و میر آنها را شدت می بخشند. مواد شیمیایی اکثرا در آب حل می شوند و آب را آلوده می کنند و موجودات آبزی را به غیر از برخی تک سلولی های خاص نابود می کنند. در سلاحهای میکربی ، فرآورده های بیولوژیک یا عامل بیولوژیک به طور مستقیم به محیط وارد می شود. برای نمونه ، نوعی سلاح میکربی از سیاه زخم ساخته می شود که حتی با باز کردن نامه های آلوده به میکرب نیز می تواند باعث مرگ لمس کننده نامه ها شود. اما فرآورده های بیولوژیک که میکربهای تولیدکننده سم هم می توانند باشند، بسیار خطرناکند.
باسیلوس بوتولینوم (ماده سمی داخل تن ماهی) عامل مولد سمی است که سندرم آن را بوتولیکس می نامند. مقدار کمی از این ماده سمی می تواند آب یک شهر بزرگ را آلوده کند و جان هزاران انسان را بگیرد. کزاز که یک عامل بی هوازی است و به راحتی داخل خاک می شود، می تواند براحتی یک سلاح میکربی باشد. اما این سلاحها اثرات بعدی هم دارند. برای نمونه اگر یک سلاح شیمیایی باعث تلف شدن انسان شود و جسد این انسان در محیط طبیعی تجزیه شود، مواد مرگبار بسادگی وارد چرخه غذایی موجودات دیگر می شوند و واقعا مشخص نیست که چه اثراتی بر محیط زیست اطراف خواهند داشت.برخی مواد شیمیایی مصنوعی هم به علت وجود نیتروژن در خاک (بر اثر تجزیه جانوران دیگر) شروع به ترکیب شدن با نیتروژن می کنند و در مسیر دنیتریفیکاسیون مواد معدنی گیاهان قرار می گیرند و باعث اختلالات در چرخه غذایی گیاهان می شوند. در این راه برخی گیاهان از بین می روند یا ترکیبات خطرناک و جدیدی را وارد سیستم گوارشی نشخوارکنندگان و انسان می کنند.بدین ترتیب سلاح هایی به دست انسان ساخته می شوند که علاوه بر نابودی نژاد خودش ، قادرند موجودات زمین را نیز به خطر بیندازند و این که واقعا تاثیرات این مواد شیمیایی و هسته ای چقدر فراتر از این باشد، موضوعی است که سالها به تحقیق و بررسی نیاز دارد.

منبع : روزنامه جوان