آغاز «عصر بارسا» در اسپانیا/فرق سیر ها و گرسنه ها

این جمله آخر را میشل سالگادو می گوید، مدافع راست رئال قصد دارد در مجتمع تمرینی رئال در لاس روخاس با حركات شور آفرین خود این را به عینه به اثبات هم برساند. دیوید بكام هم مدعی است شكست ۰-۳ چندی پیش رئال در برابر بارسلونا، فقط یك نتیجه بد در روزی بد بوده و نه هیچ چیز دیگر. «رئیس پرز» هم در مصاحبه ای با رادیو «سادناسر» گفت: «ما قبلاً بار ها صدرنشین لیگ بوده ایم و اگر لیگ را عرصه ستاره ها نامیده اند، در درجه اول به خاطر حضور ما است.این مطمئناً پایان یك عصر و دوره برای ما نیست.»نظر اكثر مطبوعات اسپانیا طی ماه های اخیر چیزی خلاف این بود. بازی بارسا -رئال در نوكمپ كیفیت بالایی داشت و از هر جهت پرشكوه بود ولی در پایان مشخص شد كه فقط تیم كاتالونیایی مدعی حقیقی قهرمانی است و رئال فعلاً حال و روز خوشی ندارد. در این میدان حداقل ده بازیكن دیده می شدند كه كاندیدای تصاحب عنوان مرد سال اروپا یا جهان بودند. اگر یك ضعف و نقطه سیاه در این میدان وجود داشته، بازی ضعیف رئال بوده است. این تیم نتوانست در حد نبردی مثل «ال كلاسیكو» ظاهر شود.در این میدان چیزی از رائول، روبرتو كارلوس، زیدان، رونالدو و بكام دیده نشد و فقط گوتی و تا حدی فیگو خوب كار كردند.در پایان بازی وقتی فرانك ریكارد گفت كه بارسا كنترل مسابقه را از آغاز تا پایان در اختیار داشته، هیچ كس شك نكرد ولی هنگامی كه ماریانو گارسیا رمون گفت هیچ كدام از دوتیم برتری قاطعی بر رقیب نداشته همه زیر خنده زدند. شاید استدلال شود كه گل اول نتیجه اشتباه وحشتناك روبرتو كارلوس و هماهنگ نبودن كاسیاس با او بوده ولی همین اتفاق تفاوت های دو تیم و سرنوشت شان را در این فصل ترسیم كرد. حتی بكام نیز مجبور شد اعتراف كند وحدت در اردوی بارسا در حال حاضر بسیار بیشتر از مادرید است.بكام مستقیما اشاره ای نكرد، اما منظورش انتقادات آشكاری بود كه در پایان بازی روبرتو كارلوس از كاسیاس صورت داد و او را مقصر گلی توصیف كرد كه تیمش پذیرفته است، ولی اگر رئالی ها به دنبال گناهكار باشند، باید تمامی نفرات خود را با انگشت دست نشانه بگیرند. در طول مسابقه سرعت، حركت، مهارت و شور بارسا بسیار بیشتر از حریفش بود. در این شب به نظر می رسید كه تیم مادریدی بیش از حد كند و مغرور است. تیمی را پیش روی خود می دیدیم كه بیش از اندازه برای خود احترام قایل است ولی در میدان عمل خسته و فاقد شادابی است.
شطرنج و متریكس
یك خبرنگار نوشت: «رئال می خواهد مثل بازی شطرنج حركت كند و حتی لباس هایش كثیف نشود. بارسا ناگهان و به سرعت حركت می كند. درست مثل داستان وست ساید (فیلم مشهور و موزیكال هالیوودی و درو كننده جوایز اسكار ۱۹۶۱). یك مجری رادیویی نیز گفت: «مادریدی ها اصلاً نمی دوند. آنها حتی عرق شان هم درنمی آید.كار های بنیادین فوتبال نیز از یادشان رفته است.»گل دوم بارسا نیز كه توسط دكو طراحی و به وسیله جووانی فن برونكهورست زده شد، همین را می رساند و تفاوت های تیمی را كه می دود و دیگری را كه انتظار دارد همه چیز به خودی خود حل شود، ترسیم می كرد. پنالتی رونالد ینیو نتیجه را ۰-۳ كرد و اگر رئال شانس نمی آورد، بیشتر از اینها هم گل می خورد.بدیهی بود كه استقبال خوبی از مادریدی ها در بازگشت به شهرشان صورت نگیرد، اما بدتر از آن تم ناامید كننده تمام نشریات و حتی روزنامه های دوستدار رئال بود كه این بار دربست پذیرفتند.بارسا از آنها بهتر است. بعضی ها هم با صرافت و ظرافتی بیشتر مطالبی شبیه به ستون های ترحیم برای كهكشانی ها نوشتند و البته این كار بیهوده نبود. انگار در اسپانیا اكثر مردم و در كاتولونیا تقریباً همه مردم از قبل مطمئن بودند كه بارسلونا برنده این دوئل خواهد بود. «آسن» با نگاهی وسیع تر بازی نوكمپ را پایان یك عصر (دوره طلایی رئال) خواند و ماركا در نقطه مقابل آن را شروع یك عصر (دوره حاكمیت بارسلونا) نامید.یك بحث اساسی كه مورد اشاره اكثر رسانه ها و مردم قرار گرفته، بحث سن و سال است؛ در تیم بارسا ژاوی نشانگر حال و هوای «متریكس» (فیلم سه گانه پرفروش با بازی كیانو ریوز) و همچون او سبكبال است و در رئال دیدن زیدان، همانند تماشای پخش اخبار از شبكه های رادیو و تلویزیونی عهد عتیق است. آلفردو ریلانو سردبیر آسن گفته: «سن و سال و محدودیت های آن آشكارا بر دوش رئالی ها سنگینی می كند.عكس های شان را كه نگاه می كنید، كیف می كنید، بازی كه شروع می شود، ناامید می شوید.»
اجتماع پیر ها
سیاست رئال مبنی بر خرید بهترین های جهان عملاً به این معنا است كه این تیم از بازیكنانی شكل می گیرد كه سن و سالی از آنها می گذرد. زیدان و فیگو ۳۳ ساله اند بكام به ۳۰ سالگی رسیده، كارلوس به ۳۲ سالگی و رونالدو نیز ۲۹ سال را رد كرده. به بارسا نگاه كنید. در این تیم رونالدینیو ۲۵ ساله، دكو ،۲۸ ژاوی ۲۵ و اتوئو ۲۴ ساله اند.البته برای دایر كردن حقوق بازنشستگی رئالی ها هنوز هم زود است. اینكه بگوییم آنها بی تفاوت و نسبت به امروز و آینده دلسرد شده اند، ادعای صحیحی نیست. پیشینه و كارنامه آنها چیزی خلاف این را می گوید. اما در این نمی توان شك كرد كه مسن تر ها اشتهای چشمگیر جوان تر ها را ندارند و انگیزشی برای حركت بیشتر نمی یابند.بازیكنانی كه جام جهانی را برده اند، همیشه به خود نهیب می زنند كه دیگر كافی است و در تیم رئال زیدان و روبرتو كارلوس و رونالدو چنین اند. در بارسا فقط رونالدینیو از این قماش است و تیم پر است از كسانی كه نیاز به اثبات حقانیت خود دارند و در نتیجه از حركت باز نمی ایستند. این مثل تفاوت سیر ها و گرسنه ها است.شوری كه در بارسا می بینید، به خاطر رسیدن به افتخارات است. افتخاراتی كه زیزو از آن اشباع شده است. رئال مشكلات فنی نیز دارد و تیم بعضی اوقات بسیار بد ارنج و هدایت می شود. شاید هم مربیان رئال چاره ای ندارند زیرا نفرات تیم را نه آنها بلكه پرز و براساس گرایش های اقتصادی و منافع تجاری خود انتخاب و استخدام می كند. مربی می ماند و یك تیم پرطمطراق ولی فاقد شادابی.
مسئله هافبك وسط
همه و همه در مادرید معترفند كه رئال به طرز بسیار آشكاری محتاج یك هافبك وسط بازی ساز و دفاعی است كه بتواند تیم را بگرداند. مادرید بهترین بازیكن را برای این پست داشت كه كلود ماكلله بود اما سیاست حفظ او را نداشت و كرش در فصل پیش و كاماچو و رمون در فصل جاری به طرز مذبوحانه ای كوشیده اند از بكام یك هافبك وسط توانا برای این تیم بسازند و طبعاً نتوانسته اند حتی كنكاش در نحوه جدایی ماكلله از رئال نیز نشانگر مشكلات و بدفهمی های ورزشی و اجتماعی است كه بر برنابئو حكم می راند.وقتی تابستان امسال شایع شد كه پاتریك ویرا از آرسنال صید خواهد شد، مردم به این نتیجه رسیدند كه سران رئال سرانجام موضوع را درك كرده و درصدد حل آن هستند اما استخدام او مقدور نشد و پرز در شاهكار (!) جدیدش به جای نشان كردن یك هافبك دفاعی دیگر مایكل اوون را خرید حال آنكه تیم نیازی به مهاجم نداشت. تاثیر مستقیم این خرید ادامه نیمكت نشینی فرناندو مورینتس در برنابئو بود. درست است كه اوون با احتساب دقایق اندك حضورش در میدان خوب و بالنسبه زیاد گل زده اما این هم سیاست استخدام او را توجیه نمی كند.تبعیض هم در مادرید وحشتناك است اخیراً كه به نفرات تیم یك اتومبیل هدیه داده شد، به ستاره های درشت تر تیم اجازه داده شد كه ماشین دلخواه شان را شخصاً برگزینند و به سایرین خیر. پس از آن حسادت و كینه ای تازه در دل سایر نفرات تیم نشست و وقتی این قضیه به وسط زمین منتقل شد هیچ كس برای دیگری جان نداد.
بكام گفته: «وقتی در باشگاهی بزرگ بازی می كنید، حتی یك شكست كافی است تا بگویند تیم دچار بحران شده. بر عكس من فكر می كنم با مهارت فنی كه ما داریم جبران عقب ماندگی مان نسبت به بارسلونا و فتح لیگ هنوز امكان پذیر است.»مسئله این است كه كمتر كسی مثل بكام می اندیشد.

منبع : باشگاه اندیشه