دستکش به دستانِ نازک نارنجی!

حتی با پوشیدن تی شرت زیر لباس ورزشی ام هم احساس راحتی نمی كردم. همین كار باعث شده بود بین هم تیمی هایم در نانسی به موضوع خنده تبدیل شوم كه در یكی از سردترین مناطق فرانسه قرار داشت. با این حال با نپوشیدن لباس های گرم قصد نداشتم تصویری از یك مرد سخت و مقاوم را به نمایش گذارم. این كارم فقط این حس را به من القا می كرد كه سریع تر بدوم و سخت تر كار كنم تا با پوشیدن لباس های كمتر این كمبود را جبران كنم. در نظر بگیرید كه من در دهه ۸۰ میلادی زندگی می كردم؛ زمانی كه شورت های ورزشی كوتاه تر و پیراهن ها چسبان تر بودند. مربیان مكتب قدیم انگلیس كه من زیر نظرشان كار كردم هیچ به بازیكنانشان اجازه نمی دادند كه دستكش دست كنند چون این كار یك تأثیر غلط روی كارشان می گذاشت. در زمستان، بیشترین امیدی كه می توانستید داشته باشید تا گرم شوید این بود كه قبل از شروع بازی جوراب هایتان را روی شوفاژ بگذارید یا اینكه به فیزیوتراپی بروید و كمی كونیاك بنوشید (كونیاك باعث افزایش دما و گرمای بدن می شود). زمانی كه در نانسی بازی می كردم یك بار به یكی از همبازیانم كه جوانی الجزایری بود گفتم دستكش هایش را در بیاورد. او این حرف و پیشنهاد مرا رد كرد چون می گفت كه از این می ترسد كه حریفش روی دست هایش راه رود و در این صورت با پوشیدن دستكش دردش كمتر می شود. امروز تعداد زیادی از بازیكنان و تقریباً اكثر بازیكنان خارجی دستكش دست می كنند. این قضیه اصلاً ربطی به این مسأله ندارد كه اكثرشان از مناطقی گرمتر به انگلیس می آیند. اتفاقاً اكثرشان از كشورهایی سردتر از انگلیس در لیگ برتر حاضر می شوند. هنوز هم وقتی یكی از بازیهایمان در سوشو را به یاد می آورم، تا مغز استخوانم می لرزد. آن شب سردترین شب كل دوران بازیگری ام بود. با این حال همه بازیكنان حتی با وجود زمینی كه مثل بتون سفت شده بود، با مسؤولیت پذیری بالا بازی كردند. برف همیشه در بالا بردن محبت و اتحاد میان بازیكنان یك تیم مؤثر بود. یادم می آید كه یك جلسه تمرینی در گیلینگام داشتیم. باید در فضایی ۶ اینچی پر از برف بازی می كردیم. این كار عملاً غیرممكن بود اما تفریحی عالی بود. بازی در میانه زمین با دست كش؟ خیلی این كار را دوست داشتم. یك مدافع سرسخت كه مثل كوه جلویت می ایستد و یك جفت دستكش دستش كرده؟ اصلاً از پسش برآمدن كار سختی نیست. احساس می كردم این حس خوبی به من می دهد و می توانم با اعتماد به نفس از پس او برآیم. گر چه پوشیدن دست كش تأثیر چندانی روی بازی نمی گذارد. عشق بازیكنان آرسنال به پوشیدن دستكش فصل پیش جلوی آنها را در راه بردن عناوین نگرفت. تیری آنری و جوراب هایی كه تا روی زانو هایش كشیده شده اند: آیا او می خواهد زانوهایش را گرم كند یا اینكه این مدل جوراب پوشیدن مد است. فقط ماتیا كژمان را دیده ام كه جوراب هایش را این جوری می پوشد. این تنها وجه اشتراك او با تیری آنری است. اگر به من بود، ترجیح می دادم همیشه در هوای گرم بازی كنم اما ایرلند تحت هدایت جكی چارلتون تیمی خیلی خوب در هوای سرد بود. ما با اسپانیا در هوای سرد و منجمد كننده دوبلین بازی كردیم طوری كه حتی میشل هافبك درخشانشان اصلاً دلش نمی خواست بازی كند. به او نگاه می كردیم و با خود فكر می كردیم: «حالا دیگر در برنابئو نیستی!» می دانستیم كه می توانیم در آن بازی پیروز شویم. بیایید رو راست باشیم. فوتبالیست ها این روزها خیلی مثل سابق پوست كلفت نیستند. مطمئنم كه هوای انگلیس دیگر مثل سابق آن چنان سرد نمی شود. آن هفته، رایان گیگز جوری می دوید كه مرا یاد بالرین ها می انداخت. بهترین نصیحتی كه می توانم به بازیكنان بیچاره انگلیسی كه مدام از سرما به خود می لرزند بكنم این است كه
« بی خیال دستكش و چیزهای گرمازای دیگر شوید همان سبك قدیمی را در پیش بگیرید قطعاً جواب می دهد.»

داستان دستكش ها
اكثر فوتبالیست ها اصلاً آرزوی سوار شدن اتومبیل هایی بی تجربه را ندارند. پس چه جوری با دستكش های معمولی كنار می آیند؟ یك جفت دستكش كشمیر پوست گوزن چیزی حدود ۷۲ پوند قیمت دارد در حالی كه آنهایی كه از چرم گوسفند با خطوط كشمیر درست می شوند فقط ۶ پوند گرانتر هستند. اگر قرار است با وینی جونز (بازیكن سابق تیم های ویمبلدون، كوئینز پارك رنجرز كه همواره تكل های خشنش شهرت داشت) در دیداری خیریه بازی كنید، باید از دستكش های مخصوص مهار حیوانات به موقع شكار كه قیمتی حدود ۹۱ پوند دارد استفاده كنید. این قضیه حداقل در مورد یرزی دودك متفاوت است. چون او رفته یكسری دستكش تفلونی خریده كه توپ به دستهایش نچسبد! متأسفانه این دستكش ها در بازار كمیاب هستند. به همین دلیل مرد لهستانی باید موقعی كه بازی نمی كند این دستكش ها را به دیگر دروازه بانان قرض دهد. روی كارول در دیدار با میلان ۲۴ ساعت این دستكش ها را دستش كرد.

منبع : خبرگزاری ایپنا