نگاهی به بهترین بازیکن سال لیگ برتر/چرا لمپارد بهترین است

چلسی نیز بازیكنی دارد به نام فرانك لمپارد كه بیشتر حركت های تیم حول محور او چرخ می زند. به همین دلیل است كه انتخاب من برای بهترین بازیكن سال كسی جز لمپارد نیست.
برای پیاده كردن سیستم هایی مانند آنچه خوزه مورینیو در چلسی انجام می دهد، شما به بازیكنانی كلیدی نیاز دارید و یكی از آنها یك بازیكن میانی قدرتمند است كه علاوه بر قدرت گلزنی، گلساز قهاری هم باشد. تابستان گذشته كه مورینیو به چلسی آمد، خیالش از این بابت راحت بود چرا كه می دانست فرانك را كه یكی از بهترین بازیكنان با این خصوصیات است، در اختیار دارد. اما توانایی های لمپارد تنها به این موارد محدود نشد و او این فصل چیزهای بیشتری در اختیار مورینیو قرار داد. لمپارد اكنون یك بازیكن كاملاً حرفه ای است، بازیكنی كه می تواند به تیم روح بدمد و كسی است كه در زمین بیش از هر كسی تشنه موفقیت است. كلود ماكلله و بچه هایی كه از پورتو آمدند هم شكارهای خوبی بودند، اما شما در هیچكدام از آنها نمی توانید اشتهایی را كه در فرانك برای كسب پیروزی وجود دارد ببینید. او اكنون برنده جام اتحادیه شده و احتمالاً در آینده مدال های رنگارنگ دیگری نیز به سینه می آویزد. به نظر من كه او كلكسیونی از افتخار جمع خواهد كرد كه قهرمانی جام اتحادیه اولینش بود. او بدون شك گنجینه اش را غنی تر خواهد كرد.
این فصل شاید نتوان افتخاری اروپایی یا جهانی را به پای او نوشت. این قضیه كمی سیاسی است و بازیكنان انگلوساكسون معمولاً به اندازه بازیكنان مدیترانه ای روی سكو نمی روند، اما با این حال او انتخاب من است.
یك بازیكن میانی گلزن برای هر تیمی غنیمت است و فرانك نیز چنین بازیكنی است و گل های متفاوت و عجیبی كه تاكنون به ثمر رسانده نشان از قدرت گلزنی بالای او دارد. تكنیك و بازخوانی او فوق العاده است و بازیكنی است كه به سختی مهار می شود. اما تاثیر فرانك بسیار بیشتر از گلزنی صرف است. او دائم در زمین حركت می كند، برای دیگر بازیكنان موقعیت ایجاد می كند و اگر لازم باشد در كار دفاعی شركت می كند. مربیان سطح بالا به خوبی می دانند كه او اكنون بهترین بازیكن جهان در پستش است.
در حال حاضر چه كسی از او بهتر است؟ زین الدین زیدان به طور مرتب گل نمی زند. رونالدینیو نیز مانند فرانك در زمین تحرك ندارد و شما نمی توانید او را در محوطه جریمه خودشان ببینید. شوری كه برای بازی در فرانك وجود دارد بی نظیر است، قدرت بدنی او نیز باورنكردنی است. در پنج سال اخیر او به ندرت مسابقه ای را از دست داده و در زمین حاضر نبوده.
من همیشه بر این عقیده بوده ام كه جوایز PFA (اتحادیه بازیكنان حرفه ای) دارای نقایصی است، مثلاً اینكه این جایزه خیلی زود داده می شود. اما نمی توانم بگویم از برنده شدن آن زمانی كه بازی می كردم، خوشحال نمی شدم. در ضمن من عادت دارم تیم مورد علاقه ام را بر مبنای حریف روبه رو انتخاب كنم، ولی این بار بدون در نظر گرفتن این شرط انتخاب می كنم.
اجازه دهید ابتدا نگاهی به دروازه بان ها داشته باشیم، پترچك دروازه بان چندان پركاری نشان نداده و من علاقه بیشتری به پل رابینسون دارم. در باشگاه های كوچك تر دروازه بانان بزرگ تری وجود دارند، چرا كه بیشتر در معرض حملات حریفان قرار می گیرند و برای نجات تیمشان مجبور به تلاش بیشتری می شوند و همین موجب می شود مستحكم تر شوند. برای پست مدافع راست نیز در حال حاضر كسی را بهتر از لورن در آرسنال نمی بینم. در دفاع چپ نیز با اینكه به گابریل هاینزه خیلی علاقه دارم اما اشلی كول را ترجیح می دهم. او بازیكنی است كه خصوصیات تهاجمی بهتری دارد. برای مدافع وسط كه انتخاب جان تری قطعی به نظر می رسد. زمانی كه شما به چلسی فكر می كنید، به مورینیو می اندیشید، اما زمانی كه مورینیو به چلسی می اندیشد به لمپارد و تری فكر می كند. این دو، شخصیت و ستون فقرات تیم هستند. در لیورپول احتمالاً رافا بنیتس همین ها را راجع به استیون جرارد و جیمی كاراگر می گوید.اگر می خواستم بازیكن سال را در جایی خارج از استنفورد بریج (ورزشگاه اختصاصی چلسی) انتخاب كنم از كاراگر نام می بردم. او یك قهرمان بی صداست. امسال در لیورپول بلوایی برپا بود با بازیكنان جدید، مربی جدید، فشارهای روانی جدید، اما او با تمامی اینها خودش را به بهترین وجهی تطبیق داد.
در میانه میدان، لمپارد خیلی خطرناك است. اما جرارد برای لیورپول الهام بخش تر است. اما بازیكن ایده آل كنار اینها چه كسی می تواند باشد؟ اسون گوران اریكسون نیز با این مشكل روبه رو بود و با انتخاب سیستم ۱-۵-۴ این مشكل را حل كرد.
به نظر من ماكلله بهترین بازیكنی است ك به دلیل خصوصیات دفاعی ترش می تواند كمی عقب تر از این دو بازی كند. او كارهای بزرگی تاكنون برای تیمش انجام داده و قادر است نتیجه بازی را عوض كند. شون رایت فیلیپس از منچسترسیتی دیگر انتخاب من برای خط میانی است. او گلزن است، گلساز است و تیمش را به خوبی به جلو رهبری می كند. آریل روبن از چلسی نیز به شرط بهبود مصدومیتش بازیكنی نیست كه بتوان از او صرفنظر كرد.
اما در پست مهاجم نوك، تیری آنری بازیكنی است كه كابوس تمامی مدافعانی كه در لیگ برتر بازی می كنند به شمار می رود. در مقابل او هر چهار مدافع باید آماده باشند و حتی لحظه ای نمی توانند به فكر استراحت باشند. این فصل هم او برای آرسنال یك مهاجم رویایی و گلزن بود. هم تیمی جوان او فرانسیس فابرگاس، انتخاب من به عنوان بهترین بازیكن جوان لیگ برتر است. او به خاطر آسیب دیدگی ادو و گیلبرتو سیلوا این فرصت را پیدا كرد تا اولین فصل حضورش در لیگ برتر را در ۱۷ سالگی تجربه كند و هركدام از آنها كه فصل بعد مصدومیتشان بهبود یابد باید نبرد جانانه ای را با این بازیكن جوان برای قرار گرفتن در تركیب اصلی انجام دهد.
تیم منتخب فصل از نظر آلن كربیشلی: رابینسون (تاتنهام)، تری (چلسی)، كاراگر (لیورپول)، لورن (آرسنال)، كول (آرسنال)، ماكلله (چلسی)، جرارد (لیورپول)، لمپارد (چلسی)، رایت فیلیپس (منچسترسیتی)، روبن (چلسی)، آنری (آرسنال).

منبع : باشگاه اندیشه