روبینیو پدیده ای در آسمان برزیل

او یكی از تكنیكی ترین بازیكنان آمریكای جنوبی به شمار می رود و با حركات فریبنده و سریعش مدافعان را با مهارت دریبل می زند. روبینیو مهاجمی با خصوصیات فردی فوق العاده است تا جایی كه او را با گارینشا مقایسه می كنند و پله نیز گفته: «ممكن است او روزی خاطرات من را زنده كند.» خود روبینیو استعدادش را «هدیه ای خدادادی» می داند. در فصل ۲۰۰۲ او در ۲۹ بازی موفق شد ۹ گل به ثمر برساند و خود را به عنوان مستعدترین بازیكن جوان برزیل مطرح كرد. در اولین فصل حضورش در فوتبال حرفه ای او به همراه سانتوز پس از ۲۰ سال قهرمان برزیل شد و فصل ۲۰۰۳ موفق شد ۱۲ گل به ثمر برساند. در فصل ۲۰۰۴ نیز در ۳۷ مسابقه، برای سانتوز در لیگ برزیل ۲۱گل به ثمر رساند و در جام لیبرتادورس نیز موفق شد ۴ گل به ثمر برساند و بهترین بازیكن سال ۲۰۰۴ برزیل لقب گرفت.
زمانی كه تیم برزیل با پیروزی بر مكزیك به خانه بازگشت رئیس جمهور «مدیچی» با لباسی ساده در خیابان های ریودوژانیرو و داخل جمعیت تشویق كننده، شد. در حالی كه او برای عبور و مرور عادی خود نیز در اتومبیل های ضد گلوله می نشست.
از آن پس یعنی بعد از قهرمانی برزیل، مدیچی توانست برنامه های خود را بدون دردسر تحت نظر نظامیان در كشور پیاده كند. او در سایه سلطان دیگری به نام پله به موفقیت های سیاسی بسیاری دست یافت. این اتفاق در كشورهایی از نوع برزیل تنها اتفاق می افتد. كشوری كه بومیان، نی تیس ها و دورگه های سیاه پوست همه چیز خود را در فوتبال خلاصه كرده اند. این رشته ورزشی برای آنها دارویی آرام بخش و تسكین دهنده است.
این یك واقعیت تاریخی است كه سیاهپوستان برزیل پس از لغو قانون برده داری به شهرها ریختند و در شرایط نامتعادل اقتصادی به شكل كج دار و مریز زندگی گذراندند، تا این كه آنها فوتبال و فوتبال آنها را پیدا كرد. جالب این كه باشگاه امریكو سانتایگا كه همیشه سفیدپوستان را در خود می پذیرفت، از سیاهان دعوت كرد تا به آنها بپیوندند.
اولین سیاهی كه در فوتبال برزیل درخشید «آرتور فریدن رایش» بود. او از مادری سیاه و پدری سفید پوست، سیاه به دنیا آمد. او در سال ۱۹۶۹ درگذشت. آرتور در ۹۴۵ بازی كه برای سائوپولو انجام داد ۱۳۲۹ گل به ثمر رساند. او اولین سیاه پوستی بود كه به تیم ملی برزیل راه پیدا كرد. می گفتند كلیسا نقش عمده ای در پذیرش «رایش» به تیم ملی داشت. بعد از رایش «ریبرو» در اولین دوره جام جهانی ظهور كرد، اما شكست برزیل در دور اول مقابل یوگسلاوی باعث حذف آنها شد و «ریبرو» نیز فراموش شد. در جام جهانی دوم لئونیداس كشف شد. او بهترین گلزن جام شد، اما اسپانیا اجازه نداد برزیلی ها چون دور قبل به مراحل بالاتر برسند. در دهه پنجاه دو سیاهپوست دیگر فوتبال برزیل را تحت الشعاع قرار دادند. آدمیر و جائیر كه هر دو می توانستند به افسانه ها بپیوندند، اما شكست ناباورانه در فینال و در ورزشگاه ریودوژانیرو آن دو ستاره را نیز خاموش كرد و عاقبت ظهور ادسون آرانتس دوناسیمنتو (پله) در جهان فوتبال بود. او بزرگترین بازیكن جهان و تاریخ برزیل است. سیاهان او را مظهر قدرت این رنگ می شناسند. محتوای سمبولیك و شخصیت پله می توانست او را رهبر همه سیاهپوستان جهان كند. زمانی كه جنگ بیافرا برپا شده بود پله از نیجریه دیدن می كرد، دو روز تمام به خاطر او اعلام آتش بس شد، اما چه سود كه تمام چپ های جهان او را دوست ندارند.
حرفه ای های برزیل در واقع پیرو قانونی هستند كه آنان را در مقابل دولت متعهد می كند و از نظر قانونی وضعی مشابه سربازان كادر دارند. ضمن این كه در میان آنها گروهی حدود ۲۵ تا ۳۵ درصد درآمد خوبی دارند و گروهی كه غیر میلیونی نامیده می شوند. گاه از گرسنگی می میرند و گارینشا یكی از آنان بود كه عاقبت در گوشه خیابان جان سپرد، اما پله پولش از مرزهای برزیل نیز گذشته است. برزیل یك واژه مترادف برای فوتبال سحرآمیز است كه به هر حال پله در شناسایی آن نقش اساسی داشته است. در دوران پرشكوه فوتبال امروزی برزیل نیز روماریو، رونالدو و رونالدینیو ظهور كرده اند، اما یك پدیده، از راه رسیده است، «روبینیو» این نام در جوانی برای برزیلی ها یادآور یك پله جوان و یك آماریلدو بزرگ است.
و حالا یك سیاه دیگر...
سرمربی تیم ملی برزیل، «كارلوس آلبرتو پریرا» در مورد وی می گوید: روبینیو هر چیزی را كه باید برای رفتن به جام جهانی داشته باشد بدست آورده است ولی حتی اگر به آلمان برود یا نه او یكی از بزرگترین بازیكنان یك سال اخیر برزیل به شمار می رود، در حقیقت كمتر كسی در برزیل بر این مسأله كه این مهاجم بیست و یك ساله بهترین بازیكن خط حمله برزیل است، شك دارد.
مطبوعات داخلی برزیل از این كه سیل ستاره های این كشور به سوی اروپا سرازیر می شوند راضی نیستند، آنها همانطور كه زمانی برای حضور روماریو در تیم ملی اصرار داشتند در حال حاضر روی روبینیو تأكید دارند.
برخلاف كاكا، رونالدو و رونالدینیو، سرمربی برزیل روبینیو را در بازی های بزرگ به كار نمی گیرد و او جایگاه ثابتی در تیم ندارد اما او در فینال جام لیبرتادورس و كوپا آمریكا بسیار سریع نشان داد و مهمترین نكته راجع به او سرعت رشدش است. پریرا در مورد وی می گوید: «به عنوان یك بازیكن و فردی عادی رشد قابل توجهی داشته است. او چه در داخل و چه در خارج از میدان مسابقه بسیار متواضع است. در این اواخر او با تمرین بر روی نقاط ضعف تكنیكی و تاكتیكی اش كمتر دچار اشتباه شده است.
نكته مهم در مورد این سلطان دریبل این است كه الان او بیش از یك بازیكن گوش است. او اشتیاق فراوانی به پیروزی دارد و گام های بزرگی برای تركیب تكنیك و تاكتیك در بازی برداشته است.او حتی شروع به تمرین گلزنی در محوطه جریمه پنالتی كرده است. اخیراً توستائو بازیكن بزرگ دهه هفتاد برزیل در مورد وی گفته است: روبینیو همیشه یك مهاجم خاص بوده است اما فكر نمی كنم به اندازه ای خوب باشد تا با لكس جهانی كاكا و رونالدینیو برابری كند. او از لحاظ قدرت بدنی قابل مقایسه با این دو بازیكن نیست. و این همان مسأله ای است كه پریرا را نگران كرده است. وی اظهار كرده است: «روبینیو باید قدرت خود را افزایش دهد و كمی فیزیك مردانه تری بدست بیاورد و باید حضورش را در محوطه جریمه افزایش دهد و همیشه وقت برای بهبود وجود دارد.»
به همین دلیل است كه انتقال به اروپا برای روبینیو جذاب به نظر می رسد. البته پریرا این مسأله را كه به او میدان زیادی برای پیشرفت داده را تكذیب نمی كند كه ممكن است به زیان برزیل اما به سود روبینیو باشد. اخیراً خود او راجع به علاقه اش نسبت به رئال و بارسلون صحبت كرده و گفته است كه «اینها بخشی از فوتبال است البته اگر من بد بازی كنم مردم می گویند كه در فكر اروپا هستم، اما در حال حاضر تمام تمركزم روی جام لیبرتادورس است.» روبینیو در این فكر است كه شاید سفر به اروپا بهترین راه كسب تجربه و رسیدن به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان باشد.
روبینیو در یك نگاه
نام كامل: رابسون دسوزا
لقب: روبینیو
تاریخ تولد: ۲۵ ژانویه ۱۹۸۴
محل تولد: سائو ویسنته
قد: ۱۷۰ سانتی متر
وزن: ۶۰ كیلوگرم
ملیت: برزیلی
پست: مهاجم
افتخارات: قهرمان لیگ برزیل به همراه سانتوز (۲۰۰۵-۲۰۰۴)،
بهترین بازیكن سال برزیل ۲۰۰۴
مارپیچ های او را در تاریخ هیچ بازیكنی تا به امروز نداشته است. زاگالو می گوید: من تنها گارینشا را به یاد دارم كه در حال حركت چگونه به چپ و راست می پیچد و مدافعان به دنبال او روان می شدند. «روبینیو» بازیكنی با ویژگی های خود است، با ارزشهای فردی غیرقابل درك. او زمانی كه در پشت محوطه جریمه صاحب توپ می شود، چون یك «مار» به محوطه جریمه حریف نفوذ می كند، او با انعطاف خاصی از مدافعان عبور می كند و زمانی كه احساس می كند حركتش به بن بست خواهد رسید، یار خودی را از كوچكترین روزنه می بیند. پاسهای او نیز بی نظیر است، از روی هوا و زمین توپ را به ساده ترین شكل مهار می كند. همیشه كنترلهای او همراه با حركت است، حركت در عمق و رسیدن به دروازه. هر ضربه ای را كه می زند تا آخرین لحظه آنرا تعقیب می كند تا به سرانجام برساند. الگوی او «پله» است، اما در فوتبال امروز رونالدینیو را دوست دارد. او از برزیل امروز یك قهرمان خواهد ساخت اگر دامهای تیم های بزرگ جهان او وسوسه نكند.

منبع : روزنامه همشهری