خشم و اراده

اولیور کان مشهور که اخیراً و در ۳۹ سالگی برای همیشه کفش ها را آویخت، به مدت ۲۱ سال به فوتبال حرفه ای پرداخت. او یکی از بهترین دروازه بانان دو دهه اخیر فوتبال جهان شناخته می شد. سال ها فقط نزد هواداران بایرن مونیخ محبوب بود و سایرین از او نفرت داشتند، ولی در سال های آخر عمر ورزشی وی که مشکلاتش بیشتر رو شدند، کان نزد سایر طبقات نیز محبوبیت نسبی یافت و دیگر به چشم سابق به وی نگریسته نمی شد. در سال های اقتدار و اوج کان که با انتقال او از «کارلسروهه» کوچک به بایرن بزرگ در سال ۹۴ شروع شد و کم و بیش تا ۲۰۰۴ ادامه یافت، مخالفان او پرشمار بودند. اما وقتی ینس لمن به آرامی با وی همپا شد و اشتباهات قبلاً نادیده در کار وی فزونی گرفتند و زندگی روی سخت و تلخ خود را به او نشان داد، برای کان دنیایی تازه به وجود آمد که نشانی از دوران گذشته اش نداشت و شاید این قسمت از کاراکتر و کارهای وی فقط در آن زمان مشخص شدند.
به لحاظ افتخارات و مقام ها کان جای چندان خالی ای را در کارنامه اش و در زندگی ورزشی خود حس نمی کند، زیرا او با بایرن ۸ بار فاتح بوندس لیگا و ۶ مرتبه قهرمان جام حذفی آلمان شد و وقتی تیم باواریایی جام قهرمانان باشگاه های اروپا را در سال ۲۰۰۱ برد، او با مهار ضربات پنالتی مردان والنسیا به عنوان ستاره میدان شناخته شد. او در جام جهانی ۲۰۰۲ هم با این که آلمان دیدار نهایی را ۰-۲ به برزیل باخت و به نایب قهرمانی اکتفا کرد، اما فقط با ۳ گل خورده عنوان برترین بازیکن جام را مال خود کرد. آخرین دیدار او قبل از بازنشستگی هم که مسابقه واپسین بایرن در فصل اخیر بوندس لیگا و در برابر هرتابرلین بود، پانصد و پنجاه و هفتمین دیدار او در این لیگ محسوب می شد که یک رکورد برای دروازه بانان در بوندس لیگا است.
● اگر کان نبود...
کارل هاینزرومنیگه نایب رئیس بایرن که تیمش امسال هر ۳ جام داخلی آلمان را برد، می گوید: «اگر کان درون دروازه ما نبود و آن نمایش ها را ارائه نمی کرد و آن شور و عزم را بروز نمی داد، امکان نداشت ما آن سال جام قهرمانان اروپا را ببریم. او مهم ترین و تأثیرگذارترین بازیکن ۱۳ ، ۱۴ سال اخیر ما بود.» کان کسی بود که به خاطر قدرت و سرسختی و اصرار شدید بر پیروزی تیمش و غلبه بر حریفان، مورد نفرت رقبا قرار داشت و او با انتقاد دائمی از رقبای بایرن و حتی یاران کم کار خودی بر شدت و حدت این مسئله می افزود. با این حال همان طور که پیشتر گفتیم با شکل گیری ناکامی های بایرن، به آرامی بدخواهان کان و یا آدم های بی طرف نیز با او همسو شدند و با وی همدردی کردند. یکی از آنها در سال ۱۹۹۹ بود که بایرن بازی صددرصد برده از منچستریونایتد را با خوردن دو گل در واپسین دقایق با شکست ۱-۲ عوض و جام قهرمانی باشگاه های اروپا را نامنصفانه به این حریف انگلیسی واگذار کرد. پس از آن واقعه بسیاری از ژرمن ها و حتی مخالفان سرسخت بایرن و فوتبالدوستان آلمان با این تیم و منجمله کان ابراز همدردی کردند. سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ نیز زمانی بود که درگیری های لفظی کان و لمن وجوه تازه ای از شخصیت دروازه بان دیرپای بایرن را بر مردم آشکار ساخت و هر چند برخی از آنها مسائلی منفی بودند، اما وقتی او در جنگ ضربات پنالتی بین آلمان و آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ به جای سردی نشان دادن در قبال لمن به سمت وی رفت و به او برای مهار ضربات حریف قوت قلب داد، هواداران تازه ای برای وی به وجود آمدند که این حرکت او را نشانه کامل حرفه ای گری توصیف کردند.
● فقط یک اشتباه
۴ سال پیشتر، کان تقریباً یک تنه آلمان را به فینال و عنوان نایب قهرمانی جام جهانی در کره جنوبی و ژاپن رهنمون کرده بود، ولی در بازی فینال و در حساس ترین مقطع دفع ناقص او روی شوت پای چپ ریوالدو بود که توپ سرگردانی را نصیب رونالدو کرده بود تا وی قفل دروازه آلمانی ها را در دیدار فینال بگشاید و پیروزی ۰-۲ برزیلی ها و قهرمانی آنان را پایه گذاری کند. در پایان مسابقه، کان خسته و افسرده و تکیه زده بر تیر عمودی دروازه روی زمین نشست و غم خود را بابت واقعه مذکور به نمایش نهاد. با این که قبلاً از کمک روحی شایان توجه کان به حریف بزرگش ینس لمن طی زمان برگزاری جام جهانی ۲۰۰۶ گفتیم، اما مجبوریم یادآور شویم که وقتی یورگن کلینزمن سرمربی وقت ژرمن ها به اطلاع کان رساند که دروازه بان اول منتخب او برای این جام لمن است و نه او، ناراحتی شدیدی به سنگربان بایرن مونیخ دست داد و او مجبور شد نقش درجه دوم خود را در تیم ملی بپذیرد و فقط برای مسابقه رده بندی در برابر پرتغال به میدان گسیل و در پیروزی ۱-۳ بر این رقیب شریک شود. کان بعداً گفت: «یک عمر کوشیده و جنگیده ام که بهترین و مرد شماره یک دروازه ها باشم اما فقط زمانی از من تعریف شد که جایگاه ثابت ام را در تیم ملی از دست دادم و در آن زمان از من یک قهرمان بزرگ ملی ساختند.»
● بازی تجلیل
کان از زمان پایان جام جهانی ۲۰۰۶ به انتخاب خودش دیگر در مسابقات ملی ظاهر نشده و در این سطح اعلام بازنشستگی کرده بود. واقعه اخیر و خداحافظی در پایان فصل ۲۰۰۸ - ۲۰۰۷ بوندس لیگا به این معنا است که او دیگر در هیچ میدانی دیده نخواهد شد و لابد به همین خاطر است که یک بازی بزرگداشت برای کان تدارک دیده شود که شهریور ماه بین تیم ملی آلمان و بایرن مونیخ برگزار خواهد شد و دو تیمی که کان عضویت آنها را داشته، با حضور و به یاد وی بازی خواهند کرد. از حالا می توانید مطمئن باشید که دروازه بان معروف آلمانی در این دیدار دوستانه نیز خط دفاعی تیمش را با همان خشم و اراده همیشگی و آشنا هدایت و روبراه خواهد کرد.

وصال روحانی
منبع: Uefa

منبع : روزنامه ایران