ناب ترین طلای ایران

هفدهمین قهرمانی رقابت های والیبال باشگاه های آسیا به ایران و تیم پیكان رسید. این سومین قهرمانی یك تیم ایرانی در این بازیها بود كه از سال ۱۹۸۹ آغاز شده است. طلای سوم ایران از والیبال باشگاه های آسیا ناب ترین طلایی بود كه تاكنون یك تیم ایرانی توانست در بیرون از مرزها و آن هم در شرق دور به دست آورد.
دو مدال طلای قبلی ایران توسط پیكان و صنام در تهران حاصل شده بود. پیكان اگر كمی هم خوش اقبال بود و بی تفاوتی در امتیازات پایانی گیم سوم بازی فینال گریبانگیر این تیم نمی شد. قهرمانی این تیم می توانست حتی یك ركورد جدید برای قهرمان تازه والیبال باشگاه های قاره كهن باشد؛ ركوردی كه مطمئناً به این زودی ها تیمی قادر به پاس كردن آن نبود.
●سه تیم با تركیب تیم ملی
در جمع۱۰ تیم حاضر سه تیم ارتش تایلند، راحت قزاقستان و پاپلوس اندونزی تقریباً با همان تركیب تیم های ملی كشور خود پا به جام هفدهم گذاشته بودند؛ سه تیمی كه به ترتیب پس از پیكان عناوین دوم تا چهارم را نیز به خود اختصاص دادند. راحت قزاقستان تیم مدافع عنوان قهرمانی بود. قزاق ها كه دو بار در سال های ۱۹۹۳ در هیروشیما با عظمت و در سال ۲۰۰۵ در اسلام آباد با همین «راحت» قهرمان آسیا شده بودند این بار هم در رؤیای قهرمانی سوم بودند. ایران نیز با دو قهرمانی پیكان و صنام درست شرایطی مشابه با قزاقستان داشت. برتری پیكان در بازی نهایی كفه ترازو را به سود ایران سنگین كرد كه سومین قهرمانی یك تیم باشگاهی خود را جشن گرفت.
●سقوط نمایندگان چین و ژاپن
در جام هفدهم در غیاب كره جنوبی نمایندگان چین و ژاپن هم كه در صحنه حضور داشتند، چندان موفق ظاهر نشدند. هم «شانگهای» و هم «ساكابلیزرز» تا قبل از بازیها هرگز باور نمی داشتند كه با توقف در برابر قدرت های درجه ۲ شرق آسیا تایلند و اندونزی قادر به رفتن به جمع چهار تیم برتر مرحله نیمه پایانی نشوند.
به نظر می رسد در دوران افت قدرت های سنتی والیبال آسیا، اندونزی و تایلند با وجود شركت دادن تیم های ملی خود در قالب تیم های باشگاهی چندگام نسبت به سال های قبل به جلو برداشته اند.
«پاپلوس» اندونزی و «ارتش» تایلند با جا گذاشتن رقبای آشنای منطقه ای خود مهمترین شگفتی سازان جام هفدهم بودند.
ارتش تایلند همان تیمی است كه چندی پیش در مسابقات جام ملت های آسیا بر سر كسب مقام پنجم و ششمی، تیم ملی ایران را سه بر دو مغلوب كرده بود. با این اوصاف پیروزی پاپلوس در بازی رده بندی مقابل تایلند اندونزی را برای نخستین بار به مدال در جام باشگاه های آسیا رساند.
اندونزیایی ها كه شمار حضورشان در این بازیها به انگشتان یك دست نیز نمی رسد با این عنوان زنگ خطر را برای همسایگان شرقی خود به صدا درآوردند.
●پیكان و راحت مدعیان اصلی قهرمانی
گذشت تنها چند دور از بازیها كافی بود تا نمایندگان ایران و قزاقستان با دو باشگاه پیكان و راحت، همه رقبای شرقی خود را تحت تأثیر قدرت خود قرار دهند. زودتر از آنچه كه تصور می رفت مطبوعات ویتنام و كارشناسان حاضر در شهر هانوی، پیكان و راحت را مدعیان اصلی قلمداد كردند.
دو تیمی كه در مقایسه با سایر حریفان با استفاده از برتری قدی و بلوغ تاكتیكی یك سر و گردن بالاتر بودند و تا روز پایانی همه موانع را به راحتی از پیش رو برداشتند. البته موقعیت پیكان بسیار برتر از راحت قزاقستان بود. اگر قزاق ها تا حدودی در مقابله با سرعت «ساكابلیزرز» ژاپن در روز اول و پاپلوس بر سر بازی سرگروهی به دشواری خوردند، پیكان همه رقبایش را با قدرت از پیش رو برداشت. چنین بود كه در بازی سرنوشت ساز فینال پیكان با وجود لغزش در یك گیم، در سه «ست» دیگر اجازه نفس كشیدن به تیم مدافع عنوان قهرمانی نداد. پیكان با كادر فنی پرتجربه و كارخانه كه از پشت نیمكت مربیان مشورت می داد با اتخاذ تاكتیكی سنجیده راه مقابله با آسمانخراش های قزاق را خوب می دانست.
زدن سرویس های زهری و بازی تركیبی كافی بود تا نقطه قوت حریف خنثی شود و دفاع بلند آنان هرگز در برابر سرعت و جابجایی مهاجمان پیكان جواب ندهد. بردن قزاق ها چندان سهل و آسان نبود، اما پیكان كه به تدریج در گذر بازیها در جلد یك تیم منسجم فرو رفته بود، نمایشی عالی در بازی پایانی داشت.
قزاق ها این بار حتی از حضور سرمربی اسبق تیم ملی شوروی سابق «ولادیمیر كوندرا» هم طرفی نبستند و در برابر قدرت نماینده ایران تسلیم شدند.
●جایگزین های مؤثر
پیكان در رقابت های باشگاه های آسیا و در بازی هایی كه كارش گره خورد، رو به جایگزین های موثر آورد. حضور ذخیره های توانمند و با روحیه برای پیكان غنیمتی بود تا در شرایط حساس كم نیاورد. پرویز پزشكی، سیدمحمد موسوی و فرهاد نظری و حتی علی حسینی، هم اندازه با بازیكنان اصلی شایستگی های خود را به رخ كشیدند.
●مردان اصلی
محمد شریعتی، علیرضا نادی، محمد منصوری، محمد سلیمانی، پیمان اكبری، محمد محمدكاظم و فرهاد ظریف، مردان اصلی پیكان بودند كه همواره در تركیب اصلی قرار می گرفتند.
شریعتی به عنوان بهترین پاسور لیگ برتر در جام هفدهم هم حضوری پرثمر داشت؛ بازیسازی كه با درك صحیح از تاكتیك حریفان، همواره رل اصلی در پیروزی های نماینده ایران ایفا كرد و كمتر به مشكل خورد.
پیمان اكبری در غیاب سعید رضایی كاپیتان پیكان بود. كاپیتان تیم ملی با تجربه فراوان از حضور در مسابقات بین المللی با دریافت های بی نقص خود كمك بزرگی برای بازیسازان تیم بود. او نشان داد هنوز توانایی بسیاری برای درخشش دارد. او از جمله بازیكنان قدرتی دریافت كننده بود كه در كنار محمد محمدكاظم جوان از ستون های تیم قهرمان محسوب می شد. محمدكاظم هم با اتكاء به سرویس های سركش و حضور پرتوان در حمله روی تور گوشه هایی از شایستگی های خود را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی به رخ كشید.
علیرضا نادی و محمد منصوری، دو بازیكن سرعتی پیكان بودند. نادی در تلاش برای رسیدن دوباره به جایگاه قبلی اش بود و منصوری پس از یك دوره بازماندن از همراهی تیم ملی عنوان بهترین مدافع روی تور را از آن خود كرد.
كسب عنوان با ارزش ترین بازیكن از سوی محمد سلیمانی خبر از بازگشت دوباره بهترین بازیكن سابق نوجوانان و جوانان جهان به نقطه اوج داشت. سلیمانی با داشتن رقبایی سرسخت در پست (قطر پاسور) می كوشد كه دوباره خود را مطرح سازد.
فرهاد ظریف هم همانند سلیمانی بود. او نیز با بازگشت دوباره شیركوند به تیم ملی و رقبایی چون علی حسینی و مسعود افتخاریان در هانوی خوش درخشید. عنوان بهترین توپگیر بازی ها بیانگر احیای مجدد ظریف در والیبال بود.
●همدلی كادر فنی
در كنار یكدستی بازیكنان باید از همدلی كادر فنی یاد كرد.حسین حسینی مثل هفته های پایانی لیگ برتر ایران مرد اول نیمكت پیكان بود. اعتقاد بازیكنان به او و آشنایی اش با موقعیت حریفان با استفاده از تجزیه و تحلیل همزمان كه توسط علی معمری صورت می گرفت موجب شد تا پیكان بهترین حضور ۸ ساله اش را در باشگاه های آسیا تجربه كند. نعلبندی و ستوده روان مكمل های خوبی برای سرمربی قدیمی پیكان بودند.
●تیم های حاضر در یك نگاه
▪پیكان ایران
* پیكان (ایران): قهرمان جام هفدهم تا قبل از فینال همه حریفانش را با برتری كامل پشت سر گذاشت. پیكان در دور مقدماتی در جدی ترین بازی های خود ارتش تایلند و شانگهای چین را سه بر صفر شكست داد. المحرق بحرین با بنجا مین هاردی و هاوارد (دو ملی پوش استرالیایی) خود هم حریفی قابل بحث مقابل پیكان نبود و نماینده میانمار هم نقش حریفی تمرینی را برای قهرمان باشگاه های ایران بازی كرد.
در نیمه نهایی پاپلوس (اندونزی) شگفتی ساز جام هفدهم به راحتی دست ها را بالا برد تا در فینال «راحت» قزاقستان تنها افتخارش این باشد كه به عنوان تنها تیم حاضر موفق به گرفتن یك «ست» از قهرمان این دوره از بازی ها شد.
▪راحت (قزاقستان)
راحت (قزاقستان): قزاق ها با جذب بازیكنانی بالای دو متر پوست انداخته اند. آنها به تدریج در حال بازگشت به جایگاه پراعتبار قبلی خود هستند. آنها طی همین دو، سه سال گذشته چه در سطح ملی و چه در سطح باشگاهی با صعود به مسابقات جهانی آرژانتین ۲۰۰۲ و ژاپن ۲۰۰۶ و كسب عنوان قهرمانی جام شانزدهم باشگاه های آسیا دوباره نام خود را بر سر زبان ها انداخته اند. جذب سرمربی سرشناس سابق روسیه هم در این راستا صورت گرفت. نماینده قزاقستان قبل از شكست فینال در چند بازی نیز به دردسر افتاد. آنها اگرچه به راحتی از سد نمایندگان ویتنام، چین تایپه گذشتند، اما در مصاف با اندونزی، ژاپن و تایلند به مشكل خوردند. دیدار راحت و ساكا بلیزرز ژاپن ۳ بر ۲ شد و در نیمه نهایی هم قزاق ها به سختی توانستند از سد تیم كوتاه قامت تایلند عبور كنند. آندره پیماكین، ایگوینی، سیمرنوف، گورباتكف، در وانكو، استپانوف از جمله مردان سرشناس «راحت» محسوب می شدند.
●پاپلوس (اندونزی)
▪پاپلوس (اندونزی): تیم این دوره اندونزی تیم متفاوت با تیم های دوره پیش این كشور بود. آنها اعتمادبه نفس عجیبی داشتند. شاید از نگاه ظاهری اندونزیایی ها بسیاری از شاخص های امروزی والیبال مثل قد را با خود نداشتند، اما كوتاهی قامت را با كارگروهی روان، توپگیری و تحرك جبران می كردند. پیروزی این تیم مقابل ارتش تایلند در بازی رده بندی و ساكا بیلزرز ژاپن در دور مقدماتی خبر از حركت جدید اندونزی در این رشته داشت. مقام سومی «پاپلوس» بهترین عنوان آسیایی این كشور در والیبال بود.
مینار رومان، رودی نایومان، ویندوس گار برترین های اندونزی بودند.
● ارتش (تایلند): تایلندی ها همانی بودند كه همیشه دیده بودیم. تیمی با تركیب ملی و كمی بداقبال كه می توانست برای نخستین بار روی سكو قرار گیرد. تایلندی ها در دور مقدماتی به جز شكست مقابل پیكان، همه حریفان خود را از جمله شانگهای چین، میانمار و المحرق بحرین را شكست دادند.
باخت مقابل قزاقستان موجب شد تا تایلندی ها به دیدار رده بندی بروند و شكست برابر اندونزی كه كمتر كسی پیش بینی می كرد آنها را از مدال و سكو دور ساخت.در این تیم «سوپاچای سریپوم» مرد همه فن حریف بود كه در كنار پرومتا و سومبوت بیشترین نقش را در موفقیت های این تیم ایفاء كردند.
●شانگهای (چین): چینی ها یكی از بدترین دوره های حضور خود را تجربه كردند. شانگهای عنوان دار و بلندقامت هرگز فكر نمی كرد كه چنین سرنوشتی در پایان جام هفدهم در انتظارش باشد. حتی باتجربگانی چون «وانگ یی» و وانگ زی تنگ، وی زونگ و پاسور توانایی چون «هی جیونگ» همه نتوانستند مانع از غرق شدن نماینده پرجمعیت ترین كشور جهان شوند. باخت به ارتش تایلند هیچ توجیهی نداشت.
●اسپرت سنتر (ویتنام): ویتنامی ها سابقه آن چنانی در والیبال ندارند. این نخستین میزبانی آنها پس از چندین دهه بود. نماینده ویتنام بسیار خوش اقبال بود كه در جمع ۱۰ تیم حاضر، بالاتر از نمایندگان ژاپن، چین تایپه و بحرین نشست. شكست دادن المحرق (بحرین) و «ساكا بلیزرز» ژاپن برای ویتنامی های میزبان حكم قهرمانی در این بازی ها را داشت. نگوین، هیوینی و تان وان كیاپ بهترین های تیم میزبان بودند.
●ساكای بیلزرز (ژاپن): سقوط ژاپنی ها دردناك تر از چینی ها بود. سرمربیگری ناگائیجی ملی پوش سابق ژاپن برای قهرمان این كشور چندان خوش یمن نبود. شكست آن هم مقابل نماینده ویتنام اصلاً قابل هضم نبود. ژاپنی ها بانیان اصلی راه اندازی مسابقات باشگاه های آسیا در هیچ دوره ای این چنین ذلیل و خوار نبوده اند.
ژاپن در دور مقدماتی به قزاقستان و اندونزی باخت و در مرحله دوم هم برابر اسپرت سنتر (ویتنام) شكست خورد تا در نهایت به مقام هفتم برسد. آسیب دیدگی ماركوس سوگیمایا (عضو تیم ملی) و عدم همراهی چند یار ملی پوش این تیم صدمه زیادی به قهرمان لیگ ژاپن زد.
دایساكو، اوكوبو و ماسونو بهترین های «ساكا بلیزرز» بودند.
●المحرق (بحرین): پرسابقه ترین تیم میان كشورهای عربی حاضر در باشگاه های آسیا این بار با وجود آن كه از دو ملی پوش مطرح استرالیایی سود می جست، عنوانی بهتر از هشتم به دست نیاورد.
● المحرق در این مسابقات تنها میانمار و ساكا بلیزرز ژاپن را شكست داد.
* آسیا ورلد (میانمار): میانمار یا همان برمه سابق نخستین حضورش را در ویتنام تجربه كرد. این تیم گمنام و ناشناخته بسیاری از رقبایش مثل بحرین و ژاپن را آزرد و در بازی بر سر مقام نهم و دهمی از سد رویال اكسپرس چین تایپه گذشت.
● رویال اكسپرس (چین تایپه): تایپه ای ها هیچ گاه این چنین ضعیف ظاهر نشده بودند. رویال اكسپرس آن قدر ضعیف بود كه از این تیم به عنوان زنگ تفریح جام هفدهم یاد كرد. این تیم در مصاف با هیچ تیمی نتوانست پیروز شود.
رده بندی نهایی جام هفدهم
۱ _ پیكان (ایران) ۲ _ راحت (قزاقستان)
۳ _ پاپلوس (اندونزی) ۴ _ ارتش (تایلند)
۵ _ شانگهای (چین) ۶ _ اسپرت سنتر (ویتنام)
۷ _ ساكا بلیزرز (ژاپن) ۸ _ المحرق (بحرین)
۹ _ آسیا ورلد (میانمار) ۱۰ _ رویال اكسپرس (چین تایپه)

علی شاكری

منبع : روزنامه همشهری