مدعی سفید است و آبی

● مروری بر روز دوم جام جهانی
دیدار پاراگوئه - انگلیس در شرایطی به پایان رسید كه برنده و بازنده با چهره های نامتناسب با نتیجه بازی، زمین را ترك كردند. از یك سو، آنیبال روئیس سرمربی پاراگوئه در حالی كه «كارلوس گامارا» كاپیتان تیم خود و زننده تك گل (اتو گل) بازی را دلداری می داد و با چهره ای رضایتمند به رختكن می رفت تا امواج مثبتی از طرف خبرنگاران هموطن دریافت كند و از طرف دیگر اسون گوران اریكسون مربی تیم برنده با همان صورت سرخ فردا صبح را پیش بینی می كرد، روزی كه پر از انتقادات تند نسبت به او و تیمش بود كه جام جهانی را با چهره یك مدعی آغاز كرده اما اولین بازی را پایین تر از سطح به پایان رساندند. دیروز و ساعاتی پس از بازی انگلیس _ پاراگوئه، ناگهان یك زیرنویس سریع توجه بینندگان بخش خبری BBC را به خود جلب كرد؛ خبر این بود كه گروهی از تماشاگران در مركز شهر لیورپول دست به آشوب زده اند!
این جمع افراد خشمگینی بودند كه اقدام به پرتاب بطری و قوطی به سمت صفحه نمایش عریض میدان كلایتون و همچنین نیروهای پلیس كردند.
مغازه داران اطراف این میدان بلافاصله اقدام به تعطیلی فروشگاه های خود كردند و پلیس در نهایت موفق شد، این شورش را كنترل كند. برخی از هواداران تیم انگلیس نیز كه انتظار بیشتری از تیم كشور خود داشتند، مجلات و روزنامه های ورزشی را پاره كرده یا آنها را در زباله دانی انداختند.شاید باور كردنی نباشد، اما این یك شورش كوچك بود... اما پس از پیروزی! دیوید بكام كاپیتان انگلیس در این باره می گوید: «توقعات غیرمنطقی است. جام جهانی شرایط خود را دارد و شما باید نیروی خود را برای تمام مسابقات حفظ كنید. مهم این بود كه ما تیم پیروز این میدان بودیم.» این اظهارنظر شاید شبیه به جملات تله سانتانای فقید، سرمربی تیم برزیل در جام جهانی ۱۹۸۶ بود كه پس از پیروزی ضعیف ۰ _ ۱ مقابل الجزایر در مقابل خبرنگاران عصبی از نمایش برزیل گفت: «بازی زیبا به چه درد می خورد؟
تاریخ را فقط برنده ها نوشته اند و من ترجیح می دهم با بازی ضعیف به پیروزی برسیم تا با یك نمایش زیبا زمین را با شكست ترك كنیم.» او اما به این جمله وفادار نبود و برزیل بلافاصله به سبك قدیمی خود بازگشت و پس از ۲ پیروزی مقابل ایرلند و لهستان در مرحله یك چهارم نهایی در ضربات پنالتی مقابل فرانسه حذف شد... وقتی لوئیس فرناندز هافبك فرانسه آخرین پنالتی تیم را از كارلوس دروازه بان برزیل گذراند، دوربین فقط دنبال او می دوید و حتی یك شات كوچك از تله سانتانا و تیم زیبایش نشان نداد. بله، سانتانا درست می گفت. اما اسون گوران اریكسون كه پس از برد ۰-۱ مقابل پاراگوئه تیم صدرنشین گروه B است، انتقادات را با دلخوشی های دیگر جبران كرد. دلخوشی او در آغاز مسابقات گروه B نمایش ضعیف و توقف سوئد مقابل گمنام های ترینیداد بود كه یك نیمه را ده نفره به پایان برد.
سوئد كه قرار بود حریف جدی انگلیس برای صدرنشینی گروه باشد در اولین گام قافیه را به انگلیس كه هیچ به ترینیداد هم باخت! تیمی كه حتی با وجود لئوبین هاكر، مربی باتجربه هلندی در حدی كه بتواند صخره ای مقابل سوئد باشد به نظر نمی رسید. اما خب، آنها بازی را كنترل كردند و گرچه اولین نتیجه صفر _ صفر جام را رقم زدند، اما به دلیل آنكه از كوچك های جام به شمار می روند كسی از آنها به دلیل سبك دفاعی انتقاد نمی كند، چرا كه آنها چاره ای جز این نداشتند. بیژن ذوالفقارنسب سرمربی تیم برق شیراز كه سال های سال است محكوم به بازی دفاعی است درباره این بازی می گوید: «همیشه باید اندازه جیبتان خرید كنید و طبق درآمدتان زندگی كنید.» او نمایش راضی كننده ساحل عاج مقابل آرژانتین را مثال می زند: «در بازار فوتبال ارزش دیدیه دروگبا از هیچ یك از بازیكنان حریف كمتر نیست.
همین طور كولوتوره و ابوئه كه جزء درجه اول های جهان اند. شما با اتكا به چنین ستارگانی حتی می توانید در بازی مقابل آرژانتین انتظار پیروزی داشته باشید... اما خب، آرژانتین چیز دیگری بود. آنها پس از ناكامی مطلق در جام جهانی ،۲۰۰۲ تیمی را در اختیار دارند كه ضریب خلاقیت باور نكردنی موجود در آن می تواند این قدرت سنتی آمریكای لاتین را تا قهرمانی پیش ببرد. آرژانتین در بازی مقابل ساحل عاجل دلپذیرترین نمایش خود در دو جام جهانی قبلی را نشان داد. آنها علاوه بر مهره های فلفلی موجود، دفاعی سختكوش و سازمان یافته دارند كه گرچه یك بار مقابل دروگبا تسلیم شد، اما با قدرت تمام مقابل حریف سریع و فیزیكال شنبه شب مقاومت كرد. آرژانتین _ ساحل عاج یك مسابقه در بالاترین سطح جام جهانی بود كه كارشناسان به عنوان زیباترین بازی (تا پایان شب دوم) انتخابش كرده اند. مسابقه ای برای بازگشت «خاویر ساویولا» خرگوش فراموش شده آرژانتین. برای اینكه عیار خوان رومن ریكلمه دستتان بیاید و زمانی برای یادآوری دوباره این نكته كه هرنان كرسپو یكی از فرصت طلب ترین مهاجمان دنیا است. دیگر چه می ماند؟ هیچ مگر آنكه از مارادونا بنویسیم. مهمترین تماشاچی این مسابقه كه حتی روی سكو همان قدر جذاب است كه بود!

بردیا یادگاری

منبع : روزنامه شرق