گمشده در «مه»

تیم زیر ۲۱ سال انگلستان اخیراً فراز و فرودهای بسیاری را تجربه كرده است. آنها تا روز جمعه درگیر رقابت های مقدماتی اروپا بودند؛ حال آنكه به وضوح از قدرت اسلاف خود بی بهره نشان می دهند. انگلیسی ها در عرصه رقابت های پایه موفقیت چندانی به دست نیاورده اند و آخرین افتخار آنها به سال ۱۹۸۴ برمی گردد. آن تیم طلایی اكنون كاملاً از بین رفته است. جوانان تیم قهرمان اروپا كجا هستند؟
● گری بیلی (دروازه بان منچستریونایتد، ۲ بازی ملی)
او اكنون در تلویزیون آفریقای جنوبی به سؤالات «گری لینه كر» فوتبالیست سابق تیم ملی انگلستان و گزارشگر فعلی برنامه های ورزشی جواب می دهد! «گری» نقش مهمی در اعطای میزبانی جام جهانی ۲۰۱۰ به آفریقای جنوبی ایفا كرد. گری قبل از آسیب دیدگی سال ۱۹۸۶ كه منجر به خداحافظی او از عرصه فوتبال شد، ۲ فینال جام حذفی را تجربه كرد.
● مل استرلند(مدافع شفیلدونزدی، یك بازی ملی)
او تك گل بازی رفت انگلستان را وارد دروازه اسپانیای میزبان كرد اما برای انجام اولین مسابقه همراه تیم ملی انگلستان. ۵ سال صبر كرد. پدیده شفیلدونزدی مدتی در رنجرز و لیدزیونایتد بازی كرد اما خیلی زود سقوط كرد. كار به جایی رسید كه او در سال ۱۹۸۶ به جای درخشش در زمین فوتبال به ایفای نقش در فیلم «وقتی شنبه فرا رسید» پرداخت!
● نیك پیكرینگ(مدافع ساندرلند، یك بازی ملی)
او بیش از هم سن و سالان خود، در تیم زیر۲۱ سال بازی كرد اما فقط یك بار در جریان تساوی یك بر یك مقابل استرالیا پیراهن تیم ملی بزرگسالان را به تن كرد. این بازیكن در سال ۱۹۸۶ از ساندرلند به كاونتری پیوست و سال بعد همراه آبی و آسمانی ها جام حذفی جزیره را فتح كرد.
● گری استیونس(مدافع تاتنهام، دارای ۷ بازی ملی)
سرود «تنها یك گری وجود دارد» سال ها توسط هواداران زمزمه شد اما این «یك دانه» مدت زیادی ندرخشید او كه با آن موهای مشكی شبیه خواننده های (DJ) به نظر می رسید، مدتی برای برایتون بازی كرد، سپس راهی تاتنهام شد و بازی های فوق العاده ای ارایه كرد، با این حال مجبور شد سال های پایانی دوران بازیگری خود را در پورتس موث سپری كند. او هم اكنون یك كارشناس محسوب می شود.
● پل براسویل(هافبك اورتون، ۳ بازی ملی)
او همراه اورتون ۲ فینال جام حذفی را تجربه كرد و یك بار به بازی پایانی جام در جام اروپا رسید اما هر ۳ بار «باخت» را تجربه كرد. این بازیكن مدتی در ساندرلند بود و در ادامه، مربیگری فولهام و هالیفاكس را عهده دار شد.
● دیو واتسون(مدافع نورویچ سیتی، ۱۲ بازی ملی)
این لیورپولی سرگذشت جالبی داشت. «دیو» در نورویچ جام اتحادیه را بالای سر برد و با اورتون ۲ بار لیگ را فتح كرد. وی هنگام مربیگری ترانمیر تا نزدیكی های تیم محبوبش (لیورپول) پیشروی كرد!
● درك مونفیلد (مدافع اورتون، بدون بازی ملی)
مردی كه برای اورتون ۲ جام لیگ و یك جام حذفی را به ارمغان آورد، هرگز فرصت حضور در تیم ملی را نیافت. «مونفیلد» در آستون ویلا دچارمصدومیت شد. او سرانجام بهبود یافت اما دیگر جایی در سطح اول فوتبال انگلستان نداشت. «درك» مدتی مربی «كورك سیتی» ایرلند بود و هم اكنون در «مرسی ساید» یك كارشناس تمام عیار است.
● نایجل كالاگان(هافبك واتفورد، بدون بازی ملی)
او در واتفورد اوج گرفت و همان جا سقوط كرد. این (DJ) دوران افول را با لباس تیم های دربی و آستون ویلا تجربه كرد.
● دنی والاس(هافبك ساوتهمپتون، یك بازی ملی)
او ۹ سال برای ساوتهمپتون بازی كرد و سپس با مبلغ ۲/۱ میلیون پوند راهی منچستریونایتد شد. این بازیكن سرآلكس فرگوسن بزرگ را از خطر اخراج رهانید اما هیچ گاه به اندازه تلاش هایش مورد توجه قرار نگرفت. این جوان در كارهای خیریه نیز حضور فعالی داشت، به همین منظور در سال ۱۹۹۶ در یك مسابقه دوی ماراتن شركت كرد.
● هاوارد گیل(مهاجم بیرمنگام، بدون بازی ملی)
او در منچستریونایتد و نیوكاسل ردپای درخشانی به جای گذاشت اما در بیرمنگام، ساندرلند و ساوتهمپتون فروغی نداشت. «گیل» در پایان دوران بازیگری ۵ فصل برای بلكبرن بازی كرد و سرانجام كفش های خود را به دیوار هالیفاكس آویخت.
● مارك هیتلی (مهاجم پورتس موث، ۳۲ بازی ملی)
او بیش از تمام بازیكنان آن تیم طلایی فرصت حضور در تیم ملی بزرگسالان را به دست آورد. او برای موناكو، میلان، ساوتهمپتون، آرسنال، رنجرز، كوئینز پارك رنجرز و هول بازی كرد و مدتی نیز مربی بود. مارك به عنوان كارشناس تلویزیون انگلستان ایفای نقش می كند.
● استیو هودی(هافبك ناتینگهام فارست، ۲۴ بازی ملی)
او در ۲ جام جهانی بازی كرد و حتی در جام جهانی ۱۹۸۶ افتخار معاوضه پیراهن خود با مارادونا را كسب كرد. آستون ویلا، ناتینگهام فارست و تاتنهام ایستگاه های دوران حرفه ای استیو بودند. او در هیچ یك از این باشگاه ها ندرخشید و تنها وقتی به ناتینگهام فارست بازگشت جام اتحادیه فصول ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ را بالای سر برد. هودی مدتی در لیدزیونایتد بازی كرد.
● كوین بروك (هافبك آكسفورد، بدون بازی ملی)
یكی از ۴ بازیكن تیم طلایی سال ۱۹۸۴ كه هرگز طعم بازی در تیم بزرگسالان انگلستان را نچشید. او بیشتر دوران حرفه ای خود را در آكسفورد سپری و همراه آنها جام اتحادیه را فتح كرد. كوین قبل از مربیگری تیم محلی «بانبوری» در كوئینز رنجرز، نیوكاسل و كاردیف آخرین ضربات را به توپ وارد كرد.
● دیگران
از دیگر اعضای تیمی كه در سال ۱۹۸۲ مقابل اسپانیا بازی می كردند، می توان به پیتر هوكر، دنی توماس (این ۲ نفر در بازی های رفت و برگشت حاضر بودند) «مارك چمبرلین» و «میت ده آواری» اشاره كرد. در این جمع توماس و چمبرلین شانس انجام بازی برای تیم رده بزرگسالان را به دست آوردند. در مجموع ۶۵ درصد جوانان، در رده ملی ارتقا یافتند. حال آنكه از تیم ۲ سال قبل، تنها ۳۶ درصد به رده های بالاتر سوق داده شدند. ۴ سال قبل تر نیز این آمار به مرز ۵۰درصد رسید.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی