ملکه انگلیس و یک حرکت خطا

سالیان درازی به درست یا به غلط، بسیاری از سیاستمداران جهان در تحلیل نقش و چگونگی رفتار دولت‌های بریتانیا و آمریكا، رای به هوشمندی و خردورزی سیاست خارجی بریتانیا در مقایسه با آمریكا می‌دادند. علت این امر را هم ناشی از حضور طولا‌نی بریتانیا در كشورهای منطقه خاورمیانه و جهان اسلام می‌دانستند.
معروف بود دیپلمات‌های بریتانیایی با دانستن زبان‌های محلی، مذاهب بومی، آشنایی با سیاستمداران محلی، روسای قبایل و مردان مذهبی این‌گونه سرزمین‌ها، همواره از تدبیر و تاثیرگذاری فراتری برخوردار بوده‌اند. اما ظاهرا با پیر شدن قدرت سیاسی دولت انگلیس، توان ادراك، تحلیل شرایط و درك بهنجار اوضاع منطقه و جهان نیز دچار فرتوتی و حتی خرفتی شده است. ‌ بسیاری از روشنفكران مستقل، همراهی فراوان دولت انگلیس آن ‌هم حزب كارگر را با سیاست‌های افراطی نئومحافظه‌كاران آمریكا، تقبیح می‌كردند. حداقل، انتظار آن بود كه در نتیجه آن سابقه قدیمی، انگلیسی‌های به ظاهر چپ، گوی‌ سبقت را از راست‌های اروپایی نربایند. اما كافی است تا سیاست‌های حزب كارگر به رهبری تونی بلر را با راست‌های فرانسه به رهبری شیراك در سال‌های گذشته مقایسه نماییم. اینجاست كه باید اذعان نماییم سخت‌ترین چیزها تحلیل ادراكات ساده است! ‌ یكی از نمونه های بارز این مورد اعطای مقام شوالیه و لقب <سر> به سلمان رشدی توسط ملكه انگلیس در ایام اخیر است كه با مبانی و اصول سیاست بخردانه و واقع گرا مغایرت كامل دارد. اگر بریتانیا در سال‌های گذشته و پس از بحران مساله سلمان رشدی، چنین وانمود كرد كه ظاهرا بنا به سنت دیرپای آزادی بیان، از سلمان رشدی حمایت و حفاظت می‌كند، شاید در قاموس سیاست می‌شد برای این عمل انگلستان سود سیاسی تصور نمود كه به قیمت تقابل با مسلمانان جهان به دست می‌آورد.
اما اینكه پس از گذشت نزدیك به دو دهه از ماجرای سلمان رشدی و مهاجرت او به ایالا‌ت متحده و فروكش كردن مساله و حتی به فراموشی سپرده شدن آن، ناگهان دولت مستعجل تونی بلر نام او را برای دریافت عالی‌ترین نشان بریتانیا به ملكه انگلیس پیشنهاد نماید، یا در نتیجه كج‌فهمی از شرایط بین‌المللی و یا اغراض سیاسی داخلی و خارجی دولت انگلیس است. كج‌فهمی است زیرا این عمل هیچ كمكی به اعتبار و آبروی بریتانیا در بین مسلمانان نمی‌كند. به‌راستی زنده كردن نام و یاد نویسنده بدنامی كه با احساسات بیش از یك میلیارد مسلمان بازی و آن را جریحه دار كرده است، چه سودی برای سیاست‌های بریتانیا دارد؟ دولت بریتانیا به اندازه كافی جهت شركت در جنگ‌های افغانستان و عراق در بین مردم منطقه و مسلمانان جهان بی‌اعتبار شده است. این عمل تیر خلا‌ص بر اعتبار و وجهه سیاسی بریتانیا است و با هیچ خرد سیاسی قابل دفاع نمی‌باشد و از بعد داخلی و خارجی نیز می‌تواند به یك غرض‌ورزی سیاسی در بریتانیا تعبیر شود كه سیاستمداران حاكم با اعتبار و ذهن ملكه بازی كرده‌اند. مساله سلمان رشدی دغدغه داخلی مردم بریتانیا نمی‌باشد.
در حالی كه مردم انگلیس از شاخص‌های اقتصادی، مشكلا‌ت بهداشتی و افزایش بهای مسكن در رنج هستند، تونی بلر در روزهای پایانی خروج خود یك پرونده پر از معضل را بر دستان گوردون براون می‌گذارد.در بعد خارجی نیز مهم‌ترین خواست جامعه بریتانیا خارج كردن سربازان بریتانیایی از افغانستان و عراق است. تمام نظرسنجی‌ها در انگلستان این موضوع را تایید می‌كند. حال نه‌تنها دولت تونی بلر دست به این خواست عمومی نزده بلكه معضلا‌ت منطقه‌ای و بین‌المللی مضاعفی را پیش روی دولت آینده قرار خواهد داد. مسلمانان جهان از این بی‌تدبیری و بی‌احترامی به راحتی نخواهند گذشت.
بی‌تدبیری دیگر به رابطه مسلمانان ساكن جزیره با حاكمیت كشور برمی‌گردد. در حالی كه دولت‌های بریتانیایی در تلا‌ش برای همزیستی بهتر با مسلمانان جزیره هستند، این اقدام تمام تلا‌ش‌های قبلی را نابود كرده بهانه مطلوبی به تندروها خواهد داد.در بعد خارجی نیز اقدام بریتانیا، كینه و نفرت از دولت‌های غربی خاصه بریتانیا را تشدید كرده، این تئوری بنیادگراها و القاعده را كه معتقدند غرب به چیزی جز نابودی اسلا‌م نمی‌اندیشد، اعتبار می‌بخشد.

منبع : روزنامه اعتماد ملی