موز در قرآن

نام علمی طلح اقاقیا سِیال است. اقاقیا درخت پرارزشی است که در گیاهستان های استوایی آفریقا و مناطق گرمسیر جزیرهٔ العرب فراوان می روید و سیال نام دارد. درختی است خاردار با میانگین طولی در حدود ۳۰ متر، و دارای گل هایی انباشته به رنگ زرد روشن می باشد. شکوفه آن منظره زیبایی به درخت می دهد.
به خاطر استفاده از چوب آن در نجّاری و برای سوخت و همچنین به علت سایه گسترده آن شاید از مفیدترین درختان صحراهای عربستان باشد. در آیه فوق صحنه بهشت را با گفتن این که در آنجا درختان سدر بی خار یعنی سدر لبنانی (ارز)، طلح انبوه (اقاقیای سِیال)، سایه گسترده، آبهای جاریِ (رودها) و میوه های فراوان خواهد بود ترسیم کرده است.
در این توصیف به نظر می رسد طلح به معنای اقاقیای سیال توصیفی مناسب تر و قانع کننده تر از موز باشد. سدر بی خار درختی واقعاً با شکوه است. و طلح درختی است بی خار با گل هایی انبوه. و هر دو درختانی سایه دارند.
اشاره به کلمات سدر و طلح در آیه فوق به نظر نمی رسد که منظور عناب (کُنار) و یا موز باشد. در حقیقت از این میوه ها به طور جداگانه در همین آیه نام برده است. نتیجتاً باید گفت که منظره بهشت با درختان زیبا و سایه داری ( بدون خار) وصف شده است، با آبی جاری (آب صاف رود) و میوه. در این توصیف سدر به معنای عناب و طلح به معنای موز منطقی به نظر نمی رسد.
درخت اقاقیا یکی از مهمترین منابع صمغ تجارتی است که به صمغ عربی مشهور است این تجارت براساس نام درخت و منطقه تولید انجام می شود. برای مثال صمغ اقاقیای سِیال در اروپا صمغ طلحه (talha gum) یا تلکه (talka gum) نامیده می شود در صورتی که صمغ اقاقیای سنگال صمغ سودان یا حشب نام دارد. هندوستان هم صمغ طلحه و هم صمغ حشب را از سودان، که مهمترین منطقه تولید کننده صمغ عربی تجارتی است، وارد می کند.
دیگر کشورهای تولید کننده این نوع صمغها سنگال، نیجریه، چاد و سومالی می باشند. کشورهای عربی که در زمان گذشته از منابع تولید این صمغها بودند اکنون به مقدار تجارتی آن را تولید نمی کنند. هندوستان از اقاقیای مصری (سَنط) نوعی صمغ عربی نامرغوب تهیه می کند که در زبان هندی صمغ کیلایاببول نامیده می شود.
اقاقیای سیال نیز درختی است که در کنار آن حضرت محمد صلوات الله علیه، از اصحابش بیعت گرفت و در قرآن به نام "الشجرهٔ" از آن یاد شده است. (فتح / ۱۷)
موارد مصرف صمغ طلح پلیمری از گالاکتوز- د، اِل - آراسینوز، ال - رامنوز و اسید گلوکورونیک - د است. با مقدار کمی متیل، ۰ - ۴ اسید گلوکورونیک - د، در صنایع مختلفی از جمله صنایع غذایی، دارویی، بافندگی، کاغذ سازی، جوهرسازی، رنگ سازی، چسب سازی، و چاپ سنگی به کار می رود. طلح و دیگر صمغ های اقاقیایی مانند صمغ، حشب و کیلا خواص طبی سودمندی دارند.
صمغ سرخ کرده ( با روغن) را به زنان، بعد از زایمان، می خوراندند و می گویند که برای ضعف عمومی بدن بسیار مؤثر است. بیش از هفتاد هزار تن صمغ عربی در بازار جهانی خرید و فروش می شود؛ که بیشترین تولید کنندگان آن سودان و سنگال می باشند. هندوستان فقط دو هزار تن صمغ طلح و حشب وارد می کند و بقیه نیاز خود را از صمغ مصری ببول (کیلا) تأمین می کند.

http://tebb.blogfa.com