دومه نش، دشمن سرسخت ایتالیا

دشمنی ریموند دومه نش، سرمربی تیم ملی فرانسه، با تیم ملی ایتالیا و به طور کل ایتالیایی ها سوژه ای بود که پس از انتصاب این مرد فرانسوی در سمت هدایت تیم ملی فرانسه، همواره مد نظر مطبوعات و رسانه های جمعی فرانسه و ایتالیا قرار داشت. وی اخیراً نیز با اظهارنظری منفی، به انتقادات خود از لاجوردی پوشان ایتالیا ادامه داد. گزافه گویی های سرمربی فعلی تیم ملی فرانسه علیه ایتالیایی ها پدیده ای جدید نمی باشد بلکه این پیشینه ای طولانی مدت دارد که به دوران پیش از سرمربیگری او در تیم ملی فرانسه در جولای ۲۰۰۴ باز می گردد. نخستین انتقاد این مرد فرانسوی در محافل رسمی و عمومی به سال ۲۰۰۱ بر می گردد جایی که او با سرزنش کریستین پانوچی، مدافع آن زمان موناکو، وی را بزرگترین متقلبی دانست که تا آن لحظه دیده بوده است. دومه نش پیرامون پانوچی گفت: «این بازیکن تمامی عیب های موجود در فوتبال را به یکباره داراست. او بزرگترین متقلبی است که تا کنون شناخته ام. بازیکنان دردسرساز زیادی را در میان مدافعان ایتالیایی دیده ام اما هیچ بازیکنی در تقلب کردن به پانوچی نمی رسد. اتلاف وقت، کشیدن پیراهن، تکل از پشت، همگی عیب هایی هستند که پانوچی را به یک سوداگر واقعی مبدل ساخته اند.» دومه نش گاهی اوقات ایتالیا را به خاطر بازی های نه چندان دلچسب که اکثراً به تساوی منجر می شود متهم کرد. او در خصوص دیدار تیمش با ایتالیا در فینال جام جهانی اخیر اظهار داشت که ایتالیایی ها تنها به منظور کسب تساوی و رسیدن به ضربات پنالتی بازی می کردند. وی گفت: «ایتالیا نه تنها در فینال جام حذفی ۲۰۰۶ بلکه در رقابت های یورو ۲۰۰۸ نیز تنها برای کسب نتیجه تساوی به میدان آمده بودند.» البته دومه نش به دلیل اظهارات منتقدانه اش، که یک هفته قبل از دیدار ۲ تیم فرانسه و ایتالیا در روزنامه فرانسوی «پاریس» به چاپ رسید، از نشستن روی نیمکت مربیگری فرانسه محروم شد. این مرد ۵۵ ساله بیش از این نیز ایتالیا را به دادن شیوه به داور دیدار تیم های زیر ۲۱ سال فرانسه و ایتالیا که در چهارچوب رقابت های مقدماتی المپیک سیدنی در سال ۲۰۰۰ برگزار می شد. متهم کرده بود. البته باید اذعان داشت که اهانت ها و انتقادات این مرد فرانسوی بسیار بیشتر از آن چیزی بوده است که تا کنون گفته شد. انتقادات و اهانت های پی درپی دومه نش، این سؤال را مطرح می کند که دلیل دشمنی و عقده روانی وی در مورد ایتالیا چیست؟ با وجود چنین شرایطی بعید به نظر می رسد که دشمنی و انتقادات دومه نش بر ضد لاجوردی پوشان به این زودی ها خاتمه یابد و هر چند وقت باید منتظر یک اظهارنظر بدبینانه از سوی این مرد فرانسوی علیه ایتالیایی ها باشیم. در واقع این طور به نظر می رسد که این سرمربی از نوعی اختلال روحی و روانی و عقده ای رفع نشدنی رنج می برد و شاید بتوان به وی لقب مرد ضد ایتالیایی را داد. نکته واضح و آشکار آن است که دومه نش هیچ گونه حق و حقوقی پیرامون اظهارنظر کردن در مورد ایتالیا را ندارد چه برسد به آنکه به اتهام زدن وانتقاد کردن بپردازد. شاید او باید بداند که برای غرور ورزیدن و تکبر نخست باید به موفقیت بزرگی دست پیدا کرد. برخی خوزه مورینیو را به داشتن غرور و اعتماد به نفس بیش از اندازه متهم می کردند اما حقیقت آن است که وی یکی از بزرگترین سرمربیان حال حاضر جهان است که موفق به فتح جام های معتبر مختلفی در پرتغال، انگلستان، لیگ قهرمانان اروپا و جام یوفا شده است. از این رو مغرور بودن چنین شخصی با چنین افتخاراتی امری عادی و نرمال است اما در سوی دیگر دومه نش در طول سرمربیگری اش در فرانسه هیچ عنوانی را کسب نکرده است و یک بازنده واقعی است. بدتر از این موضوع آن است که وی به همراه تیمی قدرتمند مانند فرانسه که از حضور بازیکنان سرشناسی بهره می برد، نتوانسته است فاتح هیچ جامی شود. زمانی که دومه نش در فاصله سال های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۴ هدایت تیم ملی زیر ۲۱ سال فرانسه را بر عهده داشت، نسل طلایی فوتبال فرانسه در اختیار او بود. نسلی که از حضور بازیکنان بزرگی همچون زین الدین زیدان، پاتریک ویه را، تیه ری آنری، دیوید ترزگه، رابرت پیرس، کلود ماکلله و لیلیان تورام بهره می برد. البته باید اشاره داشت که برخی از بازیکنان فوق هنوز در خدمت تیم ملی فرانسه می باشند اما با این وجود دومه نش در طول ۱۱ سال هدایت تیم ملی زیر ۲۱ سال فرانسه هیچ عنوانی را به دست نیاورد. حتی پس از پیوستن به تیم ملی بزرگسالان فرانسه، ناکامی های دومه نش ادامه داشت و در واقع خروس های آبی با وجود داشتن ستارگان بزرگی همچون زیدان، ماکلله و تورام، نتوانستند فاتح جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شوند. البته به عقیده بسیاری رسیدن فرانسه به فینال جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان به دلیل هدایت شایسته دومه نش نبود، بلکه این زیدان بود که با هدایت مقتدرانه خود در زمین موجبات صعود این تیم را به دیدار نهایی فراهم آورد. همچنین برخی دلیل اصلی شکست فرانسه مقابل ایتالیا در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ را دشمنی دیرینه دومه نش و اتخاذ تصمیمات احساسی از سوی او در این دیدار می دانند. هر چند همان طور که گفته شد سابقه کینه و دشمنی این مرد فرانسوی با ایتالیایی ها سابقه ای طولانی مدت دارد. با تمام تفاسیر فوق سؤالی دیگر در اذهان طرفداران فوتبال ایجاد می شود که آیا ممکن است نوعی سوءتفاهم در مورد دومه نش بوجود آمده باشد؟ در طول تاریخ همواره این گونه بوده است که نخبگان بزرگ در سراسر جهان دچار چنین رفتارهایی شوند. نخبگانی نظیر نیوتن که به خاطر داشتن رفتارهای غیر عادی همواره مورد تمسخر اطرافیانشان واقع می شدند. هر چند بعید به نظر می رسد که بتوان دومه نش را در طبقه نخبگان قرار داده و رفتار غیرعادی او را به خاطر نخبه بودن توجیه کرد. دومه نش به طورحتم فردی غیرعادی است که سابقه حضور در تلویزیون فرانسه را دارد و شاید همین دلیل رفتارهای غرور آمیز و متکبرانه او باشد. بعلاوه دومه نش شخصی خرافی است که از طالع بینی برای فهم ویژگی های بازیکنان خویش استفاده می کند. همه موارد بالا حکایت از غیرعادی بودن رفتارهای سرمربی تیم ملی فرانسه دارد. در سوی مقابل نیز به نظر می رسد مطبوعات و رسانه های ایتالیایی از دومه نش به عنوان سوژه ای داغ برای جنجال سازی استفاده می کنند.
آنها متخصص طرح سؤالاتی هستند که منجر به پاسخ های حاشیه ساز می شود. پس می توان مطبوعات را یکی دیگر از دلایل رفتارهای نامعمول و جنجال برانگیز سرمربی تیم ملی فرانسه دانست. البته باید اذعان کرد که خود دومه نش نیز پس از مراسم قرعه کشی رقابت های یورو ۲۰۰۸ به موضوع فوق اشاره داشت. دومه نش پس از این مراسم در حضور تمامی خبرنگاران قول داد که دیگر سخنی که علیه ایتالیایی ها باشد بر زبان نیاورد اما همانطور که انتظار می رفت وعده او تنها چند ساعت به طول انجامید و انتقادات وی در خصوص لاجوردی پوشان دوباره آغاز شد. در انتها باید اشاره داشت گرچه دومه نش شخصیتی بسیار عجیب و جنجال برانگیز بوده و یکی از منتقدان سرسخت ایتالیا محسوب می شود اما هیجان جهان فوتبال به طور قطع بدون حضور چنین شخصیتی کم خواهد شد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی