بیماری آنفولانزای طیور

● مقدمه :
ویروسهای تیپ A آنفولانزا می توانند تعدادی از رده های حیوانی را شامل : پرندگان ، خوکها ، اسبها ، فک و والها را عفونی سازند . ویروسهای آنفولانزائی که پرندگان راعفونی می سازند ویروسهای آنفولانزای مرغی نامیده می شوند . پرندگان بخصوص دارای اهمیت ویژه ای هستند به دلیل اینکه تمامی تحت تیپهای آنفولانزای A در میان پرندگان وحشی که میزبانهای طبیعی و با اهمیت و مورد توجه این ویروسها می باشند در چرخه اند . آنفولانزای مرغی بطور معمول مستقیما انسانها را عفونی نمی سازند یا اینکه دارای چرخه زندگی در میان انسانها نمی باشند .
آنها را می توان بر اساس قدرت بیماریزائیشان به دو گروه مجزا دسته بندی کرد . ویروسهای بسیارپاتوژن مسبب طاعون پرندگان که امروزه بخش ویروسهای آنفولانزای بسیار پاتوژن را تشکیل می دهند (HPAT) که در آن میزان مرگ ومیر ممکن است تا ۱۰۰% برسد . این ویروسها به تحت تیپهای H۵ و H۷ محدود می شوند اگر چه تمامی ویروسهای این تحت تیپها سبب HPAI نمی شوند . تمام ویروسهای باقی مانده باعث بروز بیماری ملایم و ابتدایی تنفسی می شوند که ممکن است بوسیله دیگر عفونتها یا وضعیت ها محیطی تشدید گردد .
ویروسهای آنفولانزا تیپ A بر اساس پروتئین های سطحی شان یعنی هماگلوتینین (HA) و نورآمینیداز (NA) تقسیم بندی می شوند . تعداد ۱۵ تا تحت تیپ HA و ۹ تا تحت تیپ NA وجود دارد . تمامی گروهها می توانند در پرندگان یافت شوند ولی فقط ۳ زیرگروه از HA( H۱ وH۲ و(H۳ و دو زیر گروه از NA ( N۱ و N۲ ) دارای چرخه زندگی در میان انسانها هستند .
آنفولانزای مرغی معمولا پرندگان وحشی را بیمار نمی سازد ولی می تواند پرندگان اهلی را شدیدا بیمار ساخته وآنها را بکشد . بطور معمول انسانها را عفونی نمی سازند لیکن تعدادی از مثالهای عفونتهای انسانی و شیوع در میان آنها از سال ۱۹۹۷ گزارش شده است .
هنگامی که چنین عفونتهایی رخ می دهد مسئولین بهداشت جهانی نشان داده اند که وضعیت و نشانه های بالینی بیماری به آنفولانزای مرغی نزدیک می باشد و این می تواند بطور بالقوه باعث انتشار وسیع عفونت در میان انسانها گردد.
امروزه قوانین وسیع حفظ امنیت زیستی از انتشار ویروس به ایالت متحده و کشورهای همسایه جلوگیری می کند . تلاشهای محققان مستقیما برروی اینکه چگونه و چرا ویروسهای پاتوژن تبدیل به ویروسهای بسیار پاتوژن و خطرناک می شوند متمرکز می باشد این ویروسها دارای RNA ,Envelop تک رشته ای منفی که به تایپهای A وB وC طبقه بندی می شوند هستند . ژنوم ویروس آنفولانزای A شامل ۸ قطعه RNA تک رشته ای می باشد که حداقل ۱۰محصول ژنی راکد می کند .
ماهیت سگمنته ژنوم باعث نوترکیبی ژنها هنگامی که سویه های مختلف یک میزبان راعفونی می سازد می شود .
نوترکیبی ژنتیکی ، که منجر به تولید تغییرات آنتی ژنیک در انسانها می شود به عنوان شیفت آنتی ژنیک شناخته می شود . تعدادی از چنین شیفتهای آنتی ژنی تاکنون رخ داده است . برای مثال ، پاندمی وخیم آنفولانزا در ۱۹۱۸ و ۱۹۲۰ بدنبال خود شروع یک عفونت ویروسی در انسانها را با یک ویروس شبه مرغی به نام H۱N۱ به همراه داشت و مثالهای دیگر که در تاریخچه ذکر شده است .
انتقال ویروسهای کاملا مرغی بطور مستقیم ، بدون هیچ میزبان واسطی مانند خوک تصور می شود که بوسیله رسپتورهای اختصاصی سلولهای انسانی تعیین گردد . لیکن ، عفونت انسانها با ویروسهای آنفولانزای A مرغی امروزه مستند و ثابت شده است .
مثلا تمامی ۸ قطعه ژنوم ویروس H۵N۱ جدا شده از انسانها در سال ۱۹۹۷ منشا مرغی داشتند و ۸ قطعه ژنوم H۹N۲ جدا شده در سال ۱۹۹۹ نیز مرغی بودند که ۶ قطعه ژنی آن که ترکیبات داخلی را کد می کردند مشابه آنهایی بودند که در سال ۱۹۹۷ در ویروس H۵N۱ جدا شده از انسان و مرغ مشاهده شده بودند . اگر چه این گونه انتقال های بین گونه ای غیر معمول می باشد اما کاملا مشخص شده که برای شناسایی زود بهنگام میکروارگانیسم مسئول بیماری ضروری می باشد . تشخیص سریع و تعیین خصوصیت ویروسهای آنفولانزا برای مقایسه واریانتهای جدید با سویه هایی که اخیرا در چرخش می باشند و نیز با سویه های واکسن ضروری می باشد .
برای این هدف ، ویروسهای آنفولانزایی که در آزمایشگاههای تشخیصی جدا می شوند بطور روتین برای بررسی ژنتیکی و آنتی ژنیکی به آزمایشگاه رفرنس فرستاده می شوند . گلیکوپروتئین هماگلوتینین ویروس آنفولانزا بعنوان یک پیش ساز تولید می شود (HAO) که نیاز به شکستن بعد از ترجمه توسط پروته آزهای میزبان جهت فعال شدنش دارد . پروتئین های HAO پیش ساز دسته کم پاتوژن آنفولانزای مرغی دارای یک اسید آمینه آرژنین در محل برش می باشند و فقط توسط پروته آزهای میزبان مانند آنزیم شبه تریپسین محدود می شوند بنابراین به همانند سازی در محل هایی از بدن که این آنزیمها یافت می شوند محدود میگردد ، مثل دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش . ویروسهای HPAI دارای اساس چند آمینواسیدی (آرژنین و لیزین ) در محلهای برش HAO هستند و بوسیله آنزیم منحصر بفرد پروته آزی این ویروسها قادر هستند در میان پرندگان همانند سازی کنند به ارگانهای حیاتی و بافتها آسیب برسانند که منجر به بیماری و مرگ می شوند .
● مشخصات آنفولانزای مرغی در پرندگان :
بطور عمده پرندگان آبزی بعنوان میزبانهای اصلی این ویروسها را در روده و ترشحات آن دارا می باشند . طیور آلوده ویروس را از طریق بزاق ، ترشحات بینی و مدفوعشان دفع می کنند . آنفولانزای مرغی در میان پرندگان مستعد هنگامی که آنها با ترشحات پرندگان آلوده تماس پیدا می کنند منتشر می شود اما در هر حال انتقال دهانی ـ مدفوعی شایع ترین مدل انتشار می باشد .
بیشتر ویروسهای آنفولانزا باعث بروز علائمی در پرندگان وحشی نمی شود یا اینکه فقط علائم خفیفی ایجاد می کنند . البته میزان بروز علائم درانواع پرندگان بسیار متفاوت می باشد وبستگی به سویه ویروس و نوع پرنده دارد . عفونت با ویروسهای اصلی آنفولانزای ) Aبرای مثال تعدادی از سویه های H۵ وH۷ ) می تواند باعث شیوع گسترده بیماری ومرگ ومیر در میان تعدادی از پرندگان وحشی و بخصوص پرندگان اهلی مانند جوجه ها و بوقلمون می شود .
● علائم آنفولانزای مرغی در انسان :
علائم گزارش شده دارای طیفی از علائم آنفولانزای تیپیک (برای مثال تب ، سرفه ، گلو درد ودرد ماهیچه ) تا علائم چشمی ، پنومونیا ، اختلالات حاد تنفسی ، پنومونیای ویروسی و دیگر عوارض تهدید کننده سلامت می باشد .
● انتقال :
پرنده آلوده ویروس را در مدفوع و ترشحات مجرای بینی دفع می کند . تصور می شود که گله های بهبود یافته نیز ویروس را البته به میزان کمتری نسبت به گله های با بیماری حاد دفع کنند .مرغ های وحشی واهلی جزء اولین مخازن ویروسهای آنفولانزا هستند . مرغابی وحشی معمولا علائم کلینیکی را نشان نمی دهد ولی می تواند برای مدت طولانی ویروس را حمل کند . بعلاوه ، مرغابی می تواند با بیش ازیک نوع ویروس عفونی گردد . تعیین تایپها با این مشکل همراه است که آنتی بادی قابل جداسازی در خون این پرندگان بعد از در معرض قرار گرفتن یافت نمی گردد . ویروس آنفولانزای موجود در آب و مواد معدنی , آلی ، دریاچه ها و استخرها توسط مرغابی های عفونی دوباره وارد چرخه می شود . مخلوط شدن این پرندگان با مرغابی های پرورشی یکی از فاکتورهای دخیل در بروز تعدادی از همه گیری ها می باشد .
ویروس آنفولانزای مرغی می تواند برای مدتهای طولانی در دماهای معتدل زنده باقی بماند ودر موارد فریز شده نیز برای مدت نامحدود زنده باقی می ماند .بنابراین بیماری می تواند از طریق دفع غلط اجساد و کود و یا دیگر محصولات طیور منتشر گردد .
همچنین این بیماری می تواند براحتی توسط مردم و وسایل آلوده به ویروس آنفولانزا منتشر گردد . این ویروس می تواند برروی کفش های آلوده ، لباسها ، صندوق ، کارتن های تخم مرغ ، حاملین ودیگر تجهیزات انتقال پیدا کند . تمام محل های مزرعه طیور آلوده بایستی مورد توجه قرار گیرند وبطور کامل تمیز وضد عفونی شوند ، قبل از اینکه مجوز انتقال به آنها داده شود لباسهایی که در مزرعه آلوده پوشیده شده باید حتما شسته شوند .
حشرات وجوندگان ممکن است بطور مکانیکی ویروس را از پرندگان آلوده به پرندگان مستعد حمل کنند . ویروس آنفولانزای مرغی از تخم های اردک جدا شده است و این مسئله احتمال انتقال عمودی یا vertical را مطرح می سازد اگرچه بطورتیپیک ویروس جنین تخم مرغ را می کشد . شواهد کم و ناچیزی ازعفونت جوجه با منشأ تخم در دست می باشد . ولی سطح پوسته تخم مرغها می تواند با ویروس آلوده شود در نتیجه یک راه انتقال محسوب می شود .
ویروس آنفولانزای مرغی بکرات از پرندگان وارداتی سالم جداشده است . این پرندگان آلوده یک خطر بالقوه برای پرندگان قفسی ، وحشی و گله های طیور پرورشی محسوب می شوند . مغازه های فروش پرندگان زنده یک مخزن عفونت می باشند . این مغازه ها اغلب انواع پرندگان خانگی و زینتی را می فروشند و به ندرت این محل ها تمیز یا ضد عفونی می شوند . این سیستم که انواع مختلف طیور استرس دیده را با هم مخلوط می سازد یک عامل کلیدی در شیوع آنفولانزا در تجارت طیور می باشد .
صاحبان مرغداریها خود اولین خط دفاعی برای شناسایی شیوع آنفولانزای مرغی هستند . اگر پرندگان در نشان دادن علائم آنفولانزای مرغی پیشرفت کردند بایستی بلافاصله به سازمانهای مسئول اطلاع دهند .
● پیشگیری :
برنامه واکسیناسیون ، مراقبت سخت در طول مدت دوره چهل روزه پرورش طیور برای کنترل فرمهای خفیف بیماری در گله های مرغی و اردکها مورد استفاده قرار می گیرد . اما در مورد بیماریهای کشنده تر مراقبت سخت درطول دوره وجداسازی جوجه های آلوده تنها روش مؤثر در متوقف کردن آنفولانزای مرغی می باشد.
موفقیت در چنین برنامه هایی بستگی به همکاری کامل و حمایت دولت از صنعت طیور دارد .
با شناخت این مسئله که مخزن آنفولانزای مرغی مرغابی های وحشی می باشند هر کوششی باید بر اساس جلوگیری از تماس مستقیم و غیرمستقیم بین پرندگان خانگی و مرغابی های وحشی طرح ریزی گردد .
(WHO سازمان بهداشت جهانی) و مدیریت عفونتهای انسانی از طریق کنترل آنفولانزای A (H۵N۱)
این راهنمایی ها بر اساس اطلاعات موجود از عفونتهای آنفولانزای انسانی A (H۵N۱) که از تجربیات بدست آمده از شیوع ۱۹۹۷ در هنگ کنگ یک منطقه اختصاصی اداری از چین و از گزارشات اولیه از موارد اخیر در تایلند و ویتنام استخراج شده است . همانطور که اطلاعات بیشتر بدست می آید این راهنمایی ها نیز بطور مناسب تغییر پیدا می کند .
● توجه :
مفهوم اولیه کنترل عفونت رعایت احتیاط برای به حداقل رساندن انتشار تنفسی بیماری می باشد .
مدیریت مناسب برای پیشگیری از بیماری حاد ومرگ ومیر شناسایی زود هنگام و دنبال کردن افرادی که در رسیک ابتلاء هستند . به منظور درمان آنها با داروهای ضد ویروسی برای کاهش میزان مرگ ومیر و انتشار بعدی بیماری .
● هشدارهای عمومی :
کنترل عفونت موجود شامل به کار بردن احتیاط های استاندارد برای تمام بیمارانی که به بیمارستان مراجعه می کنند می باشد .
اگر که تشخیص آنفولانزای A (H۵N۱) بر اساس علائم بالینی داده شود بایستی احتیاطهای اضافی تا موقعی که تشخیص رد شود رعایت گردد .
در آن کشور ها وسرزمین هایی که ویروس های آنفولانزای A(H۵N۱) بعنوان یک عامل بیماری زائی در جمعیت های حیوانی شناسایی شده است ، تشخیص آنفولانزای H۵N۱ بایستی با دیگر بیماریهای حاد تنفسی تمایز داده شود . اشخاصی که هم با طیور بیمار وهم با طیوری که از بیماری تلف شده اند در تماس هستند در معرض ریسک ابتلای بیشتری هستند .
کشور ها یا سرزمین هایی که بطور تجربی با شیوع آنفولانزای مرغی با بیماریزایی بالا مواجه هستند بایستی افرادی که در بخش بهداشت و پزشکی کار می کنند با واکسن فصلی نو ترکیب سازمان بهداشت جهانی واکسینه شوند . بطور منطقی این موضوع سبب کاهش فرصت ایجاد عفونت در انسانها توسط ویروس آنفولانزای مرغی می شود ولی درعوض، فرصتی را برای بازآرایی وظهورآنفولانزای جدید با قدرت جهانی شدن پدید می آورد.
- کنترل عفونت و پیشگیری از انتشار تنفسی آنفولانزای : A (H۵N۱)
انتقال آنفولانزای انسانی بوسیله قطرات و ذرات منتشر در هوا صورت می گیرد . انتقال توسط تماس مستقیم و غیر مستقیم نیز شناسایی گردیده است . لیکن در طول سال ۱۹۹۷ آنفولانزای A (H۵N۱) در انسانهادر SAR هنگ کنگ ، رعایت احتیاط های مربوط به انتشار قطرات و تماس مستقیم بطور موفقیت آمیز از انتشار بیماری جلوگیری کرد .
بدلیل درصد بالای مرگ ومیر بیماری و احتمال موتاسیون ویروس که باعث انتقال فرد به فرد شود سازمان بهداشت جهانی استفاده از ماسکهای بسیار مؤثر به منظور رعایت احتیاط هنگام تماس و برخورد با قطرات معلق توصیه کرد . بعلاوه اگر که یک اطاق با فشار منفی در دسترس باشد بهتر می باشد .
ایزوله کردن بیمار در یک اتاق ، اگر که یک اتاق جداگانه در دسترس نباشد بیماران بایستی به طور جداگانه در یک بخش یا اتاق مجزا بستری شوند . تختها بایستی یک متر با هم فاصله داشته باشد و بهتر است که تختها بوسیله یک سد فیزیکی مثل پارتیشن از هم مجزا گردند .
مناسبترین روش برای محافظت اشخاصی که وارد اتاق می شوند استفاده ازگان ، ماسکهای بسیار قوی ، محافظ صورت یا عینک و دستکش می باشد . تعدادمحدودی از کارکنان سازمان بهداشت جهانی (HCW) که دارای تماس مستقیم با بیماران بودند نبایستی با بیماران دیگر برخورد کنند .
تعداد دیگری از کارمندان بیمارستان (مانند نظافت چی ها و پرسنل آزمایشگاه) که با محیط این بیماران در تماس هستند) همچنین بایستی محدود گردند.
بایستی از HCW ها (پرسنل بیمارستان ) که در تماس با بیماران هستند خواسته شود که روزانه دوبار دماd بدنشان راچک کنند وهرگونه تبی را به مسئولین بیمارستان گزارش دهند . یک HCW که دارای تب بالای ۳۷ درجه است و در تماس مستقیم با بیماران بوده است بلافاصله بایستی درمان شود .
راهکارهای پیشگیرانه بعد از در معرض قرار گرفتن (برای مثال: داروهای خوراکی oseltamivir به میزان روزانه ۷mg برای ۷روز) برای پرسنل بیمارستانی که احتمال تماس با ترشحات افراد بیمار برایشان وجود دارد توصیه می شود HCW هایی که حال عمومی خوبی ندارند نبایستی با بیماران در تماس مستقیم باشند چرا که آنها آسیب پذیر هستند و ممکن است که وقتی که در معرض ویروس H۵N۱ قرار گیرند بیماری حاد تری را روی کاربیاورند .
● مدیریت بیماران :
گرفتن نمونه خون ودستگاه تنفس و ارسال به آزمایشگاه برای تست آنفولانزا و دیگر عفونتهایی که علائم بالینی مشترک دارند . درمان با اینهیبیتور نورآمینیدازها مانند Oseltamivir (بصورت ۷۵mg خوراکی ، دوبار در روز ) بعنوان اولین مراحل درمان بکار میرود .
اگر که علائم بالینی ظاهرشد بیمار بایستی در بخشی که قبلا توضیح داده شد برای کنترل عفونت بستری گردد .اگر که تشخیص داده شد بیمار نیاز به بستری شدن ندارد بایستی به بیمار وخانواده اش ضوابط بهداشت فردی و کنترل عفونت (برای مثال: شستن دستها، استفاده از ماسک کاغذی یا جراحی برای شخص بیمار وپرهیز از تماس جمعی) آموزش داده شود اگر که نیاز دارد توسط دارو تحت درمان حمایتی قرار گیرد همچنین بیمار با پزشک معالج توسط تلفن و یا ویزیت شدن در تماس باشد . درمانهای حمایتی شامل مراقبت از اشباع بودن اکسیژن واستفاده از ذخیره اکسیژن در صورت کم شدن اکسیژن ماسکهای اکسیژن nebulizer و یا high-air-flowدر سندرم عفونت حاد تنفسی برای پیشگیری از انتشار تنفسی بکار می رود .
این توصیه ها فقط هنگامی که بیماری شدید باشد و کنترل آن مشکل می باشد مورد نیاز هستند .
گرفتن نمونه های خون وتنفسی بطور مرتب برای چک کردن عفونتهای باکتریایی احتمالی مورد نیاز می باشد . استفاده از درمان آنتی بیوتیکی به صورت تزریقی را نیز باید در نظر داشت . از آمانتیدین یا ریمانتیدین استفاده نکنید بدلیل خطر افزایش موتاسیون انتخابی در جهت مقاومت ویروسی با توانایی جهانی شدن . نتایج اولیه که توسط مراکز مختلف بهداشت جهانی بدست آمده پیشنهاد می کند که ویروس آنفولانزای A (H۵N۱) که اخیرا از انسانها جدا شده اند نسبت به آمانتیدین و ریمانتیدین مقاوم می باشند .
پرهیز از تجویز سالیسیلاتها (مانند آسپیرین) در بچه های زیر ۱۸ سال بدلیل ریسک سندرمReye .
استفاده از Paracetamol یا Ibuprofen با هم بصورت خوراکی یا شیافت برای کنترل تب.
تعدیل کنندهای سیستم ایمنی مانند کورتیکواستروئیدها بایستی فقط به موازات عملیات کلینیکی صورت گیرد. پاسخ ایمنی انسان در مقابل آنفولانزای A (H۵N۱) هنوز نیاز به مطالعات بیشتری دارد .
از Ribavirin استفاده نکنید. هیچگونه شواهدی دال بر مؤثر بودن این دارو بر علیه آنفولانزا وجود ندارد در عوض عوارض ناخواسته مانند آنمی شایع می باشد و ممکن است که بیمار را بیشتر به مخاطره برای فهم بهتر الگوی دفع ویروس در انسانهای عفونی شده با ویروسها A (H۵N۱) در شیوع آنفولانزا در تایلند و ویتنام نیاز به مطالعات بیشتری می باشد . تا اینکه شواهد دیگری به دست آید در حال حاضر WHO توصیه کرده است که ضوابط کنترل عفونت تا ۷روز بعد از قطع تب ادامه پیدا کند .
مطالعات قبلی برروی آنفولانزا براین امر که کودکان با سن کمتراز ۱۲ سال می توانند برای ۲۱ روز پس از شروع بیماری ویروس را دفع کنند می باشد . بنابراین ، برای کنترل عفونت بهتر است که کودکان برای این دوره در محل مراقبت باقی بمانند . کودکان در این مدت نبایستی به مدرسه بروند .
افرادی که بااین بیماران در تماس مستقیم بوده اند بایستی برای ۷ روز تحت نظر قرار گرفته شوند و دمای بدن آنها دوبار در روز چک شود اگر که فردی تب بالاتر از ۳۸ درجه و سرفه یا تنگی نفس را نشان داد بایستی بلافاصله درمان شود .بیاندازد .
آنفولانزای مرغی جدید در دانمارک، ۱۰۰۰۰ اردک را ازبین برد .ویروس A H۵N۱ در اردکها شناسایی شد .
یک نوع جدید ویروس A آنفولانزا ،H۵N۱ ، برای اولین بار در اردکهای دانمارکی شناسایی شد . بدنبال ظهور بیماری بین ۱۲۰۰۰ اردک . در یک مزرعه اردک نزدیک به شهر Salling در Jutland دو ویروس شناسایی شدند : یک ویروس عامل Entritis در اردک (DVE) ،که عامل بیماری بود ویک ویروس آنفولانزای A .
تمامی اردکها بطور خیلی وسیعی در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۳ درگیر بیماری شدند . ویروس آنفولانزای A از بافت تعدادی از اردکها جدا شد . انستیو سرم سازی Statens از RT – PCRطول کامل هماگلوتینین و نورآمینیداز با تعیین توالی روتین که ترجیحا بطور مستقیم برروی نمونه ها انجام می گیرد تا برروی ویروسهای کشت داده شده استفاده کردند و ژنوتیپ این ویروس را H۵N۷ نام نهادند .
این تایپ قبلا هیچ گاه شناسایی نشده بود و بررسی های بیشتر هم اکنون برروی آن در حال انجام است . نکته با اهمیت اینکه این ویروس در انسانها تشخیص داده نشده بخصوص در میان افرادی که با این اردکها تماس داشتند یا در تعدادی موارد غیر مرتبط ویروس آنفولانزای (H۳N۲) A در دانمارک از ۱ سپتامبر ۲۰۰۳ تشخیص داده شد . ۱۲ سویه ویروس آنفولانزای مرغی (AIV) A از پرندگان وحشی در دانمارک از ۱۹۹۶ جدا شد که هیچ کدام از آنها H۵ یا H۷ نبود.
پرندگان وحشی مخزن طبیعی آنفولانزای مرغی هستند (AIV) . اگر چه ویروسهای کم پاتوژن H۵ وH۷ وجود دارد ولی تمامی ویروسها با بیماری زایی بالا یا H۵ یا H۷ هستند . پاتوژنسیته ویروسهای آنفولانزای مرغی H۷ و H۵ حداقل تا قسمتی وابسته به توالی آمینو اسیدی در محل برش در HA۱/HA۲ دارد، چنین توالی های پاتوژنیکی یافت نشدند . بنابراین این سویه آنفولانزای مرغی در گروه ویروسهای با پاتوژنسیته پائین قرار گرفت . توانایی تغییر پاتوژنسیته مثلا طی تکثیر در پرندگان یا نوترکیبی در خوکها و یا انسانها شناسایی نشده است . ویروسهای بسیار پاتوژن آنفولانزای مرغی از تیپ H۵ و N۷ اغلب انسانها را درگیر می سازند . این مسئله در سال ۱۹۹۷ در هنگ کنگ رخ داد (H۵N۱) که ۶ نفر از ۱۸ فرد آلوده شده از بین رفتند و دوباره در سال ۲۰۰۳ که یکی از دو فرد آلوده شده مردند ودر سال ۲۰۰۳ در Netherland سویه H۷N۷ شایع شد که ۱ نفر از هر ۸۰ بیمار از بین رفتند . سازمان بهداشت جهانی تصویب کرد تمامی کشورها کمیته های بین المللی در مورد مدیریت اپیدمی های آنفولانزا تشکیل گردد .
شبکه های آزمایشگاهی نظارتی و روشهای ژنوتایپ کردن بایستی با کارهای این کمیته های بین المللی هماهنگ شود .
ویروسهای آنفولانزای مرغی عوامل مشترک بین انسان وحیوان می باشند که بعنوان یک خطر مداوم سلامت جمعیت های انسانی وحیوانی را تهدید می کند . طی ۶ سال گذشته، عفونت انسانها با ویروسهای آنفولانزای مرغی از ۳ تحت تیپ (H۵, H۷, H۹) بکرات تشخیص داده شده است .
ویروس آنفولانزای مرغی H۷N۷ که سبب آنفولانزای شدید در ۲۲۵ مزرعه طیور در هلند در سال ۲۰۰۳ شد همراه با عفونت ملتحمه چشم (Conjunctivitis) در ۳۴۷ انسان بود . عفونت با ویروس H۷N۷ در ۸۷ مورد، مورد تائید قرار گرفت ، یک نفر دامپزشک در اثر عفونت جان سپرد . شواهدی از انتقال فرد به فرد ویروس و ایجاد عفونت درخوکها دردست می باشد . این شیوع بوسیله جداکردن و قرنطینه کردن طیور عفونی کنترل شد . برای جلوگیری از پدید آمدن و انتشار ویروس نوترتیب مرغی ـ انسانی کارگران مرغداریها بوسیله واکسن آنفولانزای انسانی واکسینه شدند و داروی آنتی نورآمینیداز به آنها داده شد.
انتقال آنفولانزای مرغی H۵N۱ به انسانها در سال ۱۹۹۷ ثابت کرد که این ویروس علی رغم اینکه ترجیح می دهد با رسپتورهای سیالیک اسید مرغی باند شوند توانایی انتقال به انسان رادارد (برای مثال آنهابایک gal ۳ و۲ × انتهایی لینک می شوند).
قبل از ۱۹۹۷، گزارشاتی از عفونتهای انسانی باH۷N۷ وجود داشت (معمولاُ باعث عفونت ملتحمه می شد) ، اما شواهد محکمی دال بر انتقال مکرر ویروسهای مرغی به انسانها دردست نبود . چگونه ویروسهای آنفولانزای مرغی در ایجاد عفونت در پستانداران به طور تصاعدی قوی تر شده اند؟

http://www.parsbiology.com
تهیه و تنظیم :
سید مهرداد اسحق حسینی، سردبیر ماهنامه الکترونیک کویر
منبع :
سازمان دامپزشکی استان فارس
REFERENES:
۱) Basic Information about Avian Influenza FACT SHEET, ۲۰۰۴
۲) Avian Influenza in Poultry۱ UNIVERSITY of FLORIDA.
۳) HIGHLY PATHOGENIC AVIAN…. Communicable Diseases network, ۲۰۰۴.
۴) WHO interim guidelines on clinical ….۲۰۰۴.