توانمند سازی یا استحاله کارکنان توانمند

آموزش و توانمندی سازی کارکنان یکی از اهداف سازمانها می باشد و همیشه بر این باور و بر این تبلیغات استوار بوده که بهره وری در گرو کارگنانی باهوش و تحصیل کرده وتوانمند می باشد وبر این مهم هزینه گذاشته شده، دوره های آموزش ضمن خدمت، کوتاه مدت وبلند مدت ویا به طرق های دیکر، ظرفیتها و تواناییهای فردی و گروهی آنها در راستای اهداف سازمانی است پس از سالها تجربه، دنیا به این نتیجه رسیده است که اگر سازمانی بخواهد در امور کاری و اقتصاد خود پیشتاز باشد و در عرصه رقابت عقب نماند، باید از نیروی انسانی متخصص، خلاق و باانگیزه بالا برخوردارباشد. منابع انسانی اساس ثروت واقعی یک سازمان را تشکیل می دهد به عبارت دیگر توانمندسازی یک راهبرد توسعه و شکوفایی سازمانی است.
بین سرمایه انسانی و بهره‌وری در سازمانها رابطه‌ای مستقیم وجود دارد. یک سازمان موفق مجموعه‌ای است مرکب از انسانهایی بافرهنگ سازمانی، اندیشه و اهداف مشترک که با کارگروهی در نظام انعطاف‌پذیر سازمان، تجارب و دانش خود را با عشق به پیشرفت روزافزون سازمان در اختیار مدیریت خود قرارمی‌دهند. بنابراین هر فرد نسبت به سازمان و وظیفه‌ای که انجام می‌دهد، احساس مالکیت خواهد کرد. استفاده از تواناییهای بالقوه منابع انسانی برای هر سازمانی مزیتی بزرگ به شمار می‌رود. در بهره‌وری فردی، سازمان از مجموعه استعدادها و تواناییهای بالقوه فرد به منظور پیشرفت سازمان استفاده می‌کند و با بالفعل درآوردن نیروهای بالقوه و استعدادهای شگرف در جهت سازندگی موجب پیشرفت فرد وهمسویی با سازمان خواهد شد. بنابراین لازمه دستیابی به هدفهای سازمان، مدیریت موثراین منابع باارزش است. دراین راستا رشد، پیشرفت، شکوفایی و ارتقای توانمندیهای کارکنان که در سالیان اخیر تحت عنوان توانمندسازی کارکنان مورد توجه صاحبنظران و کارشناسان مدیریت منابع انسانی واقع شده است. همانگونه که سازمانها به مقابله با چالشهای سازمانی بر می‌خیزند و بهبود مستمر را در اولویت قرار داده‌اند، نیاز بیشتری به حمایت و تعهد کارکنان و درگیرکردن آنها در کار احساس می‌شود. توانمندسازی تکنیکی نوین و موثر در جهت ارتقای بهره وری سازمان به وسیله بهره‌گیری از توان کارکنان است.
کارکنان به واسطه دانش، تجربه و انگیزه خود صاحب قدرت نهفته هستند و در واقع توانمندسازی آزاد کردن این قدرت است. این تکنیک ظرفیتهای بالقوه‌ای که برای بهره‌برداری از سرچشمه توانایی انسانی که از آن استفاده کامل نمی‌شود، در اختیار می‌گذارد و در یک محیط سالم سازمانی روشی متعادل را در بین اعمال کنترل کامل از سوی مدیریت و آزادی عمل کامل کارکنان پیشنهاد می‌کند. در بحث توانمندسازی مسائلی از این قبیل مورد بررسی قرار می‌گیرد که جو مدیریتی و فضای سازمان برای کارکنان چگونه است؟ مدیریت سازمان آیا امکان بروز عقاید و افکار را به کارکنان خود می‌دهد؟ آیا اساس انتخاب و بکارگیری افراد در مشاغل شایستگیها و صلاحیتهاست یا اینکه صرفاً بر اساس داشتن رابطه و اطلاعات محض است؟ آیا سیستم تشویق و تنبیه عادلانه در سازمان وجود دارد؟ میزان مشارکت درسازمان چقدراست؟واینکه آیا سیاست دولتمردان درجهت تقویت بارعلمی و تحصیلی کارکنان است یادر جهت تضعیف این،که خود می تواندعاملی موثربرروندبکارگیری نیروی انسانی وجذب آنان درمشاغل کلیدی دولتی وبخش خصوصی نیمه دولتی وتثبیت امنیت شغلی برای کارکنان توانمند و متخصص آی مدیرا وسازمانها توانسبه اند میزان اعتماد و اطمینان کارکنان را جلب و جذب نمایند. توانمندسازی تکنیکی نوین و موثر در جهت ارتقای بهره وری سازمان به وسیله بهره‌گیری از توان کارکنان است. امروزه مزیتی که سازمانها برای پیشی گرفتن از یکدیگر دارند نه در بکارگیری فناوری جدید، بلکه در بالا بودن اعتماد به نفس و میزان تعهد کارکنان به اهداف سازمانی نهفته است.
از جمله موانع اجرای این عوامل عبارتند از :
- حاکم بودن مسائل سیاسی کاری و نفوذ عوامل ذی نفوذ. - پایین بودن اعتماد و اطمینان اعضای سازمان به یکدیگر.
- نگرش نامناسب مدیران به کارکنان و سبکهای مدیریت و رهبری نامناسب.- فقدان مهارتهای لازم در کارکنان.
- تفاوت زیاد بین افراد در سازمان و وجود سیستم‌های پرسنلی غیرهماهنگ.
- تشنج و استرس در محیط کاری. - انتصاب مدیران ناشاست ونالایق وباتجربه کاری کم وبا تحصیلات نامرتبط .
با توضیحات ومطالب ارائه شده به نظرمی رسد که کسی دراجرای قوانین موجودحال وحوصله اجرارانداردوبرآن بی اعتنامی باشد.
باچندین تبصره برای یک قانون یا یک بخشنامه اصل آن در داخل تبصره ها گم می شود یا اقتدارو اصل خود را از دست می دهد، چکارباید کرد چه کسی مسئول این همه بی قانونی و بی اعتنایی در سازمانهای ماست ما این همه قانون خوب ودین والگوهای خوبی داریم و چرا نمی توانیم آنها رابه خوبی اجرا کنیم ونتیجه بگیریم و این عوامل تا کجا می خواهد ادامه پیدا بکند.

قربان نادریان