ابو محمد عبدالله بن جعفربن محمدبن درستویه ابن دُرُستُوْیه

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۲۵۸ -۳۴۷) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: نحوی ، لغوی و عالم دینی
پدرش از محدثین بزرگ بود. وی از مردم فسای فارس بود که در نوجوانی به بغداد رفت و در آنجا مقیم شد. در بسیاری از علوم از جمله علم حدیث ، سرآمد زمان خویش بود. مجموعه‌هائی گردآورده بود که حداقل تا زمان خطیب بغدادی باقی بود. در بغداد درس خواند و از محضر استادانی چون ابن قتیبهٔ دینوری و ابوالعباس مبرد بهره گرفت. ابن درستویه مفسر قرآن نیز بود و در تفسیر دو دیدگاه اخفش بصری و ثعلب کوفی را تلفیق می‌کرد. ابن درستویه در آثار نحوی ، طرفدار مکتب بصره بود. گویا کتبی نیز در رد افکار نحویون کوفی ، نیز نوشته بود. اما در تفسیر قرآن و حدیث روشی مختلط داشت . دارقطنی ، ابن شاهین و ابوعبیدالله مرزبانی از شاگردان وی بودند. از آثار وی: "کتاب‌الکتاب‌المتمم" یا "ادیب‌الکاتب المتمم" ، در بررسی جزئیات خط و املاء برای دبیران؛ کتاب "الارشاد" ، "التوسط‌بین‌الاخفش و ثعلب" ، در تفسیر قرآن؛ شرح "کتاب‌الجرمی"؛ "کتاب‌الهجاء"؛ کتاب‌"غریب‌الحدیث".

منبع : مطالب ارسالی