شاه‌جهان بیگم

جنسیت: زن
نام پدر: جهانگیر خان صاحب بهادر
تولد و وفات: (۱۲۵۴ -۱۳۲۹) قمری
محل تولد: ایران - قلعهٔ اسلام در نزدیکی بهوپال
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر و عالم
تخلص او در زبان فارسی شاه‌جهان و در زبان اردو شیرین بود. وی از قبیلهٔ کرانی افغان بود. در سن نه سالگی و بعد از مرگ پدر به جای او نشست و چون کودک بود مادرش وی را در حکومت یاری می‌کرد. شاه‌جهان بعد از خواندن و نوشتن شعر و انشاء فارسی وارد آداب و قواعد کشورداری را از مادر آموخت. در سال ۱۲۷۴ق همسرش و یک سال بعد مادرش درگذشتند و او رسماً ریاست بهوپال را در دست گرفت. سه سال بعد با مشورت و رضایت فرمانداری انگلیس هند با محمد صدیق‌حسن‌خان که از فضلاء و نویسندگان مشهور بود ازدواج کرد. وی در دوران حکومتش در عمران و آبادی مملکت خود کوشید. از کارهای مهم وی تشویق و حمایت بخشش‌های او به شاعران و نویسندگان پارسی‌گوی برای مقابله با رشد زبان انگلیسی و صرف سرمایه‌گذاری برای چاپ قرآن و کتب و تفسیر و حدیث و لغت و علوم و فنون صرف بود. "مدرسهٔ جهانگیری" را به نام پدرش ساخت. وی در حادثهٔ جنگ میان روسیه و عثمانی دویست هزار روپیه برای کمک به مجروحان مسلمان فرستاد. وی آثار ارزشمندی تألیف کرد و یا به نام او تدلیف شد. مثل: "تاج‌الاقبال"؛ "تهذیب نسوان"؛ "خزانهٔ‌اللغات" که فرهنگی هفت زبانه است.شاه‌چراغی

منبع : مطالب ارسالی