محمدجواد محبت

▪ نام: محمدجواد
▪ نام خانوادگی: محبت
▪ سال تولد: ۱۳۲۱
▪ محل تولد: کرمانشاه
● و بعد...
کودکی و تحصیلات را در کرمانشاه گذراند و سپس به عنوان معلم در روستاهای قصر شیرین به خدمت مشغول شد. شعرهای او از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۴ در مجلات توفیق، خوشه، روشنفکر، دریچه، تهران مصور و هفته نامه مشیر و... چاپ می‌شد. از سال ۶۲ به گروه مولفین کتاب‌های درسی پیوست و آثاری از او در کتاب‌های دوم، سوم و چهارم ابتدایی درج شد.
محبت همچنین در زمینه نقد شعر و قصه نویسی فعال است. او از آغاز فعالیت خود تا به امروز با کانون شعرا و نویسندگان امور تربیتی اداره کل آموزش و پرورش کرمانشاه و انجمن‌های ادبی رشید یاسمی، شعر جوان و ادیبان ایران همکاری داشته است.
او هم اکنون ساکن کرمانشاه است.
▪ آثار:
از خیمه‌های عاشورا، آن سوی چهره زرد خورشید، موج عطرهای بهشتی (سروده‌هایی برای رسول اکرم ص)، خانه‌ی هل اتی (شعرهای علوی)، آه... ای بانوی طوبی سایه آه... (فاطمیات)، گریه‌ی دل ناصبوران (شعرهای عاشورایی)، گلوی سبز آواز (مجموعه شعرهایی برای حضرت امام (ره))، خاطرات سبز (مجموعه شعر نوجوانان)، از مرزهای فریاد (دفتر سروده‌های انقلابی)، گزیده ادبیات معاصر (مجموعه شعر)، قلب را فرصت حضور دهید (مجموعه شعر) و...
آخرین کتاب در دست انتشار محبت؛ «اشک لطف می‌کند» نام دارد.
▪ اتفاق:
۱) دریافت جایزه شعر فروغ در سال ۱۳۵۲
۲) دریافت دو بار تقدیرنامه در سال‌های جنگ
یک کبوتر بر آسمان نجف
مرا به جرعه‌ای از یک نگاه مهمان کن
به این تسلی خوش، گاهگاه مهمان کن
اگرچه غرق گناهم ولی دلم پاک است
مرا به خاطر این بی‌گناه، مهمان کن
نخوانده آمده بودم کنار خاطر تو
مرا به خاطر این اشتباه مهمان کن
دوباره دست دعا جان‌پناه امنی ساخت
مرا به گوشه این جان ‌پناه مهمان کن
شنیده‌ام که کسی راز دل به چاه سپرد
مرا به جامی از آن آب چاه مهمان کن

منبع : انجمن شاعران ایران