شیخ محمدرضا‌بن عباس‌بن علی طبسی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۳۲۴ -۱۳۹۱) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، مجتهد ، فقیه و مدرس
پس از فراگیری مقدمات علوم ، در ۱۳۴۰ ق به مشهد رضوی رفت و سطوح اولیه را از ادیب نیشابوری و علامه سید محمد حسین شهرستانی و علامه سید محمد حسین شهرستانی و علامه سید محمد باقر مدرس و سید مرتضی یزدی آموخت. پس از آن به قم سفر کرد و فقه و اصول را از علماءِ بزرگ همچون آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری و آیت‌‌الله آقا میرزا سید علی یثربی کاشانی فراگرفت و حکمت و معقول را نزد میرزا علی اکبر حکیم یزدی و آیت‌‌الله میرزا محمد علی شاه آبادی خواند. او مدت هفت سال از محضر آیت‌الله حایری استفاده نمود و در خلال این مدت به عراق و عتبات عالیات رفت و بازگشت. پس از مدتی به نجف مهاجرت نمود و از محضر علامه کبیر شیخ محمد جواد بلاغی و آیت‌‌الله ضیاءالدین عراقی و آیت‌الله نائینی در فقه و اصول و تفسیر و کلام استفاده‌ها برد و از خواص اصحاب آیت‌الله اصفهانی شد و تا پایان عمر وی از اعضاءِ رئیسه مجلس استفتاء او بود. بعد از مرگ استاد به‌تدریس و تألیف پرداخت. مراتب اجتهاد و مقامات علمی وی مورد گواهی و تصدیق علماءِ بزرگ قم و نجف بود. وی تا ۱۳۹۱ ق در نجف به‌ وظائف دینی و اسلامی اشتغال داشت ، سپس اجباراً به ایران مهاجرت کرد و در قم سکنی گزید و به تألیف و تصنیف و مباحثات علمی پرداخت. از آثار وی: "عنیهٔ‌الطالب فی ایمان ابی طالب (ع)"؛ "الشیعهٔ و الرجعهٔ"؛ "در الاخبار فیما یتعلق بحال‌الاحتضار"؛ "ذرایع‌البیان فی عوارض‌اللسان"؛ "المنیهٔ فی حکم‌الشارب و اللحیهٔ"؛ "الدرالثمین فی‌التختم بالیمین"؛ حاشیه "طریق‌النجاهٔ"؛ "النجعهٔ فی‌الترجعهٔ"؛ "عقدالفراید فی اصول‌العقاید"؛ "مصباح‌الظلام فی هدایهٔ‌الانام"؛ "القول‌الفصیح فی اصول‌الدین‌الصحیح"؛ "تبصرهٔ‌المتعلمین فی اصول‌الدین"؛ "ذخیرهٔ‌الصالحین" ، در شرح "تبصرهٔ‌المتعلمین" ، در هشت جلد؛ حاشیۀ "وسیلهٔ‌النجاهٔ"؛ حاشیۀ "انیس‌المقلدین"؛ حاشیۀ "تبصره" علامه.

منبع : مطالب ارسالی