۶ اسفند ـ ۲۵ فوریه ـ پیدایش پاپیولیسم

با تشكیل نشست انجمن « نارودنیكی » مركب از اندیشمندان در فوریه سال ۱۸۷۰ در روسیه فرضیه « پاپیولیسم نوین » پا به عرصه وجود گذارد و به سرعت جهانگیر شد.
تفكری را « پاپیولیسم » گویند كه در عین حال كه بر منافع ملی و خصلت های فرهنگی تاكید دارد ، به موازات آن حامی عوام الناس و تامین حقوق و رفاه آنان است. بنا براین ، بر ضد امتیازات طبقات بالای جامعه است .
اصحاب این تفكر به شدت از رای اكثریت و قدرت ناشی از آن پشتیبانی می كنند . پس ، هوادار حل مسائل از طریق رفراندم هستند و بهترین وسیله رسانیدن پیام خود را به مخاطبان؛ برپاداشتن اجتماعات و انتشار اظهار نظرها و بیانات و سخنرانی ها و مصاحبه ها می دانند. به زعم انها ، اجتماعات باید دارای قطعنامه حاوی هدفها و خواستها باشدكه به تصویب جمع برسد كه برگی است قاطع . به این سبب پاپیولیست ها طرفدار تماس مستقیم با مردم و تبلیغ مستقیم برنامه های خود هستند . در نظر آنان « مردم » یعنی « اكثریت » .
بیشتر «پاپیو لیستها » همانند انجمن « نارودنیكی » ۱۳۳ سال پیش معتقدند كه دمكراسی برپایه الگوی دیگران « اصطلاحا : وارداتی » برای یك ملت فاجعه به بار می آورد ؛ لذا هر كشور با توجه به شرایط موجود آن باید دمكراسی خاص خود را داشته باشد.
پاپیولیستها « كاپیتالیسم » را رد می كنند و سوسیالیسم خالص را هم نمی پذیرند و از نوعی سوسیال دمكراسی جانبداری می كنند كه برپایه سنتهای ملی طرح ریزی شده باشد.
الكساندر هرزن Herzen از پاپیولیستهای معروف گفته است : ماركسیسم ( سوسیالیسم خالص ) نمی تواند در یك جامعه عقب مانده پیاده شود . هر جامعه ، اگر بخواهد سوسیالیست شود، برای توفیق در آن باید برای خود سوسیالیسمی مطابق شرایط و ذهنیت مردم بسازد. اگر سوسیالیسم در جامعه ای كه آمادگی هضم آن را ندارد پیاده شود به نوع دیگری از كاپیتالیسم و احیانا آنارشیسم منجر می شود. برای تكمیل بنای سوسیالیسم باید گام به گام پیش رفت و در برداشتن گامها دقت كرد . نمی شود پاره ای از پله ها را استثناء كرد و از روی آنها جهید.
تعاریف پاپیولیسم همانند سوسیال دمكراسی در هر جامعه ای متفاوت است و نمی توان گفت كه این تفكر در قاره آمریكا همان است كه در آفریقا وجود دارد. در بعضی كشورها مخصوصا در كشورهای آسیایی مفهوم « راه سوم » از آن استنباط می شود ایرادی كه كارشناسان علوم سیاسی بر فرضیه « پاپیولیسم » وارد می آورند این است كه توجه صرف به رای و خواست اكثریت ، بی اعتنایی به حقوق اقلیت است كه نمی شود آنان را هم كنار گذارد و نادیده گرفت .

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز