عرفان(Erfan)

عرفان كمابیش به عنوان یك متفكر شناخته می‌شود. از لحاظ وسعت فكری و توانایی اندیشه كمتر كسی را می‌توانید پیدا كنید كه با عرفان رقابت كند. ذهن سریع او به سرعت واقعیت‌ها و اطلاعات جدید را درك می‌كند و ضمن تجزیه و تحلیل، آنها را به دایره دانسته‌های فعلی‌اش می‌افزاید. شاید به همین جهت باشد كه معمولاً عرفان عاقل‌تر از همسالانش به نظر می‌رسد. كسانی كه از تیزهوشی عرفان بی‌بهره‌اند او را دانشمند صدا می‌كنند. اگرچه این موقعیت باعث می‌شود عرفان به شدت از طرف دیگران مورد احترام قرار بگیرد، اما در روابطش آدمی محبوب و دوست‌داشتنی به حساب نمی‌آید. دلیل آن هم تقریباً روشن است. از نظر عرفان احساسات هیچ معنی خاصی ندارد.
او اغلب همه‌چیز را با حساب‌های عقلی و منطقی ارزیابی می‌كند و هرگز به خودش اجازه نمی‌دهد تحت‌تأثیر احساساتش قرار بگیرد و آنها را بروز دهد. به همین جهت ظاهر عرفان بسیار سرد و خشك است. قابلیت‌های چشمگیر عرفان به همراه حس مسوولیت‌پذیری فوق‌العاده‌اش موجب می‌شود در تجارت و امور مالی به سرعت پیشرفت كند. ذهن تحلیل‌گر او اینجا هم به كمكش می‌آید و باعث می‌شود یك دید كاملاً عملی نسبت به كارها داشته باشد. كافی است عرفان بداند به چه نتیجه‌ای باید برسد. در اینصورت این توانایی را دارد كه مراحل لازم برای رسیدن به آن هدف را برنامه‌ریزی كند. اراده راسخ عرفان هم به عنوان عنصری كمكی موفقیت او را در هر كاری كه به عهده می‌گیرد تضمین می‌كند. از همه مهم‌تر اینكه عرفان می‌تواند تلاش و فعالیت افراد را برای رسیدن به یك هدف در قالب یك گروه سازماندهی كند و از این لحاظ در هر موقعیت مدیریتی كه قرار بگیرد می‌درخشد. به علاوه خود عرفان هم دوست دارد از لحاظ اجتماعی یك شغل و موقعیت مهم و استراتژیك داشته باشد.
و اما نكته آخر: عرفان در كل مردی است غیرشخصی. برای او شغلش و روابط كاری بر خودش و مسائل شخصی‌اش اولویت دارند و این تنها نقطه ضعف عرفان است. چون نمی‌تواند در زندگی‌اش تعادل بین كار و امور شخصی را برقرار كند، در نهایت همیشه خانواده و دوستان او گله‌مندند كه عرفان به اندازه كافی به آنها توجه نمی‌كند.

منبع : روزنامه تهران امروز