جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا
موسیقی بومی ، استان اردبیل
موسیقی بومی منطقه، هم در گذشته و هم امروزه در وجود «عاشیقها» خلاصه میشود. عاشیقها هنرمندانی هستند با كولهباری از غمها و شادیها كه به طور خودساخته از میان محرومان و ستمدیدگان جامعه برخاستهاند و نیازها و دردهای خویش و تبار خود را با نوای دلنشین «ساز» و در قالب ترانههای اصیل و دلپذیر، در مجالس، عروسیها و قهوهخانهها ترنم میكنند.
عاشیقهای معاصر آذربایجان، مالك گنجینه بزرگ هنر و ادبیات تاریخی اسلاف خویشاند؛ اینان، سرودههای استادانه و داهیانه خود را همراه با اندیشههای بشردوستانه و حفظ سنن هنر عاشیقی در میان مردم رواج میدهند و وقت و بیوقت در مجالس عروسی و جشنها حاضر میشوند و هم از این راه، زندگی روزانه خود را تأمین میكنند.
اكنون در آذربایجان كمتر دهكدهای را میتوان یافت كه جشنها و عروسیهایشان بدون عاشیق برگزار شود. حتی در مناطقی كه عاشیق نیست، فرسنگها راه پیموده میشود تا عاشیقی به جشن دعوت شود و مجلس را با سخنان حكمتآموز و ترانهها و منظومههای دلنشین خود برگزار كند.
عاشیق، ساز مینوازد. ساز آلتی است شبیه تار، مركب از نه سیم كه به سینه میفشارند و مینوازند. نام ابتدایی و قدیمی آن «قوپوز» است كه چیزی شبیه كمانچههای كنونی بوده است. اكنون همراه هر عاشیق كم و بیش یك یا دو «بالابانچی» (بالابان زن) و «قاوالچی» (دایرهزن) نیز هستند كه او را همراهی میكنند. گاهی نیز چند دسته عاشیق یكجا ظاهر میشوند و هنرنمایی میكنند.
عاشیق هنرمند مردم است. هم شاعر، هم آهنگساز، هم منظومهسرا، هم خواننده، هم نوازنده، هم هنرپیشه و هم داستانگو است. به عبارت دیگر در عرصه شعر، منظومه، موسیقی و رقص خلاق است و هنرمندی است كه این همه را با انگشتان ماهر و صدای دلنوازش اجرا میكند.
در روزگاران گذشته، به این هنرمندان علاوه بر «عاشیق»، «وارساق» و «یانشاق» هم میگفتند و به هنرمندترین و شایستهترینشان «ده ده» میگفتند كه از آن میان میتوان به «ددهقاسم» (قرن 13 هـ.ق)، «توراب دده» (قرن 12 هـ.ق)، «ددهیادیار» (قرن 10 هـ.ق)، «كرم دده» و مشهورتر از همه «دده قورقود» اسطورهای اشاره كرد.
از عاشیقهای معروف و قدیمی آذربایجان میتوان از: عاشیق عباس توفارقافلی، ساری عاشیق، عاشیق معصوم، عاشیق امراه، عاشیق قربانی، عاشیق علعسگر و مانند اینها نام برد كه هر یك از برجستهترین هنرمندان زمان خود بودهاند.
از عاشیقهای معاصر آذربایجان میتوان به: عاشیق اسد، عاشیق قشم، عاشق جبی، عاشیق حسین جوان، عاشیق عبدالعلی، عاشیق رسول، عاشیق یداله، عاشیق مشی، عاشیق حسن اسكندری، عاشیق عزیز شهنازی، عاشیق حسن نامور، عاشیق علی، عاشیق اشرف و دهها تن دیگر اشاره داشت كه شماری از اینان زیر پوشش اداره كل ارشاد اسلامی استان به فعالیت هنری خود ادامه میدهند و در سالهای گذشته ضمن شركت در مراسم بزرگداشت دهه فجر، در برنامههای موسیقی بومی خارج از كشور از جمله در آلمان، فرانسه، اسپانیا، آذربایجان و ... شركت كردهاند و معمولاً با استقبال پرشور شنوندگان روبرو شدهاند.
عاشیقهای معاصر آذربایجان، مالك گنجینه بزرگ هنر و ادبیات تاریخی اسلاف خویشاند؛ اینان، سرودههای استادانه و داهیانه خود را همراه با اندیشههای بشردوستانه و حفظ سنن هنر عاشیقی در میان مردم رواج میدهند و وقت و بیوقت در مجالس عروسی و جشنها حاضر میشوند و هم از این راه، زندگی روزانه خود را تأمین میكنند.
اكنون در آذربایجان كمتر دهكدهای را میتوان یافت كه جشنها و عروسیهایشان بدون عاشیق برگزار شود. حتی در مناطقی كه عاشیق نیست، فرسنگها راه پیموده میشود تا عاشیقی به جشن دعوت شود و مجلس را با سخنان حكمتآموز و ترانهها و منظومههای دلنشین خود برگزار كند.
عاشیق، ساز مینوازد. ساز آلتی است شبیه تار، مركب از نه سیم كه به سینه میفشارند و مینوازند. نام ابتدایی و قدیمی آن «قوپوز» است كه چیزی شبیه كمانچههای كنونی بوده است. اكنون همراه هر عاشیق كم و بیش یك یا دو «بالابانچی» (بالابان زن) و «قاوالچی» (دایرهزن) نیز هستند كه او را همراهی میكنند. گاهی نیز چند دسته عاشیق یكجا ظاهر میشوند و هنرنمایی میكنند.
عاشیق هنرمند مردم است. هم شاعر، هم آهنگساز، هم منظومهسرا، هم خواننده، هم نوازنده، هم هنرپیشه و هم داستانگو است. به عبارت دیگر در عرصه شعر، منظومه، موسیقی و رقص خلاق است و هنرمندی است كه این همه را با انگشتان ماهر و صدای دلنوازش اجرا میكند.
در روزگاران گذشته، به این هنرمندان علاوه بر «عاشیق»، «وارساق» و «یانشاق» هم میگفتند و به هنرمندترین و شایستهترینشان «ده ده» میگفتند كه از آن میان میتوان به «ددهقاسم» (قرن 13 هـ.ق)، «توراب دده» (قرن 12 هـ.ق)، «ددهیادیار» (قرن 10 هـ.ق)، «كرم دده» و مشهورتر از همه «دده قورقود» اسطورهای اشاره كرد.
از عاشیقهای معروف و قدیمی آذربایجان میتوان از: عاشیق عباس توفارقافلی، ساری عاشیق، عاشیق معصوم، عاشیق امراه، عاشیق قربانی، عاشیق علعسگر و مانند اینها نام برد كه هر یك از برجستهترین هنرمندان زمان خود بودهاند.
از عاشیقهای معاصر آذربایجان میتوان به: عاشیق اسد، عاشیق قشم، عاشق جبی، عاشیق حسین جوان، عاشیق عبدالعلی، عاشیق رسول، عاشیق یداله، عاشیق مشی، عاشیق حسن اسكندری، عاشیق عزیز شهنازی، عاشیق حسن نامور، عاشیق علی، عاشیق اشرف و دهها تن دیگر اشاره داشت كه شماری از اینان زیر پوشش اداره كل ارشاد اسلامی استان به فعالیت هنری خود ادامه میدهند و در سالهای گذشته ضمن شركت در مراسم بزرگداشت دهه فجر، در برنامههای موسیقی بومی خارج از كشور از جمله در آلمان، فرانسه، اسپانیا، آذربایجان و ... شركت كردهاند و معمولاً با استقبال پرشور شنوندگان روبرو شدهاند.
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران حجاب رئیس جمهور رئیسی دولت سیزدهم دولت سریلانکا توماج صالحی مجلس شورای اسلامی پاکستان کارگران سید ابراهیم رئیسی
کنکور تهران سیل آتش سوزی قم سردار رادان هواشناسی فضای مجازی سازمان سنجش شهرداری تهران پلیس سلامت
قیمت خودرو خودرو قیمت طلا دلار مسکن تورم قیمت دلار بازار خودرو بانک مرکزی ارز ایران خودرو سایپا
خانواده موسیقی رهبر انقلاب تلویزیون فیلم ترانه علیدوستی سینمای ایران مهران مدیری بازیگر شعر تئاتر
کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
غزه فلسطین آمریکا اسرائیل رژیم صهیونیستی جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین طوفان الاقصی ایالات متحده آمریکا
پرسپولیس فوتبال استقلال جام حذفی بازی آلومینیوم اراک بارسلونا لیگ برتر انگلیس باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس فوتسال تراکتور
هوش مصنوعی ناسا بنیاد ملی نخبگان ربات گوگل تیک تاک فیلترینگ
مالاریا کاهش وزن زوال عقل سلامت روان داروخانه