۲۶ شهریور ۱۳۸۶ ـــ ۱۷ سپتامبر ــ اعدام یک زن به جرم کشتن شوهر و فرزندان، ۱۸ سال پس از وقوع قتل!

بانو فرانسس نیوتن که ۱۸ سال پیش شوهر و دو فرزندخود را با شلیک گلوله کشته بود ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۵ در زندان تکزاس آمریکا با تزریق زهر اعدام شد. وی حاضر نشد به عنوان آخرین مطلب، حرفی بزند. فرانسس سومین زنی است که پس از سال ۱۹۷۶ و از سرگیری مجازات اعدام در آمریکا، در تکزاس اعدام می شود. در سال ۲۰۰۵ تا ماه نهم ۱۳ تن در ایالت تکراس اعدام شده بودند. فرانسس ۴۰ ساله بود (عکس بالا). پدر، مادر و خواهر گریان او از جمله کسانی بودند که آخرین لحظه حیات این موجود را نظاره می کردند. فرانسس نیز آخرین نگاه خود را به سوی آنان افکند. در خارج از زندان محل اعدام، دهها تن بر ضد مجازات اعدام تظاهرات می کردند. «جان لا گراپ» وکیل قضایی بانو فرانسس گفت که او قربانی نقص قانون شد که اجازه نداد پرونده اش در دیوان عالی ایالات متحده مطرح شود. لاگراپ همچنین به ضعف آیین دادرسی در تکزاس و مراحل دادرسی اعتراض کرد و خواهان اصلاح آن شد. اعدام، ۱۸ سال پس از وقوع جنایت، خود یک مسئله است که افکار عمومی نمی تواند تحمل کند. این قبیل اعدام، باعث تنبه دیگران نمی شود که مقصود اصلی از مجازات کردن مجرمان است. وکیل قضایی بانو فرانسس در طول ۱۸ سال رسیدگی قضایی کوشیده بود که ثابت کند که قتلها با گلوله تپانچه فرانسیس صورت نگرفته بود. قتلها در هفتم آوریل ۱۹۸۷ در یک آپارتمان در شهر هوستن انجام شده بود. فرانسس قضیه را به پلیس خبر داده بود و گفته بود که با یکی از بستگانش در خارج از خانه بود که پس از بازگشت به آپارتمان با او، با اجساد رو به رو شد. پلیس پس از به دست آوردن یک تپانچه متعلق به فرانسس در خانه، به وی ظنین شد و فرانسس هنگامی متهم شد که شرکت بیمه عمر به پلیس خبر داد که وی چند روز پیش از وقوع قتل، شرایط قرارداد بیمه عمر خانواده اش را تغییر داده بود و خودش را دریافتگر مبلغ بیمه عمر خانواده کرده بود که فرانسس گفت که تغییر شرایط امری عادی بود و نقشه ای در کار نبود. فرزندان او یک پسر ۷ ساله و یک دختر ۲۱ ماهه بودند.
اعدام فرانسس همزمان با درگذشت یک روزنامه نگار بود که دهها سال با مجازات اعدام مخالفت کرده بود.
دیویوید اندرسون روزنامه نگاری که با نوشتن و شکافتن انگیزه جنایات و دنبال کردن احکام قضایی، در جامعه آمریکا شهرت وسیع به دست آورده بود و با نوشته هایش کمک بسیار به اصلاح وضع قضایی و رسیدگی های پلیس کرده بود ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۵ در ۶۲ سالگی از بیماری سرطان مجاری صفرا درگذشت. وی از اعضای میز مقالات نیویورک تایمز بود. اندرسون که از مخالفان سر سخت مجازات اعدام بود چندین کتاب در زمینه تجربه و تفکر خود نوشته است که معروفترین آنها «جنایتکار و دستگاه قضایی» عنوان دارد. او نوشته است که برای دور ساختن همیشگی یک مجرم از جامعه، چه فرقی میان کشتن او و حبس دائم است. اگر از هزینه زندان هراس است، اجازه دهید که محکوم به حبس دائم در کارگاه زندان کار کند و با درآمد خود امرار معاش کند و همانند دیگران، پس از ازکار افتادگی از مقررات بازنشستگی استفاده کند. اعدام یک انسان عملی است زشت و غیر قابل تحمل.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز