آب و هواى کره زمين را به سه منطقهٔ بزرگ تقسيم نمودهاند که با عرضهاى جغرافيائى قطبى (آب و هواى سرد بدون تابستان)، عرضهاى جغرافيائى حارٌهاى (آب و هواهاى گرم بدون زمستان) و نيز عرضهاى جغرافيائى ميانه (آب و هواهاى معتدل با تناوب گرمائي) مطابقت دارند.
مىدانيم که عوامل مختلف جغرافيائي، از جمله پراکندگى خشکىها و درياها يا وجود تودههاى کوهستانى از اهميت زيادى برخوردار هستند. مناطق قطبى و حواشى آن از نقطهنظر فعاليتهاى جهانگردى در سطح پائينى قرار دارند. در مقابل، عرضهاى جغرافيائى ميانه، بيشترين جهانگرد را بهخود جذب مىکنند و فضاهاى حارٌهاي، که خشک يا بارانى هستند با توسعهٔ قابل ملاحظهٔ جهانگردى همراه هستند، و از ويژگى بسيار برجستهاى سود مىبرند.
آسايش و سلامتى
عبارت آسايش، که گاهى اشاره به يک ايدهٔ اضافى مىکند، در اين مسئله از نقطهنظر روانشناسى موردنظر است. آسايش معادل راحتى و استراحت يک موجود است که در برابر تهاجمات خارجى با آن مقابله مىکند. يک آب و هواى مناسب، بهصورتى است که بدن انسان براى حفاظت در برابر پايدارى محيط داخلى آن نيازى به کوشش بسيار زياد ندارد و اينکه با دليلى مهمتر، مکانيسمهاى منظم موازنهها و توزان بيولوژيکى عمده را درخطر نيندازد. بنابراين بايد به آب و هواشناسى زيستى اشاره نمود.
بهطور عمده، يک واکنش متقابل مداوم بين طبيعت بيولوژيکى انسان و انرژىهاى محيطى که در آن واقع است، وجود دارد. بدن انسان هميشه برابر اثرات تهاجمى يا نيروبخشى محيط زيست طبيعى قرار دارد.
راحتى هيدريک (Hydrique)
راههاى تنفسى با هوا و خون در تماس هستند. بين انسان و جو تبادلاتى بين برخى از گازهاى حلاٌل وجود دارد. اين انتقال بهموجب قانون اُسمزى انجام مىگيرد. اين گازهاى حساس که بين خون و هوا اثر مىگذارند، بر آب و هواشناسى توريستى اثر قابل ملاحظهاى وارد مىکنند. غلظت اکسيژن با ارتفاع کاهش مىيابد و بخار آب علاوهبر تغييرات جغرافيائى مهمى که با کاراکتر منطقهاى دارد، در يک محل مشخص نيز داراى تغييرپذيرى مهمى است.
نسبت آب در پلاسما : U > ۳۱/۳ hpa تبخير ششى: U < ۳۱/۳ hpa