سه شنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۲ / 19 March, 2024
مجله ویستا
در خیال شکار
يکى بود، يکى نبود. روباهى بود که به سنٌ پيرى رسيده بود و ديگر شکار کردن برايش کار آسانى نبود. روزى از روزها، روباه به شيرى برخورد. شير پرسيد: 'روباه جان! چرا اينقدر لاغر شدهاي؟' |
روباه گفت: 'دوست عزيز! چطور انتظار دارى لاغر و ضعيف نشوم؟ مىخواهم حيوانهاى بزرگ را شکار کنم، زورم نمىرسد. حيوانهاى کوچک هم زود فرار مىکنند و از دستم در مىروند. فقط دستم به موش صحرائى مىرسد. آنرا هم ميلم نمىکشد بخورم. وقتى هم از روى ناچارى مىخروم، حالم به هم مىخورد. نمىدانم روزگارم چقدر سخت مىگذرد.' |
شير، دلش به حال روباه سوخت و گفت: 'آه غصٌه نخور. من حتماً برايت حيوان بهدرد بخورى شکار مىکنم تا حسابى غذا بخورى و چاق شوي.' |
شير و روباه بهراه افتادند. مدتى بعد، چشمشان به چند يابو خورد. آنها در جائى کمين کردند. يابوها به نزديکىشان رسيدند. شير که حسابى شير شده بود، با غرور پرسيد: 'موهاى يالم سيخ سيخ شدهاند!' |
روباه گفت: 'بله سيخ سيخ شدهاند.' |
شير پرسيد: 'چشمهايم سرخ سرخ شدهاند؟!' |
روباه جواب داد: 'بله، سرخ سرخ شدهاند.' |
شير پرسيد: 'موهاى سرم راست شدهاند؟!' |
بله، راست شدهاند. |
- پس کلک يکى از آن يابوها کنده است. |
و يا اين حرف، شير به طرف يابوها حمله کرد و يکى را به چنگ انداخ و کُشت. اول خودش از گوشت يابو آنقدر خورد که سير شد و مقدارى هم ذخيره برداشت و بقيه را به روباه داد. گوشت يابو براى يک ماه روباه کافى بود. روباه يک ماه خورد و خوابيد و قوى و چاق شد. |
يک روز روباه دوستان قديمىاش را ديد. دوستانش با ديدن او که چاق شده بود، تعجب کردند. |
روباه گفت: 'من با شير دوست شدم و از او روش شکار را ياد گرفتم. اگر مىخواهيد به شما هم راه شکار را ياد مىدهم!' |
بقيهٔ روباهها گفتند: 'راست مىگوئي؟ اگر يادمان بدهي، خيلى خوشحال مىشويم.' |
روباه گفت: 'باشد، برويم.' |
و خودش جلو افتاد، بقيه هم دنبالش. مدتى بعد، چشمشان به يابوئى خورد. روباه از دوستانش خواست که در جائى کمنى کنند. همه پنهان شدند و خوابيدند. يابو به نزديکى آنها رسيد. |
روباه سؤالهائى را که شير موقع شکار کرده بود، به ياد آورد و از همراهانش پرسيد: 'موهاى يالم سيخ سيخ شدهاند؟ چشمهايم سرخ سرخ شدهاند؟ موى سرم راست شده ... ؟' |
در آنموقع يابو به چند قدمى آنها رسيده بود. روباه به طرفش پريد. پشت سر يابو که رسيد. يابو با سمش چنان ضربهاى به پيشانى روباه زد که نقش زمين شد و ديگر برنخاست. روباهها با ديدن اين صحنه، پا به فرار گذاشتند. |
- در خيال شکار |
- افسانههاى ترکمن ص ۱۶ |
- گردآورى و تأليف: عبدالرحمن ديهجي |
- نشر افق چاپ سوم ۱۳۷۵ |
(فرهنگ افسانههاى مردم ايران - جلد پنجم (د)، على اشرف درويشيان، رضا خندان (مهابادي)). |
همچنین مشاهده کنید
- علی بونهگیر
- خروس گردو دزد
- مرغ سخنگو (۲)
- یک گردو بینداز بیاید (۲)
- پسر خارکن با ملا بازرجان
- کچل دهاتی که به مقام داماد شاه رسید
- گل و نسترن و مرغسعادت
- قصه در قصه (۲)
- تقدیر ۲ (۲)
- سلمان تنبل
- افراد ساده لوح
- علی باقالوکار
- قصه در قصه (۳)
- شیرویه
- کیسهٔ مخملی و نود و نه سکه طلا
- محمد و مقدم
- معنی حرف سلطان و پوستفروش
- غلام (۲)
- حلیم حُلَیره
- درویش پندده