ما خنده را به مردم بی‌غم گذاشتیم

ما خنده را به مردم بی‌غم گذاشتیم		گل را به شوخ چشمی شبنم گذاشتیم
قانع به تلخ و شور شدیم از جهان خاک		چون کعبه دل به چشمه‌ی زمزم گذاشتیم
مردم به یادگار اثرها گذاشتند		ما دست رد به سینه‌ی عالم گذاشتیم
چیزی به روی هم ننهادیم در جهان		جز دست اختیار که بر هم گذاشتیم
دادند اگر عنان دو عالم به دست ما		از بیخودی ز دست همان دم گذاشتیم
بی‌حاصلی نگر که حضور بهشت را		از بهر یک دو دانه چو آدم گذاشتیم
صائب فضای چرخ مقام نشاط نیست		بیهوده پا به حلقه‌ی ماتم گذاشتیم