در شکایت و طلب احسان از مخدوم

ای خداوندی کز غایت احسان و سخا		ابر در جنب کفت باطل و دریا زورست
جود و بخل از کف تو هر دو مخنث شده‌اند		مگرش طبع سقنقور و دم کافورست
بنده را خدمت پیوسته‌ی ده ساله مگیر		کز قرابات نفور و ز وطن مهجورست
ده قصیده است و چهل قطعه همه مدحت تو		که به اطراف جهان منتشر و مشهورست
با چنین سابقه کس را به چنین روز که دید		کز غم راتبه روزش چو شب دیجورست
سعی کن سعی که در باب چنین خدمتگار		سعی تو اندک و بسیار همه مشکورست
بر سرش سایه فکن هین که در افواه افتاد		که ز تقصیر فلان کار فلان بی‌نورست
اندرین شدت گرما که ز تاثیر تموز		بانگ جزد از تف خورشید چو نفخ صورست