در مذمت افلاک

ای پسر تا به فلک ظن سخاوت نبری		کانچه بدهد به یسارت بستاند به یمین
آفتابش که در این دعوی رایت بفراشت		اگر انصاف دهی آیت بخلیست مبین
از بخیلی نبود آنکه کسی داده‌ی خویش		برکشد از سر آن تا فکند در بر این
پاره‌ی ابر سیه را ندهد بهره‌ی نور		تا به اندازه‌ی آن باز نخواهد ز زمین