فریبرز عرب نیا

● شرح حال
▪ تاریخ تولد: ۱۳۴۳
▪ همسر سابق آتنه فقیه نصیری
▪ همسر فعلی عسل بدیعی
▪ لیسانس گرافیك از دانشكده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر.
▪ هم زمان با تحصیلات دانشگاهی، آموزش سینما را در مجتمع آموزشی سینما آغاز كرد و مدتی نیز كلاسهای بازیگر تئاتر را در كانون تئاتر تجربی گذراند.
▪ نمایش هایی كه طی این دوره بازی و كارگردانی كرده عبارتند از: آوازخوان طاس، كالیگولا، دایره گچی قفقازی و ...
▪ فریبرز عرب نیا تا قبل از سال ۱۳۷۴ در هشت فیلم در نقشهای دوم و سوم ظاهر شد و هیچگاه نتوانست توانایی هایش را به معرض نمایش بگذارد. اما وقتی از طرف مسعود كیمیایی برای بازی در فیلم ضیافت از او دعوت شد، همگان بر این عقیده بودند كه كیمیایی قهرمان خود را یافته است. بازی او در فیلم ضیافت یكی از بهترین بازیهای جشنواره چهاردهم فیلم فجر بود.
▪ اوج هنرنمایی فریبرز عرب نیا در فیلم سلطان بود. او توانست شمایل یك قهرمان به ته خط رسیده را به زیبایی هرچه تمام تر ایفا كند. این نقش آفرینی تا حدی خوب و پذیرفتنی بود كه منتقدان ماهنامه فیلم بازی او را بهترین بازی جشنواره پانزدهم فیلم فجر خواندند. این در حالی بود كه عرب نیا حتی كاندید دریافت جایزه هم نشده بود.
▪ فریبرز عرب نیا در فاصله بین ضیافت و سلطان سه فیلم بازی كرد. سه فیلم حادثه ای. فیملهایی كه نه ارزش ماندگاری داشتند و نه عرب نیا نشانی از خود داشت. عرب نیا تا به امروز همچنان در فیلمهای نچندان مطرح بازی می كند. او می توانست چهره ای ماندگار در سینمای ایران از خود به جای بگذارد اما بیراهه های كارنامه بازیگری او شاید حتی بازیهای بسیار خوبش را زیر سوال ببرد.
▪ فریبرز عرب نیا پس از سلطان، سه چهار بازی خود هم در كارنامه سینمایی اش ثبت كرد تا همچنان خیلیها به او امیدوار باشند. بازی قابل قبول او در فیلم جهان پهلوان تختی و بخصوص شوكران - هر دو ساخته بهروز افخمی - و بازی متفاوت و بسیار دشوارش در فیلم شیفته فریبرز عرب نیا را به عنوان یكی از چهره های برتر دهه هفتاد سینمای ایران معرفی كرد.
● فیلم شناسی:
▪ شاهرگ (علی غفاری، ۱۳۷۶)
▪ بادامهای تلخ (كاظم معصومی، ۷۷/۱۳۷۶)
▪ شوكران (بهروز افخمی، ۱۳۷۷)
▪ دلباخته (خسرو معصومی، ۱۳۷۸)
▪ شیفته (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۸)
▪ هزاران زن مثل من (رضا كریمی، ۱۳۷۸)
▪ رنگ شب (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۹)
▪ هفت پرده (فرزاد مؤتمن، ۱۳۷۹)
▪ از صمیم قلب (بهرام كاظمی، ۱۳۷۹)
▪ وكیل (مجموعه تلویزیونی، سیروس مقدم، ۱۳۸۱)
▪ شیاد (قدرت الله صلح میرزایی، ۱۳۸۱)
▪ عطش (محمدحسین فرح بخش، ۱۳۸۱)
▪ برگ برنده (سیروس الوند، ۱۳۸۱)
▪ پروانه (عباس رافعی)
▪ وصل نیكان (ابراهیم حاتمی كیا، ۱۳۷۰)
▪ مسافران (بهرام بیضایی، ۱۳۷۰)
▪ خسوف (رسول ملاقلی پور، ۱۳۷۱)
▪ من زمین را دوست دارم (ابوالحسن داودی، ۱۳۷۲)
▪ آهوی وحشی (حمید خیرالدین، ۱۳۷۱)
▪ مرد پنجم (سیدمحسن شهابی، ۱۳۷۳)
▪ سالهای بیقراری (مسعود نوابی، ۱۳۷۳)
▪ كاكادو (تهمینه میلانی، ۱۳۷۳)
▪ ضیافت (مسعود كیمیایی، ۱۳۷۴)
▪ ستاره های سربی (مهدی ودادی، ۱۳۷۵)
▪ فرار مرگبار (تورج منصوری، ۱۳۷۴)
▪ بالاتر از خطر (سعید عالم زاده، ۱۳۷۵)
▪ سلطان (مسعود كیمیایی، ۱۳۷۵)
▪ جهان پهلوان تختی (بهروز افخمی، ۱۳۷۶)

منبع : ایران مانیا