این قماربازان حرفه یی

ورزش و تبانی؛ این دو کلمه سال هاست در کنار هم زندگی می کنند و هر روز خبر تازه یی از این دو به گوش می رسد. بالاخره معلوم نیست در این جنگ تن به تن کدام یک پیروز می شوند. اما واقعیت آن است که تبانی مانند ویروسی هر چند وقت یک بار به بدنه ورزش رسوخ و ساختار آن را با مشکل مواجه می کند. این بار این ویروس دوباره در انگلیس خودش را نشان داده است. روزنامه «ایندیپندنت» چاپ لندن از گرفتن رشوه یی ۵۰ هزار پوندی توسط یک بازیکن فوتبال این کشور خبر داده است. نامی از این بازیکن برده نشده اما گفته می شود این بازیکن که سابقه بازی در یکی از تیم های لیگ برتری را در کارنامه دارد این کار را برای پر کردن بدهی اش انجام داده؛ بدهی که ناشی از قمار او بوده است. او ۵۰ هزار پوند به یکی از دلال های شرط بندی بدهکار بوده و طرف هم تصمیم گرفته در قبال اخراج شدن این بازیکن از زمین و اخطار گرفتن سه نفر از هم تیمی هایش، از بدهی این بازیکن صرف نظر کند. بازیکن هم برای پرداخت بدهی اش حاضر به انجام این کار طبق قرار تعیین شده توسط دلال شده است. در نهایت با وقوع این اتفاق تیم شکست می خورد و تبانی کامل می شود. اما واقعیت جای دیگری است. اینکه این بازیکن عذاب وجدان می گیرد و خودش را معرفی می کند تا تحت مداوا قرار گیرد و اعتیادش به قمار کردن را درمان کند. گفته می شود او از این اتفاق رخ داده «خجالت زده و پشیمان» است. اینکه دلال چه نفعی از شکست خوردن آن تیم داشته مشخص نیست اما گفته می شود آن مسابقه آنقدر اهمیت داشته که بازار خاص خودش را داشته باشد.
وقوع چنین اتفاقی می تواند کابوسی برای مسوولان فوتبال باشد. دیگر همه می دانند در انگلیس هم فوتبال از حیث تبانی ایمن نیست و این رسوایی که اخیراً بسیاری از کشورهای اروپایی چون ایتالیا، آلمان و لهستان را دربر گرفته، وارد تار و پود فوتبال انگلیس هم شده است. رسیدن این پدیده به آسیا هم داستان خاص خودش را دارد. گفته می شود سه شنبه شب هفته گذشته با دو بازیکن تیم «ویکتوری» مالدیو تماس گرفته شده تا مقابل «هوم یونایتد» سنگاپور بازی خودشان را انجام ندهند. کار به جایی رسیده که حتی محمد بن همام رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا وارد ماجرا شده و از اتحادیه فوتبال سنگاپور (FAS) خواسته که وارد عمل شود؛ «هم AFC و هم FAS تبانی را همانند غده یی سرطانی در فوتبال می دانند که به اصل فوتبال، تیم ها و در نهایت بازیکنان ضربه می زند. رشوه گیری و تبانی فوتبال را نابود می کنند و AFC خود را متعهد می داند این مساله را ریشه کن کند و فوتبال آسیا را پاک نگه دارد.» جالب است که تیم «هوم یونایتد» در آن مسابقه به پیروزی دو بر یک رسیده بود. گرچه گفته می شود این دو بازیکن آرژانتینی «ویکتوری» این پیشنهاد را رد کرده اند اما شکست تیم مالدیوی قضیه را بودار می کند.
اما واقعاً چرا بازیکنان حاضر به انجام چنین قماری روی زندگی ورزشی شان می شوند؟ متخصصان ترک اعتیاد قمار را یک جور مشکل می دانند که می تواند بیش از فوتبال، دولت ها را تحریک کند. شاید به همین دلیل است که کلینیک «اسپورتینگ چنس» در انگلیس عهده دار رسیدگی به این گونه مشکلات شده است. این کلینیک مرکز درمان ورزشکارانی است که دچار اعتیاد به بیماری های مختلف می شوند. «اسپورتینگ چنس» را تونی آدامز بازیکن سابق آرسنال که خود مدت ها دچار مشکلاتی اینچنینی بود، تاسیس کرده؛ نهادی که هفته گذشته سمیناری درباره قمار داشت؛ سمیناری که با حضور بازیکنانی برگزار شد که سابق بر این مشکلات شخصی یا رفتارهای ناهنجار منجر به اعتیاد داشته اند.
پدیده قمار روز به روز بیش از گذشته به بدنه فوتبال ضربه می زند و هدف این کلینیک ریشه کن کردن چنین پدیده یی است.
حتی هویت مراجعه کنندگان به این کلینیک هم محفوظ است طوری که پیتر کی مدیر اجرایی این مرکز از افشا کردن هویت بازیکن خاطی که اخیراً بحث اول مطبوعات انگلیس شده، خودداری کرده است. «کی» تنها به یک نکته ظریف اشاره می کند؛ «مهم نیست که این بازیکن عضو تیمی در لیگ برتر است یا لیگ دسته چهارم. مهم این است که اعتیادهایی اینچنینی می تواند فردی را به سمت کارهای غیرعقلانی بکشاند مثل تلاش برای خودکشی.»
این نکته حتی سندیت هم دارد. یکی از افراد حاضر در سمینار هفته گذشته از خودکشی بازیکنی حرف زده که به دلیل بدهی ۳۷ هزار پوندی ناشی از قمار خودکشی کرده است. یکی دیگر از حاضران هم از تلاش های چندین بازیکن حتی بازیکنان حاضر در لیگ برتر برای ترک اعتیادشان به کوکائین حرف زده است؛ اعتیادی که باشگاه ها کامل از آن بی خبرند و ارتباطش با قمار کاملاً ملموس است. پیتر کی دو سال پیش در گفت وگو با روزنامه «ایندیپندنت» راجع به اعتیادهایی اینچنینی و مراجعه بیش از ۳۰ بازیکن فوتبال با مشکلات اعتیادی حرف زده بود. جالب است که این آمار در سال گذشته به چیزی حدود دو برابر افزایش یافته است.
در چنین شرایطی شاید دو برابر شدن آمار نگران کننده باشد اما «کی» اعتقاد دارد افزایش تعداد مراجعه کنندگان به دلیل آگاهی بیشتر از این مشکل و علاقه بیشتر بازیکنان برای کمک به خودشان است. پدیده قمار نه تنها فوتبال را به سمت تبانی و نابودی کشانده بلکه جامعه انگلیس را هم تحت الشعاع خود قرار داده است. در تحقیقی که سال گذشته توسط دولت انگلیس انجام شده چیزی حدود ۶/۰ درصد انگلیسی ها مشکل قماربازی دارند. این یعنی چیزی حدود ۲۴ نفر از چهار هزار فوتبالیست حرفه یی حاضر در این تحقیق. گرچه کارشناسان اعتقاد دارند آمار واقعی ۱۰ برابر آمار دولتی است و هر باشگاه حدوداً دو یا سه بازیکن با چنین مشکلاتی دارد.
نکته جالب توجه تحقیقی است که روزنامه «ایندیپندنت» حدوداً هشت سال پیش با همکاری اتحادیه بازیکنان حرفه یی انگلیس (PFA) انجام داده است. در این تحقیق بیش از یک سوم بازیکنان حرفه یی از شرط بندی روی فوتبال حرف زده بودند؛ کاری که آن زمان خلاف قوانین اتحادیه فوتبال انگلیس بود. حتی در آن برهه پنج بازیکن ادعا کرده بودند با آنها برای تبانی مسابقات تماس گرفته شده بود اما همه این پیشنهاد را رد کرده بودند.
شاید به دلیل وجود همین آمار تکان دهنده است که اتحادیه فوتبال انگلیس حامی اصلی برنامه های «اسپورتینگ چنس» برای بازیکنان مشکل دار و پرداخت هزینه ها برای آموزش بازیکنان جوان شده است. حتی PFA هم حاضر شده به عنوان حامی «اسپورتینگ چنس» عمل کند.
زنگ خطر برای انگلیسی ها به صدا درآمده. آنها سال ها پیش جلوی هولیگانیسم وحشتناک شان را گرفتند و حالا باید روی پدیده یی دیگر کار کنند؛ پدیده یی تحت عنوان تبانی که قمار را به عنوان عنصری قدرتمند پشت پرده می بیند.

محمدوالا یزدانی

منبع : روزنامه اعتماد