نارسیس یپس

نارسیس یپس گیتار كلاسیك (موسیقی فلامنكو) یكی از بهترین نوازندگان گیتار كلاسیك قرن حاضر شناخته می‌شود كه معمولاً پس از آندره سگویا در مقام دوم بهترین نوازندگان قرار می‌گیرد. وی علاقه شدیدی به موسیقی باردك دارد، اما اجراهای وی بیشتر سبك نوازندگان اسپانیایی در اوائل قرن بیستم است و نیم‌نگاهی نیز به موسیقی فلامنكو دارد. به‌این ترتیب برای وی آثار ژاك رودریگو بسیار قابل توجه است و سعی فراوانی می‌كند تا بتواند موسیقی باروك را كه در سال‌های قبل نادیده انگاشته شده‌بود، زنده‌كند. او درضمن به عنوان آهنگساز نیز شناخته می‌شود به ویژه در دنیای موسیقی فیلم.
وی در شهر كوچكی در همسایگی لوركا در اسپانیا متولد شد. وی در كودكی نبوغ و استعداد خود را در موسیقی نشان داد. پدر وی در چهارسالگی به‌عنوان هدیه اولین گیتار را به‌او هدیه داد و او را در كلاس آموزش گیتار ثبت‌نام كرد. در سن ۱۳ سالگی در كنسرواتوار موسیقی والنسیا عضو شد و یكی از شاگردان وینسنت آسنسیو گردید. وی اولین اجرای عمومی خود را در شهر والنسیا اجرا كرد. با برگشت مجدد خانواده وی به لوركا وی تحت رهبری آتالفو آرجنتا (رهبر اركستر ملی اسپانیا) به اجرای موسیقی پرداخت. آتالفوآرجنتا استعداد و نبوغ نارسیس را تحسین كرده او را تشویق نمود كه به مادرید برود و فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز نماید. در مادرید نوازندهٔ جوان، موسیقیدانان برجسته‌ای را ملاقات نمود كه تأثیر فراوانی روی او داشتند از جمله ژاك رودریگو. فعالیت حرفه‌ای موسیقی برای نارسیس یپس بسیار جالب و قابل توجه بود. وی یكی از آثار ژاك رودریگو به‌نام Concierto de Aranguez را در سال ۱۹۴۷ به‌همراه آرجنتا مجدداً اجرا كرد. این اثر در طی سال‌های آتی نیز مجدداً اجرا شدند كه با قضاوت مثبت منتقدین مواجه شدند.
وی به‌سرعت تبدیل به یك نوازندهٔ حرفه‌ای شد. در سال ۱۹۴۸ در سرتاسر اروپا یك تور موسیقی بر پا كرد. دو سال بعد به پاریس نقل مكان كرد و از كلاس‌های جرج انسكو و والتر جكینگ بهره برد. او همچنین با نادیا بولانگر به همكاری پرداخت.
برای موسیقی فیلم ژوكس در سال ۱۹۵۲ برندهٔ جایزه جشنواره كن و نیز و پاریس شد. در پاریس نارسیس برای اولین بار همسر خود را در سال ۱۹۵۸ ملاقات كرد و چندی بعد با یكدیگر ازدواج كردند. حاصل این ازدواج سه فرزند بود كه همگی آن‌ها وارد موسیقی شدند. در دهه ۱۹۶۰ یپس به‌عنوان سولیست گیتار و نیز آهنگساز به فعالیت پرداخت. در ۱۹۶۱ فیلم دیگری را با عنوان La Fille aux yeux dor آهنگسازی كرد. در ۱۹۶۴،یپس به‌نواختن گیتار ده سیمه روی آورد كه به‌نظر او قابلیت بیشتری نسبت به گیتار شش سیمه دارد. در دهه ۱۹۷۰ یپس هنوز هم فعالیت زیادی در زمینه موسیقی داشت اما تعداد اجراهای زندهٔ او بسیار كم شده در طول این مدت وی جایزه‌های فراوانی كسب‌كرد: دكترای افتخاری از دانشگاه مورسیا و تقدیرها و جوایز عمومی در سال ۱۹۸۰ وی با همكاری اركستر فیلارمونیا تحت رهبری گارسیا ناوارو اثر معروف رودریگو، Aranjuez را روی صحنه بود.
در سال ۱۹۹۳به بعد وی به‌علت عدم صحت و سلامتی توانایی اجرای موسیقی را نداشت و فعالیت وی رو به كاهش نهاد. آخرین كنسرت وی در سانتاندر اسپانیا و در سال ۱۹۹۶ اجرا شد.

منبع : رسانه هنر و موسیقی